Attila İlhan

ARABESK

ıslığında usturalar bileniyor
bıyıkları marşandiz katarı
zulasında eroini esrarı
tutuklandıkça yenileniyor

kafası kızdı mı taksim'de akşam
bütün lahmancunlar ondan sorulur
oğlanın birine takıldı / tamam
çengelköy'lü sevtap diye meşhur

göğüsleri hakikat birer kumru
eskiden de süslenir boyanırmış
ayak ayak üstüne atıp oturdu mu
insanda can mı bırakırmış

sabaha karşı bir büyük rakı
yıldız tozuması külüstür mehtap
arabada sevişmek başlıca merakı
ne kanun tanıyor ne de kitap

bu yollara düşecek adam mıydı
çiçek yaptırmalar parfüm filan
bu sefer yakasını fena kaptırdı
sevtap başını yiyecek anlaşılan

boşversene / daha ölmedik ulan

ATTİLA İLHAN

RÜZGAR GÜLÜ

onumden cekilirsen istanbul gorunecek
nerede oldugumu bilecegim
sisler utanacak egilecek
agzinin ucundan opecegim
sacina kalbimi takacagim
avcunda bir siir buyuyecek
nerede oldugumu bilecegim

bu ciplak geceler yok mu
bu plak boyle aglamiyor mu
camlari kirmak isten degil
delirecek miyim neyim
kirpiklerimden misra dokuluyor
kenyada simsiyah yalnizim
yoksul bir silepte gemiciyim
malezyada yuk bekliyorum
onumden cekilirsen istanbul gorunecek
nerede oldugumu bilecegim

gozlerini sondurme muhtacim
ben senin aydinligina muhtacim
yepyeni bir ilkbahar harcayip
bir yaz bogup bir sonbahar harcayip
ruzgar gulunu arayacagim
oranda pernanboucta tombuktuda
vincler yine aksamlari indirecekler
yine karanliga bulasacagim
gozlerin ruzgarda savrulacak

ikimiz iki sap bugday olsak
sen benim olsan ben senin olsam
bir gece vakti aklina gelsem
uykunu tutsam birakmasam
seni kucaklasam kucaklasam
birbirimizin kalbini dinlesek
dunyanin kalbini dinlesek
buyuk atesler yaksalar
iki guvercin ucursalar
nerede oldugumuzu bilsek

Atilla İlhan