Bipolar rahatsızlığım var. Artık dayanamıyorum! Yardım edin...

Arkadaşlar merhaba.

25 yaşındayım 8 senedir tedavi görüyorum. 20 den fazla doktora gittim 50 nin üstünde çeşitli ilaçlar kullandım. Sürekli farklı teşhisler kondu sonunda bipolar olduğuma karar verdim.
Nasıl anladın derseniz araştırmalar , çoğu doktorun teşhisi bu yöndeydi. Askerliğim bipolardan çürük.

Arkadaşlar 8 senedir ilerleme kaydedemiyorum. Gittiğim doktorlar en iyi doktorlar olarak dendi ben ve ailem de tabi iyileşeyim diye çare bulamayıp sürekli doktor değiştirdik.

Arkadaşlar çalışamıyorum. 20 den fazla işe girdim sadece bir işyeri hariç (2 ay çalıştım ) hiçbir yerde 2 günden fazla çalışamadım. Sabah kalkmakta güçlük çekiyorum şuanki ilacım seroquel 400 mg. En son yine bir işe girdim işe kalkmak için ilacımı almadım işe gittim ama herzaman ki beynim çalışırken işi bırakmam için elinden geleni yapıyor ve pes ediyorum.

Ailemin durumu son 4 senedir bozuk maddi anlamda da zorluklar çektim çekiyorum da.16-17 li yaşlarda 1.80 65 kilo ilen bugün 115 kiloya kadar çıktım. Tabiki yaşımla beraber kilo alırdım ama bu sadece ilaçların bana vermiş olduğu hamlık yemek yeme ve uyku yüzünden oldu.

Hastalığımın farkındayım zaman zaman atak geçiriyorum kendimi kaybediyorum. Doktor değiştirmekten bıktım ve en son bi doktora gidip geliyorum. Seroquel bağımlılık oldu bende içmeden uyuyamıyorum.yeni kararlar alıp uygulamaya başlıyorum örneğin spor gibi. 2 gün yapıp bırakıyorum hayatımda devamlılık yok maymun iştahlı gibi. Ekpss ye var 2 sene . Artık tek çarem o.

Zamanı yaklaşınca Allah ömür verirse heyet raporu almayı denicem alırım gibime geliyor %40 n üstünde. Kendimi bu durumlara sokmak istemiyorum stigma ( lekelenme ) beni şuanda bile rahatsız ediyor. Çevrem tarafından asabi kavgacı rahatsız olarak biliniyorum ama heyet raporu alınca biliyorum ki daha rahatsız olucam kimseye söylemesem bile bunu beni rahatsız edip ataklar geçirtecek.

Anlatabildim mi bilmiyorum.Bir kolum faça üstünde boydan boya absürt dövmeler. Arkadaşlar tamam Allah ın taktiri ama farkındalığım yüksek yani herşeyin farkındayım ama ilerleme sıfır. Yani şu yaşıma kadar son 4-5 senem boş geçti ataklar işe girip çıkmalar deprosyon aklınıza gelen herşey. Ben de çalışmak istiyorum para kazanıp istediklerimi yerine getirmek istiyorum ama hep heyecanla bu sefer olacak dediğim herşey çok kısa sürüyor.

Biri bana Allah aşkına fikir versin Elektroşok tedavisi diyolar olduktan sonra 15 günde hastanede yatıcaksın diyolar her defasında. Benim hastane deneyimim oldu özelde birgün yattım sıkıntıdan patladım ve çıkardı ailem. Özel olduğu için çıkma kararı size ait devlet hastaneleri gibi heyet yok. Şuan zaten durumumuz bozuk yatabileceğim devlet hastanesi kesinlikle yadırgadığım için söylemiyorum ama kendimi bildiğim için hastanede zorlanıcam.

