Ben de kardeşimi kötü dövmüştüm. Öyle böyle değil yani. Sebebi ise, sigara içmesi ve çöpten bir şeyler topladığı haberini almam. Akşam eve gelince banyoya soktum, eşşek sudan gelinceye kadar dövdüm. Eşeğin ayağı mı topaldı neydi bayağı geç geldi. Düzelmedi. Sonra evden kaçtı ve uzun bir süre bulamadık. En son bir oyun salonunun önünde çökmüş ileri geri sallanarak sigara içiyordu. Gizlice yanına yaklaştım ve ona seslenince beni görünce renk attı tabi. Buraya gel ulan dedim. Gelmedi. Ben gittim yanına sıpanın. Ağlayarak sımsıkı sarıldım, öptüm kokladım. Öpe öpe, şakalaşarak eve götürdüm. Güzelce yıkadım ve ondan sonra hem sözümden çıkmadı hem de sigarayı bıraktı, efendi bir çocuk oldu. Diyeceğim o ki, sevgi her türlü zorluğun ilacıdır. Kaba kuvvet ile düzelme bir zamana kadar olur ancak ya başka sorunlar çıkar veya aynı şeyler tekrarlanır durur. SEV KARDEŞİM, SEV.