Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Yolda yürüyemez hale geldik, dalga geçiyorlar, işkenceye dönüştü!?

aliican

Üye
Üyelik
23 Nis 2015
Konular
6
Mesajlar
140
Reaksiyonlar
0
İllaki hepimizin başına gelmiştir sözlü taciz alaycı bakışlar alıştım diyorsun yok olmuyor millet çocuğunu bilinçli yetiştirmediği sürece biz engelli bireylerin sokakta yürümesi işkence haline gelmekten başka bir şey olmayacak sanırım bu problemi aşamayacağız!!
 
Dalga geçenlerin hepsi ............
 
İnsanın dövesi geliyor öylelerini..
Allah büyük. Üzülmeyin.
Geriye bizler için bir sınav.
Onlar için kötü bir sınav.
 
Onlar cocuk adı üstünde, hoşgörülü olmalıyız
 
Çocuk diyip geçmemeliyiz o ne yaparsa ilerde onun çocuğuda onunyapar keşke bilinçli olsak biraz ama nerede
 
Dövelim mi yani, yapmayın karşıda ki kızdığını bilirse daha cok üstüne gelir, oysa tatlı dil ve anlicakları şekilde konuşulurken hatasını anlar bir daha yapmaz
 
Fikrimce önce kendimizi olduğumuz gibi kabullenmeyiz. Öyle sevmeliyiz. Öyle yaparsak dış faktörlerin üstümüzde daha az etkisi oluyor. Nacizane fikrim elbet.

Ayrıca çocuklar meraklıdır. Ve bu bana göre iyi bişey. Bir çocuk seninle dalga geçmez çünkü neden çoğunluktan daha değişik olduğunu sorar ve sen bu sorularla veya bakışlarla incineceksen daha kendini kabullenmemiş olabilirsin. Çocuklara neden tekerlekli sandalyede veya neden topalladığını anlatırsan onların anliyacağı dilde zaten daha fazla soru sormaz ama sen bu sorularda bakışlarda kaçarsan onların merakını negatif yönden etkileyebilir. Tabi ebeveyinlerede iş düşüyor.
 
O bunu der, bu bunu der. Kabuğumuza çekilip uzaklaşmalarımıza sebep olan en büyük faktör insanlar. Empati duygusu henüz gelişemediğinden en acımasız genelde çocuklar olur,ama ebeveynlerine büyük rol düşüyor. Hayatta herşeyin var olabileceğini,herkesin her an yaşayabileceğinin mümkün olduğunu anlatmaları gerek.

Ama şu da var büyük bireyler bile zaman zaman anlayamayabiliyor. İçinde bulunduğun durumu yani, hep bir ötekileştirme/yadırgama neden/niçin. Bunların öncesinde insan kendini kabul etmeli ve kendisiyle barışmalı. Barışabilirse bu gibi durumları daha rahat atlatabilir.

Kim ne der derse desin. ''En değerli kendinizsiniz bunu unutmayın.''
 
Bi süre sonra insan kabulleniyor ama yine de sözlü tacizlere alışılmıyor..
 
ÖzgürKız

Aynen katılıyorum, bende işitme engelliyim eskiden bana duymuyorsun dediklerinde herkesle kavga ederdim o yüzden kaç iş değiştirdim sonra artık yapıcak bişey yok deyip kabullendim ve rapor alıp memur oldum şimdi ise insanlara direk ben işitme engelliyim diyorum ve ben durumumu anlatıyorum çocukları bile anlayamadığım zaman iyi konuş iyi izah et diyorum öncelikle kendi durumumuzu kabullenmeliyiz, bunun yaş ile alakası yok çocuğu gencisi yaşlısı farketmez merak herkeste var önemli olan kabullenip herkese durumumuzu izah etmemiz..
 
Bu iş önce ailede başlıyor Zaten küçükken bu bilinçle yetiştirildiği zaman oda çocuğuna bunu aşılayacak ve aslında sıkıntı kalmayacak ama maalesef..
 
Aslında bir güne has bir olay değil arkadaşım.. Günlük rutin Şey sadece yoruldum ve yazmak istedim olayda yolda alaycı gözlerle bakılmalar ve en acısı da sözlü taciz maalesef ali.yilmaz
 
Evet bazı çocuklar acımasız maalesef ve bu tamamen yetiştirme tarzı başka bir şey değil ama denildiği gibi güzelce yaklaşmak anlatmak gerekir ama anlatsan da bazı çocuklar cidden çok yaramaz :D
 
İnsanlar bakar, buna engel olamazsın. Sonuçta bazen biz de bakıyoruz. Çocuk bakar. Çocukların ileride nasıl biri olacaklarını böyle ölçemezsin. Bakanlara tebessüm edeceksin. Negatif düşünceler yerine, pozitif düşünceler sergilemek daha doğru.

Bazı çocuklar, aileleri tarafından uyanık, gözü açık gibi fırsatçı şeklinde yetiştiriliyor. Bence bu çok yanlış. İşte o çocukların geleceği hakkında az çok tahminde bulunulabilir. Yalnız çocuklar dışında büyüklerin birden fazla sürekli bakmaları, cahillik olarak yorumlanabilir. İşte bu tür kişilerin karşısına geçip "Neden sürekli bakıyorsun, birine mi benzettin?" diyeceksin.
 
Ne kadar kendi kendimize kızsakta çok fazla bir şeyi değiştiremeyiz ama alışmak şart maalesef acı ama alışmalıyız.
 
Toplumdaki Zihniyet : Dalga geçenler daha çocuk. Hoşgörülü olalım ( Ne demişler ağaç yaşken eğilir!)

Ergenlik çağına gelince : Onlar daha genç! Hata yaparlar. ( kırılma anı burada başlar )

Yetişkin Olma Çağına Gelince: Artık iş işten geçmiş oluyor! Ölene kadar o huy devam ediyor. Geçmiş olsun
 
Çocukları çok severim ama bazen öyle laflar ediyorlar sokakta dışarda beynimden kurşun yemişe dönüyorum...
 
Zamanın Ötesinde tamamen katılıyorum benim yeğenlerim asla yapmaz.. Onlarda çocuk.. Çünkü engelli bireyle yaşamayı öğreniyorlar.. Yapan gördüklerinde de uyarırlar... Herley ailede başlar ama bazı ailerler var ki onlar bile bilmiyor ki nasıl davranması gerektiğini çocuklarına öğretsin.
 
insanların kahkahaları beni mahvediyor ne var sanki bu kadar sesli gülüyorsun bence onlar gülmeye ihtiyaç duyuyor
 
Herkes kendi aldığı terbiyeyi gösterir. Ondan kafaya takmaya gerek yok.
 
Çocuklarda vicdani duygular, empati kavramı biraz geç gelişir. onlar yaşayarak yaparak deneyim sahibi olurlar. Neyin yanlış, neyin doğru olmasında yetişkinlerin öğretimleri önemlidir.size söylediği sözleri fazla takmamak gerek. yaptığı davranışın uygun bir dille yanlış olduğunu anlatırsanız özür bile dileyeceklerdir.

Çocuklar eleştirilmekten, azarlanmaktan değil, kendilerine güzel örnek olunmasından etkilenirler. Thiersch
 
Her bakanı kafama taksaydım oooo boşverinya
 
Üst Alt