Bebeğimde sol el dirsek altı amputasyonu var. Onu nasıl hayata hazırlamalıyım?

Bebeğim sol el dirsek altı amputasyonu ile dünyaya geldi. Onu nasıl büyütüp yetiştirmem gerektiğini bilmiyorum. Oğlumla aynı kaderi paylaşanlar yardımcı olabilir mi acaba?

didem16

Her şeyi kendisinin yapabilmesi için olanak sağlayın öncelikle. Bağımsız olabilmesini özendirin. Tek elle "sen yapamazsın" değili, "şu şekilde yaparsın" diye bakın her şeye. Onun dışında her şey sıradan olsun. Ne eli yok diye düşünün, ne o yokluğu görmezden gelin. Eli yok, bu kadar.

Benzer süreçlerden geçen arkadaşlarımız da yazarsa çok iyi olur.

Benim yedi ay önce sağ kolum omuz ve dirsek arası ampute oldu. Ve bu durum benim için çok zor bir süreç başlattı Ben kendi kendime şunu söyledim.Dogustan veya küçükken benim gibi olan kişiler bu zorluğa daha çabuk adapte olurlar Fakat ben bu yaşımdan sonra yaşayacağım hayati yeniden öğrenmeye çalışıyorum.İnan ki bebeğin için herşey umdugundan kolay olacak Allah sağlıklı ömür versin inşallah

Yani aynı engel değil ama bir benzeri benimki.. ben doğuştan sol kolumu kullanamıyorum küçük yaşta başa gelince üstteki arkadaşın dediği gibi çabuk atlatıliyor ama siz atlattiniz mi derseniz yaşım 24 hâlâ tam olarak etkisinden çıktığım söylenemez hâlâ dik bakışlar olduğu zaman üzülüyorum ama buna şükür diyoruz. Sorunuza gelince her şeyi tek eliyle yapabilecek şekilde öğretebilirsiniz başka çocuğunuz varsa görev verirken "sen yapamazsın otur oturduğun yerde" edasıyla onlardan ayırmayın elinden geldiği kadar yapsın bu onun ileride özgüvenli bir birey olmasını sağlar.

Aslında bu benim ilk annelik deneyimim. Belki de o yüzden zorlaniyorum bu konuda. Ama biliyorum ki Allah bunu vermek için beni ve oğlumu sectiyse o da buna dayanabilecek güçte oldudugumuz için ben hep buna inandım. Ilk doğduğunda dışarı cikardigimda hep kolunu battaniyesi ile örterdim. Utandığım yada cekindigim için falan degil ama oglumun kolunu sorduklarinda cevap verirken ağlayacağım için. Sonra bir gün karar verdim dedim ki ben güçlü olmak zorundayım o kolu bir kez daha saklarsam benim çocuğum kolunu bir ömür saklar. Ertesi gün dışarı çıktık. Çıkardım çocuğumu bebek arabasından bakarlarsa baksınlar benim oğlumun cani sağ olsun dedim. Ne oldu biliyor musunuz. Arka masada bir çift ve oglumdan 4 5 ay büyük çocukları kahvaltı yapıyor. O bey kas goz yapip oglumun kolunu karisina isaret etti ve sözde caktirmadan oğlumun koluna bakmaya başladılar. Işte o gün kabuğumu kırdım. Kalktım çocuklarını sevme bahanesiyle yanlarına gittim. Maşallah çocuğunuz kaç aylik falan diye sorarken dedim ki herkesin doğuştan olmuyor. Belki trafik kazası belki pıhtı atması belki de enfeksiyondan keserler. Belki de 2.çocugunuzun anne karninda kolu gelismeyebilir. İste o zaman anlarsiniz anne baba olarak bana şu iğrenç meraklı bakışlarınızın neler hissettirdiğini. O an ikisi de yerin dibine girdi. Artık bir ömür bir engeli olanı gördüklerinde bakacaklarını sanmıyorum. Evet ben artık ilk zamanlara göre çok daha güçlü bir anneyim. Ama benim asıl aşmam gereken o meraklı bakışlar ben hala o bakışları görmezden gelemiyorum. Oğlumu incitmelerinden çok korkuyorum. Ben çalışan bir anneyim. Her dakika oğlumun yanında olamam. Asıl mesele oğluma o özgüveni verebilmem. Sizce bunun için neler yapabilirim?
Faruk33
Mesela ilk okula kreşe başladığınızda yada sizi ilk taşıyacakları yabancı bir ortama girdiğinizde her şey çok zor oldu mu sizin için. En büyük korkum aslında dislanmasi. Her gece düşünüyorum. Ya çocuklar el ele tutuşup oyun oynarken oğlumu aralarına almak istemezlerse diye.

Maalesef ülkemizde bu tarz dik bakışlar hep olacak bana hâlâ devam ediyor. İlkokula başladığımda arkadaş bulmakta zorlanmıştım ama sonra arkadaşlarım da beni böyle kabul etti. Aslında bu konuda çocuklar büyüklerden daha anlayışlı oluyor inanın beni hiçbir arkadaşım dışlamadı futbol oynarlardı beni de oyuna alırlardı basketbol oynarlardı bende oynamak istersem beni de alırlardı. Evet soruyorlardı kolun neden yamuk neden böyle v.s diye ama "Allah böyle yaratmış" diyordum. Çocuğunuzun ilk arkadaş çevresi çok önemli kreşe gideceği zaman gerekirse diğer velilerle görüşün öğretmeniyle görüşün onu arkadaşları eksik görmesin engeliyle dalga geçmesin Allah korusun böyle birşey olursa büyüdüğü zaman atlatmak zor oluyor kabuğunu kırması zor oluyor. Allah yardımcınız olsun