6 yaşındaydım okula gideceğim için o yaz çok sevinçliydim.Okulların açılmasına iki ay kala o kaza gerçekleşti.B bisiklet.sürmeyi çok ama çok seviyorum.olmazsa olmazımdı.ama bir gün bisikletimin tekeri patladı ve bir kaç gün bisiklet süremedim.ama sokakta bisikleti olan bi arkadaş vardı.Onun yanına vardım ve biraz sürebilirmiyim diye sordum."olmaz"dedi. Bende çok ısrar ettim.bidaha sordum."cık".dedi.bu arkadaştan çok cimriydi bu arada.bidaha sordum.bu sefer "iyi al ama bi tur dedi" tamam dedim
hemen sevinçle.hemen bindim tabi.bizim oynadığımız yerde bi tane.boş arsa var.ve her akşam üzeri komşunun kamyonu gelir oraya park ederdi.tam o saatlerde ben.bi tur atmadan kamyon park etmek için döndü.kamyonun park edeceği.yerin sağ arkasında ufak bi kum yığını vardı.bende kamyon rahatça park etsin sonra giderim diye o kum yığınının üzerine çıktım.kamyon döndü tam yanından geçerken kum kaydı ve ben kamyonun arka iki tekerinin arasına yuvarlandım.bisiklet üstümde kaldı.kamyonun tekeri bisikletin gövdesini ezdi.Teker geçemeyince geri saldı bir daha gaza bastı yine geçemedi.tabi oda bacağımı kırdı. soluğum kesildi resmen bağıramadım.ölüyorum sandım.hala gözümün önünde o sahne.
sonra bir adam koştu.hemen şoföre durmasını söyledi.şoför durdu.beni çıkardı o adam Allah ondan razı olsun.annem geldi ağlayarak. Ben tabi yarı baygın.o adam beni arabasıyla hastaneye yetiştirdi.annemin kucağında anne diye ağlıyordum.pantolonum paramparçaydı.ve kanlar vardı.neyse hastaneye yetiştirdiler.Sağ bacağımı komple alçıya aldılar hemen.Tabi benim hemofili hastası olduğumu bilmiyorlardı.biraz sonra iç kanamadan komaya girmişim.gözümü açtığımda annem yanımdaydı.çok sevindi sonra babam geldi.noldu bana anne.dedim.komaya girdin.oğlum dedi 15 gün komada kalmışım.meğerse babama al götür oğlunu.demiş hastane yetkilileri.babamda valiliye gitmiş.onlar hemen telefon.etmişler.sonra beni özel bakıma almışlar.
hemofili olduğum için kanın durması için faktör ilacı gerekiyor muş onuda temin etmişler ve komadan çıkmışım.sonra taburcu oldum.alçı 3 ay daha duracaktır ayağımda.alçı çıktı.ama dizinden aşağısında his kaybı vardı.ayak bileğin çok zayıftır ve öyle kaldı.çocuğum tabi hiç durmuyorum.yürümek istiyorum hep.bende sokaklara.öyle çıkardım.
sonra ayak bileğim dönmeye başladı.Ailem uyarıyordu.ama ben hep çıkıyordum işte çocuk aklı.yara çıktı ayak sırtında.ve hala var.bu kadar teşekkürler....
hemen sevinçle.hemen bindim tabi.bizim oynadığımız yerde bi tane.boş arsa var.ve her akşam üzeri komşunun kamyonu gelir oraya park ederdi.tam o saatlerde ben.bi tur atmadan kamyon park etmek için döndü.kamyonun park edeceği.yerin sağ arkasında ufak bi kum yığını vardı.bende kamyon rahatça park etsin sonra giderim diye o kum yığınının üzerine çıktım.kamyon döndü tam yanından geçerken kum kaydı ve ben kamyonun arka iki tekerinin arasına yuvarlandım.bisiklet üstümde kaldı.kamyonun tekeri bisikletin gövdesini ezdi.Teker geçemeyince geri saldı bir daha gaza bastı yine geçemedi.tabi oda bacağımı kırdı. soluğum kesildi resmen bağıramadım.ölüyorum sandım.hala gözümün önünde o sahne.
sonra bir adam koştu.hemen şoföre durmasını söyledi.şoför durdu.beni çıkardı o adam Allah ondan razı olsun.annem geldi ağlayarak. Ben tabi yarı baygın.o adam beni arabasıyla hastaneye yetiştirdi.annemin kucağında anne diye ağlıyordum.pantolonum paramparçaydı.ve kanlar vardı.neyse hastaneye yetiştirdiler.Sağ bacağımı komple alçıya aldılar hemen.Tabi benim hemofili hastası olduğumu bilmiyorlardı.biraz sonra iç kanamadan komaya girmişim.gözümü açtığımda annem yanımdaydı.çok sevindi sonra babam geldi.noldu bana anne.dedim.komaya girdin.oğlum dedi 15 gün komada kalmışım.meğerse babama al götür oğlunu.demiş hastane yetkilileri.babamda valiliye gitmiş.onlar hemen telefon.etmişler.sonra beni özel bakıma almışlar.
hemofili olduğum için kanın durması için faktör ilacı gerekiyor muş onuda temin etmişler ve komadan çıkmışım.sonra taburcu oldum.alçı 3 ay daha duracaktır ayağımda.alçı çıktı.ama dizinden aşağısında his kaybı vardı.ayak bileğin çok zayıftır ve öyle kaldı.çocuğum tabi hiç durmuyorum.yürümek istiyorum hep.bende sokaklara.öyle çıkardım.
sonra ayak bileğim dönmeye başladı.Ailem uyarıyordu.ama ben hep çıkıyordum işte çocuk aklı.yara çıktı ayak sırtında.ve hala var.bu kadar teşekkürler....
allah rahmet eylesin