Yıl 1999.. Yaşım 14. Hiç bir şeyden habersiz bisiklet üzerinde oradan oraya gidip dur.
Ve talihsiz bir kaza ile başlayan, yeni bir hayat, yeni bir yaşam, yeni bir varoluş...
Daha 14 yaşımda çok şiddetli düşme ile sonuçlanan ve sonrası işitme kayıpları ile değişen ve gelişen bir hayat benimkisi.
Orta okulunun son senesinde 23 nisan tatilini fırsat bilerek kuzenler ile geçirilen dolu dolu bir tatil gününün trajedi ile sonuçlanması benim için hayatımın yeniden başlanması demek oluyordu.
Hastanenin yoğun bakım servisinde gözlerimi açtığım zaman, vücudumun %60-70'i kaza sonucu büyük yaralarla dolu ve ben çevremde konuşan insanların ne konuştuğunu anlamaya çalışmam ve daha sonra bir kulağımın komple duyma yetisini kaybetmesi diğer kulağımın ise işitme kaybıyla sonuçlandığını öğrendiğimde, cerrahi tedavisi olmaması ve işitme cihazına bağlı kalacağımı öğrenmemle dünyamın başıma yıkılışı..
14 yaşında yeni ergenlik dönemine girerken yaşadığım bu olayın dünyamı alt üst edişi, çevremde ki insanların yadırğayışı, sanki bütün dünyada işitme kaybı olan tek benmişim gibi bir gözle bana bakmaları ve onların benle alay edip dalga geçtiğini düşünmem...
O yaşta büyük bir kaza geçir ve hayatın yeniden başlasın, kolay mı sanıyorsunuz siz?
Orta okulun son 2 ayını gidemediğimden dolayı, öğretmenlerim kaza geçirdiğimi duymuşlar ve beni sağolsun mezun etmişler. Ondan sonra lise'ye gidemedim, toparlanmam en az 2 seneyi buldu aşağı yukarı. Daha sonra tekstil sektöründe işe başladım ve yaklaşık 6-7 sene aralıksız, yalansız dolansız bir şekilde çalıştım. Askerlik zamanı geldiğinde muaf belgemi alarak, özel bir sektörde elektronik ticaret bölümünde işe başladım ve halen işime hakimim ve son derece sevilen sayılan bir insanım.
2 sene önce Allah yazmış evlendim bir oğlum var Allaha şükür. Akşam eve gitme sebebim
Hastalığım halen devam ediyor ve ben cihaz kullanamıyorum halan kabullenemedim bir türlü cihazla yaşamayı.
Bakalım gelecek günler ne getirecek yaşamımıza.
Allah herkese hayırlı ve sağlıklı bir ömür geçirmenizi nasip etsin.
Unutmayın ki;
Bu günlerimiz bir daha geri gelmeyecek, insanlar bize farklı bir gözle bakabilirler ve budan onlardan üstün olduğumuzu gösterir.
Sevgiler,
Ve talihsiz bir kaza ile başlayan, yeni bir hayat, yeni bir yaşam, yeni bir varoluş...
Daha 14 yaşımda çok şiddetli düşme ile sonuçlanan ve sonrası işitme kayıpları ile değişen ve gelişen bir hayat benimkisi.
Orta okulunun son senesinde 23 nisan tatilini fırsat bilerek kuzenler ile geçirilen dolu dolu bir tatil gününün trajedi ile sonuçlanması benim için hayatımın yeniden başlanması demek oluyordu.
Hastanenin yoğun bakım servisinde gözlerimi açtığım zaman, vücudumun %60-70'i kaza sonucu büyük yaralarla dolu ve ben çevremde konuşan insanların ne konuştuğunu anlamaya çalışmam ve daha sonra bir kulağımın komple duyma yetisini kaybetmesi diğer kulağımın ise işitme kaybıyla sonuçlandığını öğrendiğimde, cerrahi tedavisi olmaması ve işitme cihazına bağlı kalacağımı öğrenmemle dünyamın başıma yıkılışı..
14 yaşında yeni ergenlik dönemine girerken yaşadığım bu olayın dünyamı alt üst edişi, çevremde ki insanların yadırğayışı, sanki bütün dünyada işitme kaybı olan tek benmişim gibi bir gözle bana bakmaları ve onların benle alay edip dalga geçtiğini düşünmem...
O yaşta büyük bir kaza geçir ve hayatın yeniden başlasın, kolay mı sanıyorsunuz siz?
Orta okulun son 2 ayını gidemediğimden dolayı, öğretmenlerim kaza geçirdiğimi duymuşlar ve beni sağolsun mezun etmişler. Ondan sonra lise'ye gidemedim, toparlanmam en az 2 seneyi buldu aşağı yukarı. Daha sonra tekstil sektöründe işe başladım ve yaklaşık 6-7 sene aralıksız, yalansız dolansız bir şekilde çalıştım. Askerlik zamanı geldiğinde muaf belgemi alarak, özel bir sektörde elektronik ticaret bölümünde işe başladım ve halen işime hakimim ve son derece sevilen sayılan bir insanım.
2 sene önce Allah yazmış evlendim bir oğlum
var Allaha şükür. Akşam eve gitme sebebim Hastalığım halen devam ediyor ve ben cihaz kullanamıyorum halan kabullenemedim bir türlü cihazla yaşamayı.
Bakalım gelecek günler ne getirecek yaşamımıza.
Allah herkese hayırlı ve sağlıklı bir ömür geçirmenizi nasip etsin.
Unutmayın ki;
Bu günlerimiz bir daha geri gelmeyecek, insanlar bize farklı bir gözle bakabilirler ve budan onlardan üstün olduğumuzu gösterir.
Sevgiler,
