ve işte "gitmek" diyor ötelerden biri...
İçimin tenhalaştığı saatler...
Suçlarım ağladı bu gece...
Dilim battı içime...
Geçmedi geçmiş... Geldi çattı yine...
Susamazdım...
Özrü kabul edilmiyor kimsesizliğimin...
Kimse kendini üstlenmiyor bu masalda...
Oyunu ben bozmadım oysa
yalnızca düş kurdum çocukça...
Yine de...
Affedin
gözlerinden yaralanmış bu sızıyı...
Affedin
geçmişime asılmış bu sizi...
Kendi kalabalığından kaçan kentler gibiyim bu gece...
Zemheri bir yaşayış düşürmüşüm gözlerime...
Gerisini susuyorum...
Masallardan düşüyorum bu gece...
Bir martının gözlerinde üşüyorum...
Sonrası yok...
Biliyorum...
İstasyonlar ıslaktır...
Kentler çamurlu..
Sesler soluktur biraz
birazda yorgun...
Susmaksa çoğuldur...
"gitmek" derse biri; içim kanar...
Ve işte "gitmek" diyor ötelerden biri...
Kanıyorum...
"gitmek
çoğaltmıyor hiç bir masalı" diyorum... Susuyor...
"kalmak ölümü yaşatmıyor" diyorum... Gülümsüyor...
"gitmeliyim" diyorum... "kalmalısın" demiyor... !
"gitmek" diyor biri...
"gitmek; kalmanın en erdemli yoludur..."
İçim acıyor... !
Bir gün onunda değermiş yüzü düşlere...
Aynalarda ölüm...
Gülüşü kırılırmış gözbebeklerinde...
İşte o gün "gitmek" denen bitermiş...
Bir gün... Bir gün o güldüğünde
ölüm şehri terk edermiş...
O güldüğünde
masallar hep mutlu sonla bitermiş...
Gitmeliyim... Ağır yaralı ruhumu alıp yanıma
ölüm tehlikesi olan düşlere iz sürmeliyim...
Gitmeliyim... Sol yanımdan başlayıp şehri terk etmeliyim...
Gitmeliyim... Yüzüme düşmeden gülüşün
hüznümü yitirmeliyim...
İçimin sessizliğinde arındırıp gözlerimin derinliğini
kuytu köşelere astım kimsesizliğimi...
Şehrin karanlığından başladım kendimi içmeye...
yorumla.net
Bir tutam huzurdu belki ölüm...
Bir tutam sevinç...
Adımı kininizle yıkadım... Aklar mı nefretiniz gülüşümü?
Hadi!
Bunca suskunluğunuzun üstüne
suçlarınızı yükleyin gözlerime...
Hadi!
Suçsuzluğumu susturun yine...
Hadi!
Düşsüzlüğümü ağlatın her gece...
Alın buda elma şekerim... Alın buda gülüşüm... Alın buda masalım...
Hepsi diyeti gözlerinize bakmamın...
Hepsi bedeli böylesine susmamın...
Kent soysuzuyum biliyorum...
Yine de...
Hiçbirinizden af dilemiyorum...
Varsınız...
Varsınız ve masalsınız...
Belki de en az bir masal kadar yalansınız...
Ve ben; böylesine yalanken bile
seviyorum sizi !!!
Harabe gülüşlerim vardı
masal diye okudunuz...
İlişmedim kimseye...
İçimde bir yangın vardı
sığındım gözlerinize...
Hepsi bu...
Suçsa masalsızlığım
kendim/sizliğim vebalse çoğulluğunuza
bir "sus" daha dayayın şakağıma...
Gözlerimi kapattığımda göremediğim her düşün katilisiniz siz...
Doğmayacak çocuklarımın yetimliği
ölmeyecek gençliğimin ecelisiniz..
Kırgın değilim kimseye...
Kırgın olmasın da kimse...
Kırılacak kadar var olmadım ki sizde...
Hazırım ödemeye hüznümün suçunu
kesin kirpiklerimin boşluğunu...
Sökün içimi benden
bir "siz" damlar belki gözlerimden...
Neyin bedeli bu?
Kirpiğimin suçunu gülüşümle ödüyorum...
Alınmayın sakın size değil bu ıslaklığım...
Kirpiklerime şiir düştü ondan böyleyim...
Çok geçmez geçer bu kimsesizliğim...
Vebalinizi alır bir masal üstümden...
Öder hakkınızı ölüm üzülmeyin...
Yazık ki kırgın değilim...
Yazık ki yine kendime biriktim...
Bakmayın sitemime...
Bakmayın kinime...
