slm ben bu siteye yeni üye oldum ama cok hosuma gitti cok güsel bi yer!! ben 18 yasındayım ve 18 yıldır bedensel özürlüyüm.. Hayatın güzel olduğunu 7 yasımdan sonra anladım bi olay geçmişti başımdan onu sizinle paylaşmak istedim.
7 yasımda düzgün oturabilmem için doktorum bana korse yapılmasını önermişti ve korse yaptırmak için Ankarada özel bi rehabilitasyon merkezine gitmiştim.Ben sadece yürüyemediğim için ne kadar kendim kendime farklı gelsemde oraya gittiğimde daha cok etkilenmiştim cunku orda engelli adı altında o kadar cok insan wardı ki ve ben sadece sasırmıştım.belki bu şaşkınlığında werdiği heyecanla dewamlı konusuyodum hiç susmadan oturduğum masanın üstünde
o anda arkamdan bana bi kadının daha doğrusu hıçkırarak ağlayan bi kadının bana sarıdığını farkettim..evet bi kadın bana sarılmış ve ağlıyodu hemde hıçkırırcasına cocuk heyecanıyla ağlıyordu.işte o zman ona yüzümü döndüm ve şaşırarak yüzüne baktım ve bana böle olduğun için üzülüyomusun ? dedi.
çok şaşırmıştım hiç bişe diyemedim o sırada dewam etti sözlerine we sakın üzülme dedi ve elini arkada sedyede yatan oğluna uzattı.
Çocuk kalbim onu görünce burkulmuştu ona acımıştım bi engelli olarak ilk kez o gün kendimde nefret ettim başka birine acımıştım...
daha sonra kadın tekrar bana döndü ve hayatta hiçbişeye üzülme çünkü dua et sen konuşabiliyosun ...
ben oğlumu 2 snee önce giydiridm okuluna yolladım ve geri ewe bu halde geldi dedi oğlu trafik kazası gecirmiş ve felçli kalmıştı..konuşamıyor,göremiyor,duyamıyor ve hiç ama hiç hareket edemiyordu...Sadece kalbi atıyo ve tuvalet ihtaycını yardımcı oldukları sürece karşılayabiliodu
kadın ; oğlum koşmasın yürümesin hareket etmesin yalnız bana ' anne bana bi bardak su werir misin?' diyebilsin istiyorum..
o anne ne kadar üzgünde ve perişandı kim cocuğunu o halde olmasını isterki ama kadın sadece bu kadar küçük şeylerle sadece konuşabilmesiyle mutlu olmayı beklıodu
şu an 18 yasındayım ve o günden sonra engelli olduğum için hiç bi zaman isyan etmedim yada baska birilerini suclamadım sanırm ben erken yasta buyudum bunun farkına şimdi cok iyi varabiliorum yasıtlarımdan cok olgun dusunebiliorum buda benim farklı olduuğumu gösteriyoo efet ben herkesten farklıyımm her konuda .... hayatı sewıorum cunku yasama asi değilim , mutluyum aile ve arkadas cewrem var .... 2 bacağım olmaması bu kadar güsel seylere engel olmadı bundan sonrada hiç olmayacak...
7 yasımda düzgün oturabilmem için doktorum bana korse yapılmasını önermişti ve korse yaptırmak için Ankarada özel bi rehabilitasyon merkezine gitmiştim.Ben sadece yürüyemediğim için ne kadar kendim kendime farklı gelsemde oraya gittiğimde daha cok etkilenmiştim cunku orda engelli adı altında o kadar cok insan wardı ki ve ben sadece sasırmıştım.belki bu şaşkınlığında werdiği heyecanla dewamlı konusuyodum hiç susmadan oturduğum masanın üstünde
o anda arkamdan bana bi kadının daha doğrusu hıçkırarak ağlayan bi kadının bana sarıdığını farkettim..evet bi kadın bana sarılmış ve ağlıyodu hemde hıçkırırcasına cocuk heyecanıyla ağlıyordu.işte o zman ona yüzümü döndüm ve şaşırarak yüzüne baktım ve bana böle olduğun için üzülüyomusun ? dedi.
çok şaşırmıştım hiç bişe diyemedim o sırada dewam etti sözlerine we sakın üzülme dedi ve elini arkada sedyede yatan oğluna uzattı.
Çocuk kalbim onu görünce burkulmuştu ona acımıştım bi engelli olarak ilk kez o gün kendimde nefret ettim başka birine acımıştım...
daha sonra kadın tekrar bana döndü ve hayatta hiçbişeye üzülme çünkü dua et sen konuşabiliyosun ...
ben oğlumu 2 snee önce giydiridm okuluna yolladım ve geri ewe bu halde geldi dedi oğlu trafik kazası gecirmiş ve felçli kalmıştı..konuşamıyor,göremiyor,duyamıyor ve hiç ama hiç hareket edemiyordu...Sadece kalbi atıyo ve tuvalet ihtaycını yardımcı oldukları sürece karşılayabiliodu
kadın ; oğlum koşmasın yürümesin hareket etmesin yalnız bana ' anne bana bi bardak su werir misin?' diyebilsin istiyorum..
o anne ne kadar üzgünde ve perişandı kim cocuğunu o halde olmasını isterki ama kadın sadece bu kadar küçük şeylerle sadece konuşabilmesiyle mutlu olmayı beklıodu
şu an 18 yasındayım ve o günden sonra engelli olduğum için hiç bi zaman isyan etmedim yada baska birilerini suclamadım sanırm ben erken yasta buyudum bunun farkına şimdi cok iyi varabiliorum yasıtlarımdan cok olgun dusunebiliorum buda benim farklı olduuğumu gösteriyoo efet ben herkesten farklıyımm her konuda .... hayatı sewıorum cunku yasama asi değilim , mutluyum aile ve arkadas cewrem var .... 2 bacağım olmaması bu kadar güsel seylere engel olmadı bundan sonrada hiç olmayacak...