Ben ne yapacağım arkadaşlar ? Herkesin derdi kendine büyüktür benden daha zor veya daha iyi durumda olanlar vardır hastalık olarak .Çevrem tarafımdan yüzüme vurulmasa da işi gücü yok bomboş biri olarak görüldüğümü biliyorum. Yaş itabariyle kurtarıyorum belki ama 30 yaşına gelip de boş boş gezersem hiçbişey sahibi olamazsam param olmazsa arkadaşım bile olmaz. Herkes bi şekilde çalışıp hayata tutunuyor ama ben ? Ölsem de kurtulsam gözüyle bakıyorum. Şuan olmasa bile suça meyillenicem gibi geliyo. Daha önce bikez çok cidd kavgalar ettim vücuduma darbe aldım bıçaklandım. o bıçaklanma beni 2 sene geri attı belki düşünmekten intikam duygusundan kafayı yiyecektim xeplion 150 mg toparladı diyebilirim. Lanet bi ilaç gözlerim bulanık görüyordu günde 20 saate yakın yataktan kalkamıyordum. birgün mutluyum 10 gün mutsuzum dengesizim takıntılıyım kuruyorum kafamda kimi zaman

Arkadaşlar artık çıkmazdayım .Biraz dağınık anlattım beni anlayabilmeniz için detaylarıyla anlattım yazsam 10 sayfa daha sürer. Az çok anladığınızı tahmin ediyorum lütfen yardım .

Ne diyeyim benim de ataklarım geçmedi.Allah sabır versin

Bende aynı sizin gibiyim bu gün yine çalışamadım iki kere denedim eve geldim tekrar gittim ama olmadı. Kafam çok başka yerlerde. Takıntılarım en az bir buçuk sene beni mahvedip yerini yenisine bırakıyor. Suphecilikte var.

Burada aynı durumda olan belki yüzlerce kişi var ve çare sanırım yok. Çekeceğimiz var ve çekiyoruz işte. Yoksa onlarca ilaç kullandık en azından biri bizi kurtarabilirdi


Tavsiye verecek olan varsa benim de ihtiyacım var konuyu yazan arkadaşa yazın bizde üstümüze alırız

koçum bende 25 yıldır bipolarla pençeleşiyorum 5530688094 ara uzun uzadıya yazmıyım

abi bu atak geçirenler nasıl yani sürekli atak geçiriyo ...mutlaka tetikleyen bişiler vardır .uyuşturucu alkol yoğun stress biraz dikkat edilse
aslında atak falan geçirmeyeceksin bende 12 yıldır uğraşıyorum bu hastalıkla bütün geçirdiğim ataklar alkol vs sebebiyle oldu .zaten bi atak geçirince arkası geliyor ...yani diyeceğim dikkat etmek lazım .benide anksiyete yıkıyo (kaygı) ölecek gibi oluyorum allah hepimize yardımcı olsun çok feci bi hastalık ...

Benim teşhis bipolar değil ama sakin olduğum bir dönemde hatırlamıyorum son 3 senede. Bir olay yaşayayım artık iki sene etkisinde dolaşıyorum. Ne kadar ilaç kullansam fayda yok. Bipolar olduğumu da düşünmüyorum çünkü hep depresyon ve takıntı ve şüphe hali var. Alkol konusuna değinmemek daha iyi olur.

Uyuşturucu kullanmıyorum arada alkol .nasıl sürekli atak geçiriyo demişsin.Yani illa çok nadir mi atak geçirmem lazım ? Yoğun stres tabiki var maddi manevi.Bu hastalığı taşıyıp da az stresliyim diyen var mı ? Allah yardımcımız olsun.

filmler diziler ve kitaplar hasta olmayanlar içindir bizleri etkiler. peki boş zamanda ne yapılmalı : müzik dinlemek. ingilizce bilmiyorsanız yabancı müzik dinleyin sözlerden de etkilenmezsiniz. müzik eşliğinde resim yapmayı deneyin o da dinlendirici

