İÇİMİZDEKİ DUVARLAR
İçimizdeki duvarları yıkmak için hiç çaba harcıyor muyuz?
Hayatımızın her tarafı duvarlarla çevrili,bu duvarlar bizim insanca,özgürce nefes almamızı engelliyor. Kocaman bir örümcek ağı gibi tüm hayatımızı çepeçevre sarıyor. Zor olan yaşamımıza daha da zorluklar katarak önümüzü görmemizi engelliyor.
Bu duvarları yıkmak için neler yapabiliriz? Kolay mı bu duvarları yıkmak ? Bilmiyorum, herkesin bir yöntemi vardır mutlaka…….
Bu yazıyı yazmama neden olan şey, kız ya da erkek arkadaşlarımın kendi etrafımda bir duvar ördüğümü ve bu duvardan kimsenin içeri girmesine izin vermediğimi belirtmeleri oldu. Gerçekten de hayatım boyunca kocaman bir duvar örmüştüm ve o duvarın için de kimsenin içeri girmesini istemiyordum. Sanki birileri içeri girdiğinde ben savunmasız kalacaktım da insanlar bana zarar vereceklerdi….. Ama insanın kendisinden daha çok hiç kimse zarar veremez bunu gördüm… Bunu nedeni de engellenmiş olan bedenimde kendimi hiçbir şeye layık görmeyişim olabilir diye düşünüyorum. Ama artık öyle düşünmüyorum, ben hayatımın merkezindeyim ve her şeyi hak ediyorum….
İnsan yaşadığı süre içinde bir sürü dönemeçten geçiyor. Sımsıkıya sarıldığımız şeylerin aslında çok da sağlam olmadığını görüyoruz. Bunları gördükten sonra hayata başka gözle de bakılacağını, mutlak doğruların olmadığını, hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını, görünenin ardında farklı şeylerin olduğunu fark ediyor insan. Ve yeni arayışlar başlıyor, hayatın anlamsız olduğunu, her şeyin bomboş olduğunu, hayatın yaşanmaya değmez olduğu düşüncesi sarıyor her yanını. Sonra bir aydınlanma yaşanıyor….. Hayatın boş olmadığını her şeye rağmen yaşamın çok güzel olduğunu,yaşamın bize verilmiş en güzel hediye olduğunu, bu hediyeyi alıp-Pandora’nın kutusundan ne çıkarsa çıksın -yaşamamız gerektiğini düşünüyor insan. Ve o zaman bütün duvarların yıkılması gerektiğini, kocaman bir hayatın bunca sınırlarla, bunca kurallarla ve bunca yasaklarla yaşanamayacağını fark edip yaşama duvarsız bir hayattan bakılabileceğini,o duvarlar olmadan da insanın güvende olabileceğini,tehlikenin hep dışarıdan gelmeyeceğini öğrenip ,yeni bir hayata başlamak hiç de zor değil…..
Duvarları yıkmak için bundan daha iyi bir neden olamayacağını düşünüyorum.Bize sunulmuş bu yaşamda etrafımızı çevirmiş bunca duvarın ne işi olabilir ki… hayat bize sunulmuş bir armağan bu armağana haksızlık olmaz mı duvarlarla birlikte yaşamak………
Sınırlanmamış bir hayat için sevgilerimle….
İçimizdeki duvarları yıkmak için hiç çaba harcıyor muyuz?
Hayatımızın her tarafı duvarlarla çevrili,bu duvarlar bizim insanca,özgürce nefes almamızı engelliyor. Kocaman bir örümcek ağı gibi tüm hayatımızı çepeçevre sarıyor. Zor olan yaşamımıza daha da zorluklar katarak önümüzü görmemizi engelliyor.
Bu duvarları yıkmak için neler yapabiliriz? Kolay mı bu duvarları yıkmak ? Bilmiyorum, herkesin bir yöntemi vardır mutlaka…….
Bu yazıyı yazmama neden olan şey, kız ya da erkek arkadaşlarımın kendi etrafımda bir duvar ördüğümü ve bu duvardan kimsenin içeri girmesine izin vermediğimi belirtmeleri oldu. Gerçekten de hayatım boyunca kocaman bir duvar örmüştüm ve o duvarın için de kimsenin içeri girmesini istemiyordum. Sanki birileri içeri girdiğinde ben savunmasız kalacaktım da insanlar bana zarar vereceklerdi….. Ama insanın kendisinden daha çok hiç kimse zarar veremez bunu gördüm… Bunu nedeni de engellenmiş olan bedenimde kendimi hiçbir şeye layık görmeyişim olabilir diye düşünüyorum. Ama artık öyle düşünmüyorum, ben hayatımın merkezindeyim ve her şeyi hak ediyorum….
İnsan yaşadığı süre içinde bir sürü dönemeçten geçiyor. Sımsıkıya sarıldığımız şeylerin aslında çok da sağlam olmadığını görüyoruz. Bunları gördükten sonra hayata başka gözle de bakılacağını, mutlak doğruların olmadığını, hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını, görünenin ardında farklı şeylerin olduğunu fark ediyor insan. Ve yeni arayışlar başlıyor, hayatın anlamsız olduğunu, her şeyin bomboş olduğunu, hayatın yaşanmaya değmez olduğu düşüncesi sarıyor her yanını. Sonra bir aydınlanma yaşanıyor….. Hayatın boş olmadığını her şeye rağmen yaşamın çok güzel olduğunu,yaşamın bize verilmiş en güzel hediye olduğunu, bu hediyeyi alıp-Pandora’nın kutusundan ne çıkarsa çıksın -yaşamamız gerektiğini düşünüyor insan. Ve o zaman bütün duvarların yıkılması gerektiğini, kocaman bir hayatın bunca sınırlarla, bunca kurallarla ve bunca yasaklarla yaşanamayacağını fark edip yaşama duvarsız bir hayattan bakılabileceğini,o duvarlar olmadan da insanın güvende olabileceğini,tehlikenin hep dışarıdan gelmeyeceğini öğrenip ,yeni bir hayata başlamak hiç de zor değil…..
Duvarları yıkmak için bundan daha iyi bir neden olamayacağını düşünüyorum.Bize sunulmuş bu yaşamda etrafımızı çevirmiş bunca duvarın ne işi olabilir ki… hayat bize sunulmuş bir armağan bu armağana haksızlık olmaz mı duvarlarla birlikte yaşamak………
Sınırlanmamış bir hayat için sevgilerimle….
Çin seddi mübarek.
