13 yaşında tanıştım bu hastalıkla. Ilk olarak belden aşağısı tutmuyordu. Inanın herşey insanın kendi elinde... Şöyle bir bakıyorumda aradan koca 21 yıl geçmiş. Doktorların yürüyemez dediklerini dün gibi hatırlıyorum ama sanırım bugüne gelmemde rahmetli annemin etkisi oldu. Çünkü ben annemin tek cocuğuydum , o kadar çok üzülmüştü ki ben hastalanınca 37 yaşında hastalığımin ilk ayında kalp krizinden ötürü göçüp gitti bu hayattan. O gün bir söz verdim o göremesede ayağa kalkıp yürüyecektim ve 6 ay içinde yürümeye başladım. Okudum öğretmen oldum, evlendim. Hastalığımdan geriye az biraz aksama, mesane problemleri kaldı ki problem olarak görmüyorum kontrol ediyorum. Umarım bu yaşadıklarım bu hastalıktan müzdarip olanlar için yaşama direnci olur.