Tamam da konunun tam cevabı değil bu.Müzik resim nereye kadar ? Nasıl kendi ayaklarımın üzerinde durucam onu soruyorum.yorumun için sağol yine de

o sorunun cevabını kendim için de aramaktayım bulan varsa biz de öğrenelim

Konuyu takipteyim.Ben de 1,5 senedir depresyondayım prozac ve zyprexa tedavisinebaşlandı depresyon geçti gibi ama yorgunum çalışmaya üretmeye mecalim yok dışarı çıkmak gelmiyor içimden ekmek almaya bile gidemiyorum sosyal fobiden ne yapacaz bilmiyorum ev işlerine yardımcı olayım diyorum onu bile ertesi gün bırakıyorum sanırım sorun motivasyonsuzluk.

Merhaba Bir işe girip muntazam çalışın bu mümkün olmuyorsa sabredin ve her ne istemekte iseniz Önce allah tan isteyin.

Lacoco kardeş yazdıklarını okurken kendimden parçalar buldum.Bende dediğiniz gibi işlere adapte olamıyorum birçok iş değiştirdim.32 yaşındayım 1 lira param yok ailemle yaşıyorum.İlaçlarımı bıraktım kendi kafamdan doktora uzun süredir gitmiyorum.Karşındaki doktorun seni anlamadığını düşünüyorsun tahmin ediyorum.

İlaçlar seni uyuşturuyor,donuklaştırıyor hayattan yeteri kadar keyif almadığını hissediyorsun tahminim.GAPS diyeti diye bir diyet var psikolojik rahatsızlığı olanlar için önemli onu bir araştır derim.2020 EKPSS'ye kesinlikle gir.Ben 2018'e girdim 89 aldım sorular zor değil gerçekten.Bol bol yürüyüş yap.Spor yap (mekik,şınav,çömelme hareketi v.s).Engelliler için ücretsiz kurslar oluyor bazen oraya git yeni insanlarla tanışmaya çalış yada eski arkadaşlarınla görüş.

Çekinmiyorsan eğer arkadaşınla açık açık hastalığın ile ilgili konuş.Hayatı çok ciddiye almamaya çalış.Düşüncelere dalmamak için kendini oyalayacak birşey bul bence.Türkiye'de işsizlik sorunu var bırak bipoları sağlıklıyım diyen insanlar çok zorlanıyorlar iş bulamıyor öyle düşün.Bizim sorunlarımızı yaşayan milyonlar var.Konuşmak istersen yoruma yazabilirsin devam ederiz konuşmaya.

Bu gaps diyeti işe yarıyor mu bilgisi olan var mı?Detaylı bilgiyi burada paylaşsak olmaz mı?Madem besinle ilgili psikoloji herkes neden etkilenmiyor herkes sanki sağlıklı mı besleniyor.

başka şehirde tek yaşamak bipolar hastasına fayda mı sağlar zarar mı

Ekpss de hangi bölümden girdin ? Genel mi zihinsel mi ?

......

Genelden girdim sınava Lacoco kardeş.Ruhsal duygusaldan.Matematiğin ortalamanın üstündeyse 80 üzeri alınır tahminim.Bağırsak için 2. beyin deniyor.anksetiye bozukluğu olan çok yakın arkadaşım yediklerine dikkat ederek ilacı bıraktı.Bende depakin, lamictal, zeldox kullanıyordum azaltarak bıraktım.Zaten benim durum biraz daha farklı gibi en son doktorum şizoafektif bozukluğa kaymaya başlamış demişti hastalığın.İlaçları bıraktıktan sonra bu sıkıntılarımın hepsi gitti nerdeyse.Bazen garip düşüncelere daldığımda kendime telkinde bulunuyorum insanlardan uzaklaşıyorum bir süre.Geceleri uyku tutmazsa melisa çayı içiyorum.Şeker çok az tüketmeye başladım, sebze, meyve zeytinyağı ağırlıklı besleniyorum.Dövüş sanatlarıyla ilgileniyordum sağlığıma çok iyi geldiğini düşünüyorum onun.Kursa psikolojik rahatsızlığı olan birçok insan vardı güzel bir arkadaşlık ortamı vardı.

