Merhaba arkadaşlar,
Uzun zamandır yazmamışım,
İlaçlarım kesilmeye başladığı zaman, bipolar ve hamilelik konusu ile ilgili paylaşım var mı diye hemen buraya bakmıştım,
bulamadım ve kendim konu açmak istedim, yaşadığım süreci elimden geldiği kadar burada aktardım, lohusalık ile tetiklenen o son ataktan sonra atak geçirmedim, hastanedeyken daha öncede yazdığım gibi babam vefat etti (ben hastanede yatarken ve çok kritik bir dönemdeyken kaybetmişiz babamı, Dr.lar ailemin bana söylemesini uygun bulmamışlar ama yine hastanedeyken ve toparlandıktan sonra öğrendim) beni evde bekleyen bir minik vardı ve güçlü olmalıydım, zaten yoğun ilaç ted.görüyordum, taburcu oldum hemen peşinden eşimin ağır bir hastalık dönemi oldu (atlattık onu çok şükür) bir kaç ay sonra evimize döndük, annem canım annem Umut 2 buçuk yaşına gelene kadar bizimle kaldı ve o artık 3 buçuk yaşında bir delikanlı
Bu süreçte düzenli olarak hem psikiyatr hem psikolog ziyaretlerimi yaptım ve aynen devam ediyorum (şu an 4 ayda bir kan testlerim vs.yapılıyor) ilaçlarımı düzenli alıyorum, aile buyuklerimiz (hem benim ailem hem eşimin ailesi ve dostlarımız) destekçimiz olduğu için çok şanslı olduğumuzu söyleyebilirim, yani kısaca bizde durumlar stabil ve bol güneşli
Yazımı bu forumda yıllar önce paylaştığım (2005 yılında doğum günümden bir gün sonra) bir yazımın başlangıç kısmı ile bitireyim...
Öyle çok hayal kurarım ki ben, hatta bilir yakın çevrem bir gün
kızım olursa adını hayal koyacağımı,
Onu hayalim diye seveceğimi
Hiç olmaz dediğim hayallerim, gerçekleştiği zaman şaşırmamayı öğrendim,
karamsarlıktan sıyrıldım geleceğe daha umutla bakmamı sağladı gerçekleşen hayallerim,
bu yüzden yine yakın çevrem bilir ki
bir gun oğlum olursa adını
Umut koyacağım,
Umudum diye seveceğim onu"
Sevgiler