Dedim ya...
Kırgın değilim size...
Sadece biriktim bir şiirin ilk harfinde...
Özrümün kabahatini affedin...
Kimsesizliğime verip yanılmışlığımı
yangınımı beni azad edin sesinizden...
Ki ben sessizdim...
Sessizim...
Neden değdi kirpiğim gülüşünüze?
İçimi yıkadım geldim işte...
Suçsuz değilim...
Suçlarım kaldı sizden arta...
Onu da çok görmeyin masalıma...
İçimin tenhalaştığı saatler...
Suçlarım ağladı bu gece...
Dilim battı içime...
Geçmedi geçmiş... Geldi çattı yine...
Susamazdım...
Özrü kabul edilmiyor kimsesizliğimin...
Kimse kendini üstlenmiyor bu masalda...
Oyunu ben bozmadım oysa
Yine de...
Affedin
Affedin
Kendi kalabalığından kaçan kentler gibiyim bu gece...
Zemheri bir yaşayış düşürmüşüm gözlerime...
Gerisini susuyorum...
Masallardan düşüyorum bu gece...
Bir martının gözlerinde üşüyorum...
Sonrası yok...
Biliyorum...
İstasyonlar ıslaktır...
Kentler çamurlu..
Sesler soluktur biraz
Susmaksa çoğuldur...
"gitmek" derse biri; içim kanar...
Ve işte "gitmek" diyor ötelerden biri...
Kanıyorum...
"gitmek
"kalmak ölümü yaşatmıyor" diyorum... Gülümsüyor...
"gitmeliyim" diyorum... "kalmalısın" demiyor... !
"gitmek" diyor biri...
"gitmek; kalmanın en erdemli yoludur..."
İçim acıyor... !
Bir gün onunda değermiş yüzü düşlere...
Aynalarda ölüm...
Gülüşü kırılırmış gözbebeklerinde...
İşte o gün "gitmek" denen bitermiş...
Bir gün... Bir gün o güldüğünde
O güldüğünde
Gitmeliyim... Ağır yaralı ruhumu alıp yanıma
Gitmeliyim... Sol yanımdan başlayıp şehri terk etmeliyim...
Gitmeliyim... Yüzüme düşmeden gülüşün
İçimin sessizliğinde arındırıp gözlerimin derinliğini
Şehrin karanlığından başladım kendimi içmeye...
yorumla.net
Bir tutam huzurdu belki ölüm...
Bir tutam sevinç...
Adımı kininizle yıkadım... Aklar mı nefretiniz gülüşümü?
Hadi!
Bunca suskunluğunuzun üstüne
Hadi!
Suçsuzluğumu susturun yine...
Hadi!
Düşsüzlüğümü ağlatın her gece...
Alın buda elma şekerim... Alın buda gülüşüm... Alın buda masalım...
Hepsi diyeti gözlerinize bakmamın...
Hepsi bedeli böylesine susmamın...
Kent soysuzuyum biliyorum...
Yine de...
Hiçbirinizden af dilemiyorum...
Varsınız...
Varsınız ve masalsınız...
Belki de en az bir masal kadar yalansınız...
Ve ben; böylesine yalanken bile
Harabe gülüşlerim vardı
İlişmedim kimseye...
İçimde bir yangın vardı
Hepsi bu...
Suçsa masalsızlığım
Gözlerimi kapattığımda göremediğim her düşün katilisiniz siz...
Doğmayacak çocuklarımın yetimliği
Kırgın değilim kimseye...
Kırgın olmasın da kimse...
Kırılacak kadar var olmadım ki sizde...
Hazırım ödemeye hüznümün suçunu
Sökün içimi benden
Neyin bedeli bu?
Kirpiğimin suçunu gülüşümle ödüyorum...
Alınmayın sakın size değil bu ıslaklığım...
Kirpiklerime şiir düştü ondan böyleyim...
Çok geçmez geçer bu kimsesizliğim...
Vebalinizi alır bir masal üstümden...
Öder hakkınızı ölüm üzülmeyin...
Yazık ki kırgın değilim...
Yazık ki yine kendime biriktim...
Bakmayın sitemime...
Bakmayın kinime...
Dedim ya...
Kırgın değilim size...
Sadece biriktim bir şiirin ilk harfinde...
Özrümün kabahatini affedin...
Kimsesizliğime verip yanılmışlığımı
Ki ben sessizdim...
Sessizim...
Neden değdi kirpiğim gülüşünüze?
İçimi yıkadım geldim işte...
Suçsuz değilim...
Suçlarım kaldı sizden arta...
Onu da çok görmeyin masalıma...