Genelden girdim sınava Lacoco kardeş.Ruhsal duygusaldan.Matematiğin ortalamanın üstündeyse 80 üzeri alınır tahminim.Bağırsak için 2. beyin deniyor.anksetiye bozukluğu olan çok yakın arkadaşım yediklerine dikkat ederek ilacı bıraktı.Bende depakin, lamictal, zeldox kullanıyordum azaltarak bıraktım.Zaten benim durum biraz daha farklı gibi en son doktorum şizoafektif bozukluğa kaymaya başlamış demişti hastalığın.İlaçları bıraktıktan sonra bu sıkıntılarımın hepsi gitti nerdeyse.Bazen garip düşüncelere daldığımda kendime telkinde bulunuyorum insanlardan uzaklaşıyorum bir süre.Geceleri uyku tutmazsa melisa çayı içiyorum.Şeker çok az tüketmeye başladım, sebze, meyve zeytinyağı ağırlıklı besleniyorum.Dövüş sanatlarıyla ilgileniyordum sağlığıma çok iyi geldiğini düşünüyorum onun.Kursa psikolojik rahatsızlığı olan birçok insan vardı güzel bir arkadaşlık ortamı vardı.

Zarar sağlayıp sağlamaması tartışılır ama yarar sağlamayacağı kesin bence bu gaps diyetini bir araştıralım.Arkadaşlar kilolarınızı yazar mısınız?

ingilizce bipolar forumları incelemeye karar verdim faydalı bir bilgi bulursam buraya yazarım bakalım dünyadaki bipocanlar ne çareler bulmuş

Vtecll kardeş placebo etkisi bile yaratsa kârdır bence.Çok detaylı araştırmadım kesin faydası olur yada olmaz diye birşey de diyemem.Sadece çözüm üretmeye çalışıyorum.Çevremizdeki herkes zaten aman ilacını ihmal etme uykularına dikkat et diyor biliyorsunuz.Her alınan ilaç bir şekilde zehir aslında.Yan etkileri fazla el titremesi yapıyor, karaciğeri yoruyor.

Başağrısı için bile ilaç kullanmayan adamım.İslamiyetten önce ve sonrasında bitkilerle karışımlarla tedavi edilebilen birçok rahatsızlık var.Ben ilaç sektörüne pek güvenemiyorum bu konuda.Psikiyatri de gri bir konu.Tahlil yapıp hastalığın bu diyemedikleri için aman işte sen bipolarsın aman paranoid şizofreni, ankstiye vs kaç çeşit rahatsızlık var.Tam tanı koyulamayan çok hasta var.3 ayda bir kere 10-15 dk konuşmayla 32 senenin sıkıntısını pıt diye bulamazsın.Zengin değil kaliteli sağlık hizmeti alalım.

Bu zamana kadar rivotril,invega,akineton, serequel, oferta, lamictal, depakin, risperdal, zeldox ilaçları kullandım inan bana ne ayrıntılı bir test yapıldı ne doğru sorular soruldu bana.Psikiyatrist nasılsın diye sormamalı.Bu sorunun milyon tane cevabı var.En son çare ilaç olmalı bence.Hayat şartlarımız değişmediği sürece yada doğru düşünce yapısına ulaşmadığımız sürece ilaçlar sadece düşündürtmüyor pislikleri halının altına itiyor.Yanlış anlamayın ben kimseye ahkam kesmiyorum ilaçları toptan reddetmiyorum.Sadece farkındalık yaratmaya çalışıyorum.Saygılar.

mithril o cevap benim soruyaydı senin yorumun altına denk geldi bence. nasılsın sorusuna ben de anlam veremiyorum bi de şu var: bize biraz kendinden bahset

