Yaşamda herkes tek başına mı, herkes kendine mi?

Nereden başlasam bilmiyorum...

İç hastalıklarından müzdarip engelim var, ve günden güne bu sosyal ve iş hayatımda idamemi zorluyor. Ancak şükür etmeliyim ki ayaktayım ve zaruri ihtiyaçlarımı kendi başıma halledebilen bir engelli memurum.

Babam, genç yaşında vefat edince kardeşim, ailemle geçinmek zorunda kaldık. Açıkçası hiç bir şey bilmeden, saf ve salak bir şekilde memur olur olmaz borç altına girdik. Fakat bugün aslında zamanında anladım, ama kimsenin rahatını bozmamak ve alışkanlıkları için ses etmedim, herşeyi tek başıma kaldırmaya çalıştım. Fakat her gün bir vukuat, sağlık için kontrol masrafları, yol, yemek, iki, üç fatura dışarı çıkmak zorunda kaldığımızda başımıza birşey gelirse diye aldığımız teminatler derken borçları borçla kapatarak, kendimi yok yere zora soktum. Ve bugün ve her gün öğreniyorum ki etrafımdaki herkes bencil ve kendi çıkarlarını düşünüyor. Buna ailem de dahil. Ortada kaldım, yalnız hissediyorum. Zaten akıllı biri değilim. Son aklımı memuriyeti kazanmak için kullandım. Ve bundan sonra hep hata yaptım, aileme güvendim. İnsanlara güvenilmeyeceğini, sorunu dışarı yansıtmamak için elimden geleni yaptım ama olmadı. Kantarın ayarını kaçırdım, her şey üst üste gelince bu halimle, bir yığının altında kaldım. Şimdi, sağlık herşeyin başı derler. Ama günümüzde öyle değil. Her şeyin başı insanlar, düşünceleri, davranışları, zaten bir sıkıştın mı kanadını, kafanı kopartacak kadar gözü karalar.

Nasıl kalkacağım, bu yükün altından... Keşke kimseyi dinlemeseydim. Sadece kendimi düşünseydim, vaktimde. Keşke biri deseydi, sen yapamazsın, zaten sorunların var. Altından kalkamazsın deseydi de bugünleri görmeseydim. Bu durum benim engelimden belki de ölümden bile daha acı veriyor.[/

Şimdi öncelikle geçmiş olsun herşey için. Ancak şunu da unutmayın ki hatasız insan yeryüzünde yok. Büyük çoğunluğumuzun benzeri hataları olmuştur. Olan bir kere olmuş artık. Mühim olan bundan sonrası için gereken önlemleri alarak kendinizi düze çıkarmaktır. Konfüçyüs ün dediği gibi zafer hiç yıkılmamak değil her yıkıldığında yeniden ayağa kalkabilmektir. Bütün sorunlarınızı çözmeniz dileğiyle.

Fedakarlık yaptıkça yaptığınız fedakarlıklar vazifeniz olarak anlaşılır. İnsanlar bencil yapacak bir şey yok. Aileniz için yapacağınız yardımları yapmışsınız. Biraz da kendiniz için yaşamalısınız. Onların tavrını da görmezden gelin. Boşvermek lazım.

hayatta maddi sıkıntılar birşekilde atlatılır önemli olan insanların tek başına yalnız kalmamaları diye düşünürüm bir insanın başına bir şeyler gelmedikçe sevdiğim sandıkları sevdiklerini kesinlikle öğrenemezler hayat insanlardan yediğin darbelerin bileşkesidir zamanla öğrenir insan yalnız kalmayı ve tek başına düz e çıkmayı önemli olan ondan sonra yaşadıklarından ders çıkarabilmektir hiç kimsenin hayatında keşkeler olmasın.sağlam adımlarla devam edin hayatınıza hayata insanın kendin den bir daha gelmez bu yüzden hiç birşeye üzülmeye değmez.
sağlıcakla...