Merhaba arkadaşlar.
16 Nisan 2023 Pazar sabahı 11:30 gibi yataktan kalkıp salona koltuğa geçtim.
11:32 gibi kalçalarımda büyük bir ağrı hemen ardından bacaklarımda
karıncalanma ve uyuşma hissettim. 12:00 gibi aracımı kullanarak acile gittim.
Önce idrar tahlili ardında bir ağrı kesici ve magnezyum serum verilmesinin
ardından durumun daha da kötüye gittiğini fark ederek bir arkadaşımın yardımı
ile ünlü bir özel hastane aciline gittik. Orada uyuşukluk hissi ile idrar yapamadım ve sonda takıldı. Ultrason, kan ve idrar tahlili sonucunda acil
doktoru "ya hiç bir şeyim olmadığı" ya da "çok ciddi bir rahatsızlığımın
olduğunu" söyleyerek nöroloji uzmanına görünmemi tavsiye etti.
Artık göğüs kafesimin altından ayaklarımın ucuna kadar uyuşukluk hissettiğimden hiç adım atamaz, ayakta duramaz hale gelmiştim. Geceyi hiç uyumadan büyük bir korku ve üzüntü ile geçirdim.
Ertesi gün aynı özel hastanenin nöroloji uzmanına gittim. Tekerlekli sandalyede sonda ile görüp hastalığımın da ani başlangıcını duyar duymaz "burada hiç vakit kaybetmeyin doğrudan Kocaeli Üni. Tıp Fakültesinin aciline gidin" dedi. (Hem bayram üstü olması hem bazı tahlillerin sadece ün. yapılıyor olması nedeniyle bunu söyledi. Kendisinden Allah razı olsun.)
17 Nisan 2023 12:00 gibi ün. acilinden giriş yaptık. Hemen ilaçlı tomografi, mr çekildi. 1-2 saat sonra belden sıvı alınması gerektiği söylendi. Kabul ettim. Akşam 22:00 gibi 1 saat 15 dakikalık uzun bir mr çekimi daha yapıldı. Gece 01:00 gibi yatış verildi ve hastalığımın adını ilk orada duydum. Omurilikte 3 yerde lezyon görülmüştü ve Transvers Miyelit (Omurilik iltihabı) tanısı konulmuştu.
Ertesi gün bir kaç tüp kan alınarak antikor testi için Samsun 19 Mayıs Ün. İmminoloji Lab. kargo ile gönderdik. Kendi imkanlarımızla bayram tatili başlamadan laboratuvara ulaştırdık.
7 günlük kortizon tedavisi boyunca tamamen tuzsuz diyet uygulandı. Ara öğün yoğurt ya da süt ve elma,armut verildi. 8 gün normal yemeğe geçildi. Samsun'dan gelecek sonucun uzmanların yurt dışında olmasından dolayı gecikeceği söylenerek 12.gün taburcu edildim.
Hastalığın ismini öğrendiğimde herkesin yapacağı gibi ilk iş internetten araştırmak oldu.
Milyonda 1-8 kişi arasında görülüyor olması çok ürkütücü geldi. Ancak ben tedaviye 1-3 ay
arasında cevap vereceği ve büyük ihtimalle tamamen iyileşeceğim düşüncesini kafama
yerleştirdim. İnançlı bir insan olarak hastalığı veren şifasını da verecek düşüncesi ile moralimi
hep yüksek tutuyorum.
1 haftadır evdeyim. Ağrılarım yok ancak hissizlik devam ediyor. Kabızlık ve sondaya bağlı olmak büyük sıkıntı. Bunun yanında walker ile ev içinde önce eşimin desteğiyle şimdi kendi başıma yürüyebiliyor olmak benim için büyük nimet.
Hastane sürecinde ve evde kolum kanadım her şeyim eşim oldu. Beni hastaneye götüren yakın can arkadaşım, annem, ablam, eniştem, kayınbiraderim, çocuklarımla ilgilenen kayınpederim ve kayınvalidem, çocukları okula götürüp getiren komşularım, sürekli hatırımı bir ihtiyacım olup olmadığını soran arkadaşlarım, akrabalarım. Telefon ve mesajları ile bana büyük moral olan öğrencilerim. Hepsine müteşekkirim.
Bu hastalığı yaşamış olan ya da yakın çevresinde karşılaşmış olanların tecrübelerinden de faydalanmak isterim.
Hepinize sağlıklı, huzurlu günler dilerim.