43 yaşındayım 37 senedir bipolarım locoo kardeşönce allah yardımcın olsun kullanmadıgım ilac kalmadı desem yalan olur önce şizofreni ilacları sonra bipolar uzatmaya gerek yok hastaneye yatmak zorundasın yoksa rapor almazsın seragual 400 tek kullanma seragual 25 yada50 kullan yanında başka rispaldal iste doktordan seragual uyku verir rispaldal rahatlatıryada zekrapin hem fazla yedirmez hemde fazla uyutmaz loco kardeşbitavsiyem var kolunda dövmeleri sildir abdes al namaz kıl sürekli dua et allaha her işin zamanla düzelecek bipolar zor bi hastalık düzelir inşallah ben 1 yıldır ilac kullanmıyorum ilacdan fayda görmedim sen kısa süreli kullan1 aydan fazla bir işde calışmadım şu anda CALIŞAMIYORUM

Bahsedeyim tabi arkadaşlar.32 seneden beri İzmir'de aynı semtte yaşıyorum.13 yaşında şeker hastalığı teşhisi koydular ama normal değerin biraz üstündeydi.Bilenler bilir 130-140 civarlarında.Uzun süre Ege üniversitesi çocuk bölümüne gittim.Tahliller,şeker yüklemeleri,EKG,EEG,göz dibi testleri vs.Sonra insülin kullanmaya başladım.Ama diyette yaptığım için az bir doz bile vursam hipoglisemiye giriyordum.Bu arada Ege Üniversitesi Plastik teknolojisi bölümünü bitirdim.Ben İzmir dışında bilgisayar programcılığı okumak istiyordum puanım yetiyordu.Bütün sülale bu çocuk şeker hastası öğrenci evinde sağlıksız beslenir sağlığı bozulur diye sözde benim iyiliğim için izin vermediler.Baskıcı,korumacı bir anne,babam olduğu için karşı çıkamadım onlara.Neyse okulu bitirdikten sonra Schneider Electric'te enjeksiyon operatörü(düz işçi) olarak işe başladım.2008 senesinde.İş vardiyalı,aşırı rutin,sıkıcı ve bedenen yorucu bir işti.1.5 sene civarında.Size şöyle söyleyim birgün 8 bir gün 16 saat çalışıyordum.Yaklaşık 7-8 ay boyunca.Mesai paralarımızı ödemediler,eksik yatırdılar.Asgari ücret alıyordum.Yol parası yok evime çok uzakta sabah 5:15'da kalkıyordum.Kafalarına göre farklı pis bölümlerde çalıştırdılar.Sonra kriz var diye 35 taşeron işçiyi çıkardılar hukuksuz bir şekilde biri de benim.Bu arada çalışırken AUTOCAD kursuna gidip kendimi geliştirmek için birşeyler yapıyordum.Sonra askerlik zamanım geldi.Diyabetten dolayı askeri hastaneye yattım.Şekerim 200'ü geçmediği için hastane tarafından askerliğe elverişlidir raporu vediler.Askeri hastanede 2 gün civarında uyuyamadığımdan kaynaklı bir atak yaşadım.Şuanda bile düşündüğümde utandığım yetişkin bir insanın yapmayacağı şeyler yaptım.Ama elverişli raporunda bu yaşadığım atak yazılmadı raporda.Daha sonra işe girdim yaklaşık 1 sene çalıştım.Açıköğretim bitirmek süre olarak çok uzun geldi.Askere gideyim aradan çıkarayım dedim.Tecili 1 Ocak'ta bozdurdum 5 Ocak'ta Ankara Etimesgut Zırhlı Birlikler Okuluna teslim ol dediler.90/4 Devre Kaybı.Ne olduğunu anlamadan üzerimde kamufulajlar vardı.Gittiğim yerin farkında değildim yani.Oradaki küfürler,hayvana bile yapılmayacak muameleyi gördük.Tabi anti parantez belirteyim ben bu muameleyi kaldıramadım ama öyle olması gerektiğini de anlayabiliyorum.Bu arada şeyi belirteyim üniversiteden gelen bir gece oturup sabaha karşı yatma alışkanlığı gibi çok boktan bir alışkanlık oluştu.Acemilikte insülin iğneme el koydular ve vuramadım ilacımı.Bal gibi çay,tahin-pekmez karışımı tahminim şeker düzeyimi alt üst