[FONT=Arial]“Amerika’da bir üniversitede, felsefe profesörü derse şöyle başlamış:
- Düşünün ki bugün dünyanın son günü. Yarın bu saatte her şey bitecek. Kurtuluş şansınız yok. Bugün ne yapardınız?[/FONT]
[FONT=Arial]Öğrenciler tek tek söylemeye başlamışlar..
- İbadet eder, Tanrı’dan günahlarımı affetmesini dilerdim.
- Tüm sevdiklerimle vedalaşırdım.
- Ailemle vakit geçirirdim.
- Anneme veya babama giderdim.
- Arkadaşlarımla yarım saat eski günlerdeki gibi basket oynardım.
- Barbekü partisi yapardım.
- Sevgilimle son ana kadar sevişirdim.
- Tüm sevdiğim yemekleri yerdim.
- Yatar uyurdum.
- Ormanda son defa dolaşırdım.
- Güneşin doğuşunu ve batışını son defa seyrederdim.
- Akşam yıldızları seyrederdim.
- En sevdiğim yemeği hazırlar, tüm sevdiklerimi akşam yemeğe davet ederdim.
- Piknik yapardım.
- Hayatta en çok gitmek istediğim yere gider, orada ölümü beklerdim.
- Üzdüklerimi arar, özür dilerdim.[/FONT]
[FONT=Arial]Hoca bütün hepsini tahtaya yazmış. Sonra gülerek sınıfa dönmüş ve demiş ki:
- Bunları yapmak için dünyanın son günü olması şart mı?..”
[/FONT]
