ben 13 şubat 1986 yılında karabükte doğdum..hayatla ölüm arasındaki ince çizgiyi bebeklikte ilk yasadım..bu ilk yada son olmayacaktı..3 aylık bebekken aniden kararmışım..Ailem doktor doktor gezseler de derdime çare bulamamışlar..Komsumuzun biri doktor çare olmuyorsa neden hocayı denemiyorsun demiş..Babamda doktor çare bulamıyo,BİZ ÜMİTLİ DEĞİLİZ demelerine karşı hocaya götürürler..hoca kızda hiç hastalık yok,bol bol yeni sağılmış inek sütü içirin der..
ailem receteyi uygular aradan belli süre gecer ve sağlığıma kavusurum
ilkokul baslamadan 5-6 ay önce kasık fıtığı ameliyatı...
ilkokul-ortaokul-lise derken üniversite hayatım baslar..AİBÜ hemşirelik okumaya başladım..mezun olup hemşirelik mesleğine aynı okulda basladım..Artık ben ANESTEZİ VE REAMİNASYON YOĞUN BAKIM HEMŞİRESİYDİM..mesleğimi çok seviyorum..meslekte 2. senemi doldurmama 3 ay kala ailem ve arkarabalarımızla BOLU ABANTTA trafik kazası gecirdik.gözümü arabada açtığımda canım annem bana kalp masajı yapıyodu..rabbim yasatacak ya kalp masajı bilmeyene masaj yaptırdı...iyice kendime geldiğimde babam arctan cıkmaya calışıyordu..kuzenim hareketsiz,bası egik biçimdeydi...şerife diye seslendim..hareketlilik yoktu..halam arabadan nasıl indi hatırlamıyorum...babam aractan inip ilk önce kuzenime sonra benim yanıma geldi ..beni koltuğa almak istedi..babama sakın bana dokunma,bende hasar cok..ayaklarımı hissetmiyorum,göğüs kafesinde basınç var,sadece sol kolumu cıkartmama yardım et dedim..ön ve arka koltuk arasında sıkısmıştım..babam sol kolumu hafifcek kurtardı..o anda doktor olduklarını söyleyen iki kişi yanıma geldi...kendilerine hemşire olduğumu sağlık durumumu anlattım...ben konusurken kuzenime kalp masajı basladılar..kız gitti dediler..sakin ol arkadaşım dediler..araçlarında boyunluk vardı bana ve kuzenime her ihtimalle taktılar...ve 112 ambulans...ÇALIŞTIĞIM HASTANE YOĞUN BAKIM SÜRECİ....4 AMELİYAT
ailem receteyi uygular aradan belli süre gecer ve sağlığıma kavusurum
ilkokul baslamadan 5-6 ay önce kasık fıtığı ameliyatı...
ilkokul-ortaokul-lise derken üniversite hayatım baslar..AİBÜ hemşirelik okumaya başladım..mezun olup hemşirelik mesleğine aynı okulda basladım..Artık ben ANESTEZİ VE REAMİNASYON YOĞUN BAKIM HEMŞİRESİYDİM..mesleğimi çok seviyorum..meslekte 2. senemi doldurmama 3 ay kala ailem ve arkarabalarımızla BOLU ABANTTA trafik kazası gecirdik.gözümü arabada açtığımda canım annem bana kalp masajı yapıyodu..rabbim yasatacak ya kalp masajı bilmeyene masaj yaptırdı...iyice kendime geldiğimde babam arctan cıkmaya calışıyordu..kuzenim hareketsiz,bası egik biçimdeydi...şerife diye seslendim..hareketlilik yoktu..halam arabadan nasıl indi hatırlamıyorum...babam aractan inip ilk önce kuzenime sonra benim yanıma geldi ..beni koltuğa almak istedi..babama sakın bana dokunma,bende hasar cok..ayaklarımı hissetmiyorum,göğüs kafesinde basınç var,sadece sol kolumu cıkartmama yardım et dedim..ön ve arka koltuk arasında sıkısmıştım..babam sol kolumu hafifcek kurtardı..o anda doktor olduklarını söyleyen iki kişi yanıma geldi...kendilerine hemşire olduğumu sağlık durumumu anlattım...ben konusurken kuzenime kalp masajı basladılar..kız gitti dediler..sakin ol arkadaşım dediler..araçlarında boyunluk vardı bana ve kuzenime her ihtimalle taktılar...ve 112 ambulans...ÇALIŞTIĞIM HASTANE YOĞUN BAKIM SÜRECİ....4 AMELİYAT