etmişti.Gözlerim kararıyor,soğuk soğuk terlediğimi hatırlıyorum.Orda da uyuyamadığım için yine atak yaşamaya başladım.Saçma,garip uçuşan düşünceler.O 4 gün boyunca sürekli dayak yiyordum.Hayatımın kabus dolu 4 günü şöyle söyleyim.Gece sıfır uyku,uykusuzluktan kaynaklı zaman kavramınızı yitiriyorsunuz,bir bakıyorsunuz küfürler,dayaklar sonra gözünüzü açıyorsunuz belki tümenin bambaşka bir yerinde üstünde 3 saa geçmiş ve hala dayak yiyorum.Benim 3. takımın tamamı antipsikotik ilaçlar kullanan insanlar,birçoğu eski suçlu.Bulunduğumuz yerde 3. takımdan gerçekten çekiniyorlar.Bende psikolojik olarak gariplik olduğunu bilen biri beni revire götürüyor bana t.c kimlik numaramı soruyor ezbere okuyorum.Bunda birşey yok diyip gülüp gönderiyorlar.Hafızada kopukluk olduğu için düzen bozucu hareketler yaptığımı düşünüyorum.Kimse inanmıyor bana numara yapıyorum sanıyorlar.Neyse burdan sonrasını biraz hızlandırayım 28 günü tamamlayamadan yemin etmeden hava değişimi verdiler.Tabi ordaki askeri hastanede yattım.Sonra elverişli değildir raporu verdiler.Psikotik bozukluk+diyabetten kaynaklı.Sonra başka bir fabrikaya girdim.Kalite kontrolcü olarak.Vardiyalı ve evime çok uzak bir yerde.Yaşadığım ataktan kaynaklı işten çıkardılar.1.5 sene civarında çalıştım.Sonra 2.5 sene çağrı merkezinde çalıştım.Yine vardiyalı.Her gece vardiyasından sonra uyku düzenim kaçıyor rahatsızlanıyordum.Allah razı olsun o şirketten 2.5 sene beni idare ettiler.Çağrı merkezi çok lanet bir iş zaten.Belki yüzbinlerce insanla konuşmuşumdur şimdiye kadar.Hurdacıyla da konuşuyorduk Coca Cola'nın müdürleriyle de. .Yanlız çağrı merkezinde çalışmak beni çok farklı yönde geliştirdi.Çok sosyal bir ortamı olduğu için farklı yönleriniz gelişiyor.Neyse orada bölüm kapandı ve işten çıkardılar.Bu arada sertifikalar alıyorum.KPSS sınavına giriyorum.82 aldım hiçbir şeye yaramadı.Babam bana bildiğin çok ağır cümleler kuruyor,hiçbir evladın babasından duymasını istemediğiniz şeyler.Babama göre ben hatalıyım,tembelim,askerliği neden bitiremedin diye soruyor.2011 yılında olan olay ve hala konu aynı tazelikte.Aramızda sevgi namına hiçbir şey kalmadı artık.Arkadaşımda kalmama izin vermiyor.Siz şey diyorsunuz de mi 32 yaşında adamsın izin mi olur.Ben dışarda kalayım babam da evde atak yaşıyor.İnanılmaz bir sinir ve 0 iletşim.Kesinlikle hiçbir konuda uzlaşmaz.Dediği doğrudur ve öyle yapılacak.Eski emniyet mensubu.Askerde babam gibi adamların hakaret etmesi beni o kadar sinirlendirdi ki en son yapmıyorum lan dövceniz mi öldürceniz mi umrumda değil.Ben burda ölmeye hazırım siz beni döverek öldürmeye hazır mısınız diye soruyordum.Bunu nasıl algılarsanız algılayın babama başkaldırışı komutanlara yaptım orada.O yüzden yüksek sesle konuşan sesi sinirli insanlardan nefret ediyorum.Haklı bile olsalar kabul etmiyorum abi bu şekilde hayatımda kimseyle iletişime geçmek istemiyorum.Abim babamın tutumlarından dolayı erkenden evlendi gitti evden.Anlayacağınız çok boktan çözümü olmayan bir hayatım var.Engelli ruhsaldan olduğu için kimse işe de almıyor artık.Devlet memurluğum tek kurtuluş oldu benim için.Biran önce İzimr'den defolup gitmek istiyorum.Sormak isteyeceğiniz birşey varsa yada öneride bulunmak isteyen varsa dinlemeye hazırım.

