Vuslat Sekmen

SÖZÜN BİTTİĞİ YER

Yağmurlarda ıslatmış , yıkamıştım ruhumu
Güneşin kurutup da , yok ettiği yerdeyim . .
Dallarım hep yemyeşildi, üzerimde çiçekler
Hazan mı vurdu ne, sararmış yaprağın rengindeyim

Çağlar mıydım bir zaman, taşar mıydım bendimden
Beni bende yok sayın, kaçar oldum kendimden
Tüm umut yollarımı kör bıçakla kestiniz
Gülüşümü çaldınız da, eksik tebessümlerdeyim . .

Aynalara dargın oldum, yüzüm artık dost değil
Korkulara uyandım hep, gördüklerim düş değil
Aydınlık sabahlara varmaz oldu bu yürek
Zindan gibi yıldızsız gecenin rengindeyim . .

Sarındığım kırmızı,mavi,sarı yeşiller
Giyinmekten vazgeçtim, siyahın matemindeyim
Ben yazmaktan yoruldum, anlatırken derdimi
Kalemimi Bıraktım , Sözün Bittiği Yerdeyim . .

Vuslat SEKMEN

YUREĞİNE SAglık arkdasım paylaşımın için tesekkurler

YALANCI MEVSİM

Beklemem baharı belki geç olur
Mevsimler yalancı, yıllar yalancı
Hani hep vardık, sonsuza kadar
Gözlerin yalancı, eller yalancı

Solmazdı çiçekler gönül bahçemde
Menekşeler yalancı, yıllar yalancı
Konuşmadan anlaşırdık, ne oldu bize?
Kelimeler yalancı, sözler yalancı

Üşütmüyor artık esen deli rüzgârlar
Adını koymadığım hisler yabancı
Denizler durgun, gökyüzü sakin
Maviler yalancı, beyaz yalancı

Gitmezdi zoruma gerçek olsaydı
Kelebek misali ömrüm yalancı
Anlayamadığım bir şey var ki son sözüm ,
Sen misin Yalancı , Ben mi Yalancı . .?

Vuslat SEKMEN

BEN

Ben Karadeniz’im; fırtınam dinmez benim,
Öyle bir eserim ki şaşar kalırsın,
Devasa dalgalarıma tutunabilmen çok zor,
Gider sivri bir kayaya çarpar kalırsın.

Ben Akdeniz’im Hey; hiç belli olmaz halim
Bazen hırçın, bazen sakin, bakar kalırsın,
Yüzerken sahilimde dupduru bir göl gibi,
Bir rüzgâr olurum da, donar kalırsın.

Ben Egeyim; pırıltılı yakamozla süslenirim,
Sıcacık bir güneş olur,ruhunu eritirim
Birazcık başka denizde atarsan kulacını,
Ben Egeyim, efeyim, ne olmuş; diklenirim . .

Marmara’yım ben; yedi tepeli şehrin atlasıyım,
Özlersin de, duramaz coşar koşarsın,
Öfkem de, geçicidir, sitemli sözlerimde,
Martı olur üzerimde, gitmez kalırsın . .

Vuslat SEKMEN

BEKLER BU ŞEHİR

Ne ayrılıkları yaşadı bu şehir
Ne gözyaşlarını kuruttu güneşinde
Tebessüm etmeden geçirilen her demde
Sabırla sevgiyi, ekti bu şehir

Dalgaların köpüğü sönüp gitse de
Denizler kahrından göle dönse de
Martılar çığlıklarını alıp gitse de
Gün gelir de döner diye, bekler bu şehir

Maskeler takılmış, insanlar hep susmuş
Sevgi ve aşk adına ne varsa unutulmuş
Hasret, özlem ve hüzün sanki baş tacı olmuş
Bin vuslatın yolunu, gözler bu şehir

Maviler, yeşiller, morlar solsa da
Yapraklar takvimden kopup dursa da
Ümitler tükenmiş gibi dursa da
Son umudu yarına, saklar bu şehir ..

Vuslat SEKMEN

ACI KAHVE

Siyahlardan bıktım artık, zamanı gelmedi mi?
Ben de beyazları giymek isterim,
Gri bulutlarda varmış hep hüzün,
Masmavi göklerde uçmak isterim ..

Yollara düşmüşüm de elimde asam,
Bir nefeslik gölgede kalmak isterim,
Çürüyor şu yüreğim, söz söylemez dudaklar,
Bir damla aşkı, ben de tatmak isterim ..

Sessizlik mi tek çarem, etrafta kimse yok mu?
Bir zil sesine, kapımı açmak isterim,
Acı kahve bahanemdir,gelsin de bir tek,
O dostun elini, tutmak isterim ..

Vuslat SEKMEN