Acımanın Zehri

merhaba sevgili Ayşe, okuyunca sende kendimi gördüm, Allah bu hayat yolunda sana güzellikler versin..

kemotepi aldığımda hiç peruk yada bandana gibi şeyler kullanmadım, sokağa özgürce çıkıp kel kafatasımın güzelliğini farkedenlerdenim ben

çocuklar hep gülerdi banaaa ''aa kel ablaaa, şuna bakın ne komik'' diye onlar güldükçe üzülmedim hiç biliyormusun aksine keyif aldığıma dair tavırlar sergiledim ve ''olsun böyle de güzelsin abla'' ya döndürdüm onların düşüncelerini

kemoterapi döneminde yüzüme maske takmak zorunda kalıyordum korunmak için, hastaneye babam götürmezdi, otobüse biner ağaçları insanlar seyre seyrede giderdim, çıktım hastaneden eve dönücem otobüse bindim saçlarım kel ve yüzümde maske, yanım boş ve otobüs tıklım tıklım dolu, kimse oturmadı yanıma

inmek için hazırlanırken döndüm ve yüksek sesle ; ''ayakta kaldınız yorulmasaydınız, bu arada (maskemi göstererek) kendimi sizden bulaşacak her türlü etkiden korumak için'' dedim
şaşkınca bakıyorlardı

insanlara ne dersen de onlar sadece senin dış görünüşüne ve sadece uzaktan bakınca sana belli etmese bile vah vah demesine engel olamıyoruz bu bir gerçek ben 7 yıldır omirilik felçlisi tekerlekli sandalyedeyim 19 yaşımda oldu bu olay hiç zoruma gitmedi özülmedim pes etmedim ama gerek yakınımdaki gerek uzağımdaki gerek akraba gerek arkadaş gereksede canımdan çoks evdiğim insandan gördüğüm şeyler fark etttiğim şeyler beni bu hayatta kopardı ve öldürdü şimdiyse sadece bir iskeletten baretim ne engelli olduğum nede bir canlı olduğum umrumda değil.

gönlünden geçenlerin karşına çıkmasını ve hayata sıkı sıkı tutunma adına umut dolu olman için dua edicem sevgili Deniz. Allah öyle büyükki, bu yaşadıklarımız zor evet ama herşeyin bir nedeni var, Allah sevdiği kuluna sıkıntı verir ve ben biliyorumki merhametine kurban olduğum Allahım yüreğimizdekileri duyup bir şekilde umudumuza tutunmamızı sağlayacak. Sevgilerimle

Bende senin için dua edecem deniz adaşım

her zaman her halimize şükretmeliyiz..

zaten ınsanı o bakıslar bıtırıyo özge hanım hastalık degıl

Merhabalar,

Hiç kimsenin söylediklerine, yaptıklarına ve yapacaklarına, duygu düşünce ve hislerine... kısacası hiçkimsenin hiçibirşeyine müdahale şansımız yok

Yaşasın o zaman! Çünkü : NOKTA.

Gelelim, dönelim kendimize Madem geriye bir kendimiz kalıyoruz olay basit : 2.15 boyunda bir adam kolay kıyafet bulamaz, asansöre kolay binemez, eşiklerden kolay geçemez, fiziksel olarak sevgilisi bile zor olur...vs.. Doğru mu? Bu kişi engelli değil fakat hayatını 2.15 lik boyuna göre yaşıyor. Sadece bu kadar. Ben de hayatımı sol bacağım olmadan yaşıyorum. Sen hayatını tekerlekli sandalyeye göre yaşıyorsun. O hayatını bol su içme zorunluluğu diğeri makineyle öteki ilaçlarıyla.... yani herkes kendi dünyasında yaşıyor.



Bir başkasının benim dünyama bakış açısı beni hiiç ilgilendirmez. Herkes kendi dünyasının merkezinde bir prensesss yakışıklı prens ve lider olsun. Güç ve hayat içimizde ve elimizdedir. Bu söylediklerimin öyle polyannacılık ile ilgisi yoktur. Özgüven her daim yerinde olacak. O boş bırakılmaz beslenecek, bilgiyle sevgiyle görsellikle hayatın ta kendisiyle !