16 Nisan 2023 Pazar sabahı 11:30 gibi yataktan kalkıp salona koltuğa geçtim.
11:32 gibi kalçalarımda büyük bir ağrı hemen ardından bacaklarımda
karıncalanma ve uyuşma hissettim. 12:00 gibi aracımı kullanarak acile gittim.
Önce idrar tahlili ardında bir ağrı kesici ve magnezyum serum verilmesinin
ardından durumun daha da kötüye gittiğini fark ederek bir arkadaşımın yardımı
ile ünlü bir özel hastane aciline gittik. Orada uyuşukluk hissi ile idrar yapamadım ve sonda takıldı. Ultrason, kan ve idrar tahlili sonucunda acil
doktoru "ya hiç bir şeyim olmadığı" ya da "çok ciddi bir rahatsızlığımın
olduğunu" söyleyerek nöroloji uzmanına görünmemi tavsiye etti.
Artık göğüs kafesimin altından ayaklarımın ucuna kadar uyuşukluk hissettiğimden hiç adım atamaz, ayakta duramaz hale gelmiştim. Geceyi hiç uyumadan büyük bir korku ve üzüntü ile geçirdim.
Ertesi gün aynı özel hastanenin nöroloji uzmanına gittim. Tekerlekli sandalyede sonda ile görüp hastalığımın da ani başlangıcını duyar duymaz "burada hiç vakit kaybetmeyin doğrudan Kocaeli Üni. Tıp Fakültesinin aciline gidin" dedi. (Hem bayram üstü olması hem bazı tahlillerin sadece ün. yapılıyor olması nedeniyle bunu söyledi. Kendisinden Allah razı olsun.)
17 Nisan 2023 12:00 gibi ün. acilinden giriş yaptık. Hemen ilaçlı tomografi, mr çekildi. 1-2 saat sonra belden sıvı alınması gerektiği söylendi. Kabul ettim. Akşam 22:00 gibi 1 saat 15 dakikalık uzun bir mr çekimi daha yapıldı. Gece 01:00 gibi yatış verildi ve hastalığımın adını ilk orada duydum. Omurilikte 3 yerde lezyon görülmüştü ve Transvers Miyelit (Omurilik iltihabı) tanısı konulmuştu.
Ertesi gün bir kaç tüp kan alınarak antikor testi için Samsun 19 Mayıs Ün. İmminoloji Lab. kargo ile gönderdik. Kendi imkanlarımızla bayram tatili başlamadan laboratuvara ulaştırdık.
7 günlük kortizon tedavisi boyunca tamamen tuzsuz diyet uygulandı. Ara öğün yoğurt ya da süt ve elma,armut verildi. 8 gün normal yemeğe geçildi. Samsun'dan gelecek sonucun uzmanların yurt dışında olmasından dolayı gecikeceği söylenerek 12.gün taburcu edildim.
Hastalığın ismini öğrendiğimde herkesin yapacağı gibi ilk iş internetten araştırmak oldu.
Milyonda 1-8 kişi arasında görülüyor olması çok ürkütücü geldi. Ancak ben tedaviye 1-3 ay
arasında cevap vereceği ve büyük ihtimalle tamamen iyileşeceğim düşüncesini kafama
yerleştirdim. İnançlı bir insan olarak hastalığı veren şifasını da verecek düşüncesi ile moralimi
hep yüksek tutuyorum.
1 haftadır evdeyim. Ağrılarım yok ancak hissizlik devam ediyor. Kabızlık ve sondaya bağlı olmak büyük sıkıntı. Bunun yanında walker ile ev içinde önce eşimin desteğiyle şimdi kendi başıma yürüyebiliyor olmak benim için büyük nimet.
Hastane sürecinde ve evde kolum kanadım her şeyim eşim oldu. Beni hastaneye götüren yakın can arkadaşım, annem, ablam, eniştem, kayınbiraderim, çocuklarımla ilgilenen kayınpederim ve kayınvalidem, çocukları okula götürüp getiren komşularım, sürekli hatırımı bir ihtiyacım olup olmadığını soran arkadaşlarım, akrabalarım. Telefon ve mesajları ile bana büyük moral olan öğrencilerim. Hepsine müteşekkirim.
Bu hastalığı yaşamış olan ya da yakın çevresinde karşılaşmış olanların tecrübelerinden de faydalanmak isterim.
Hepinize sağlıklı, huzurlu günler dilerim.