Şöyle bakalım, sağlık açısından sorunlarımız olmasa bile insanoğlu olarak sorun çıkarırız : Benim gözlerim ela değil, saçlarım beyazladı hatta dökülüyor, Keşke biraz daha uzun olsaydım, spor da yapsam üçgen vucudum olmuyor, uff 4/4lük diyorsun bir konuşmaya başlıyor içi boş dünyadan bir haber ... yaniiiiii olmuyor... olmuyor... özetle kimse kimse gibi olamaz.


Olduğunuz gibi mutlu olun. Kendi dünyalarımız içinde Kainatın sunduğu milyarlarca bilgi var, okunacak çok fazla kitap var, tanışacak yüzlerce insan var, yapılacak birsürü iş var ve dünyamızı bunlarla döndürelim...

Sevgiler...

Özetle Hayatı acısıyla tatlısıyla herşeyiyle kabul edip böyle düşünen bir hayat arkadaşıylada paylaşmak gerek.

Sselma;

Ne içten ne güçlü bir ifadeniz var Selma hanım

Daha gidecek çok yolumuz var ve etraftakilerin bakışarına değil kendi içimize bakarak ilerlemeliyiz bu yolu.

Herkes bana acıyarak bakacak diye günümü harcayamam, harcarsam eğer anı yaşayamam
Sevgilerimle

acımanın zehri olduğu gibi balı da var. eğer anne yavrusuna acımaz ve merhamet etmezse o bebek yaşayamaz.nitekim zenginler fakirlere,güçlüler zayıf ve yetimlere acımaz ve merhamet etmezse yeryüzü yaşanmaz hale gelir. engel;hayatı bitirmez hayata bakış açısına yön verir.

Size bır arkadasımdan bahsetmek ıstıyorum . adı okan calıştıgım kuurmda eczacı teknısyenıydı. okanı bı tesaduf eserı tanııdm . butun cevresıne ıltıfatlar yagdıran sevecen en cırkınını en guzel gören en yaslısını en genc hıssettıren bırıydı kaldıkı spastık engellı olmama ragmen sankı dunyanın en guzelıyım gıbı hıssettırırdı bana kendımı her zaman.. gel zaman gıt zaman okanda fızıksel olarak degışmeler oldu. kılo verdı gözlerının içi sarardı anlam verememıştım ne oluyor sana boyle ıyı degılsın dedıgımde soğuk algınlıgı deyıp gecıstırıyor eskı halınden hıç ödün vermıordu..ve bır gun okan hastaneye yattı duydugumda şok oldum soguk algınlıgı olan bır kışı onkolojı bolumunde yatmazdı..ve o gun gercegı ögrendımm okan kolon ca mış 10 yıldır tedavı göruyormuş son zmanlarda kı halı de karacıgerıne de sıcramasıymış kanserın..çokk üzüldümnmmm çokkk.. bızım ona destek olmamız gerekırken o bu durumda bıle herkese moral destek veren olduu.. son 1 ayında hep yanında olduk onun ve bu bayramın 4, gunu ölüm haberını aldımm.. demem o kı ınsan en kotu anlarında bıle karsındakı ınsanın nesesınden keyıf alabılmelı içine kapanmamalı son gunu dahı olsa bır ınsanı hayata tutundurabılmek çok güzel bır duygu .. allah herkese okanın kı gıbı bır kalp nasıp etsınn...RAHMETLE ANIYORUM CANIM ARKADASIM SENI.. MEKANIN CENNET OLSUN.

Merhaba Canan hanım. Okurken Okan ve onun yaşadıkları canlandı gözümde. Nedendir bilmiyorum bizim içimizde çözemediğimiz bir güç var ve yüzümüzde bitmeyen bir gülümseme. Kanser olmanın ölmek değil yeniden doğmak olduğunu anlayınca daha da güçleniyoruz ve kendimizden önce başkalarına nasıl iyi gelirim diye düşünmeye başlıyoruz..

Okana Rabbimden rahmet diliyorum. Ne mutlu ona sevgisiyle dokunabilmiş kalplerinize

Size de yüreğimden kocaman sevgiler

ATOM KARINCA;

ayşe hanım ne mutlu ki çocukla daha bilinöli
bizde çok alınganlık yapıyoruz sanırsam
sonuçta hiçbirmiz4 4lük değilki görmemek duymamak yürüyememek anlamamak... engel ama Hissetmemek düşünmemek merhamet etmemek sevmemek bence çok daha büyük engel!!!

kesinlikle Pelin, çünkü sevmek en güzel halidir yaşamanın