Babanız kaç yaşında...

65 yaşında dostum.

Peki yazacaklarımı Babanın okuma şansı varmı

Yazdıkların beni biraz Etkiledi ve Bişeyler söyleyecektim Ama bir an duraksadım ..sana ne der bize de Saldırırsa benim için çok moral bozucu olur..üzüldüm sadece...her şeye rağmen hayattaki mücadeleni bırakmamışsın Kutlarım seni

Babam internetten anlamaz hiçbir şekilde okuma şansı yok yani.Dilediğin içinden ne geldiği gibi yazabilirsin yani.Bu yaşadıklarımı tanımadığım kimseye anlatmamıştım.Hatta bunları çevremdeki 2-3 kişi bilir.Yazma amacım beni hiç tanımayan kişilerin ne düşündüğü nasıl yorumladığı.Burada insanların yapacaklarına alınmayacağım yada beni olumsuz etkilemeyecek diyeyim.

.......

OğuzHan55 Bey öncelikle yazdıkların ve bana zaman ayırdığınız için teşekkür ederim.Yazdıklarınızı birkaç defa okumama rağmen tam olarak anlayamadım.Yani anlatılmak istenenleri biraz okuyan kişinin sindirebilmesi için farklı bir anlatım dili geliştirmiş gibi.Yorgunluktan olabilir daha dinç kafayla tekrar okuyacağım.Ama bende birşeyler daha yazmak istiyorum daha açıklayıcı olabilmek adına.

Babamın babası rahmetli askermiş.Babamın anlattığına göre çok ciddi çok az konuşan bakışlarıyla anlatan bir insan.Ama 2 halamda eski komşuları da çok dürüst ve merhametli bir insan olduğunu söylüyorlar.Bambaşka bir insandı diyorlar.Rahmetli babaannem hayatı çocuk ve torun bakmakla geçmiş sürekli hastalıklarla boğuşan çok fedakar insanmış.Bende ölene kadar tanıdığım kadarıyla kendi hayatını unutup sülalesi için yaşayan birisi diyebilirim.Ama eğitimsizlikten sanırım farklı bir inadı ve huysuzluğu vardı.Tabi torunlarına bunu yansıtmasa da ben gözlemliyordum.Babamla babaannemin arasındaki sürtüşmelerin bir kısmını sanki babamla ben yaşıyorum gibi geliyor bazen.

Büyük halam da aynı babaanneme benziyor fedakarlık konusunda çok naif kimseyi üzmek kırmak istemeyen bazen bunu abartan bir insan gibi.Yani büyük halama baktığımda konuştuğumda derin bir hüzün ve hayatın vermiş olduğu yorgunluğu görüyorum.Kızı ve torunu için herşeyi yaptığını ama kıymetinin tam anlaşılmadığını düşünüyor.Büyük halam da bipolar rahatsızlığından muzdarip uzun süredir ilaç tedavisi görüyor.Küçük halam uzakta zaten onu da tanıdığım kadarıyla daha neşeli daha eğitimli sürekli okuyan kendini geliştiren biri.O yüzden küçük halamla aramızda daha farklı bir bağ var uzak da olsa sohbetinden keyif alacağınız,daha çözüm odaklı empati kurmaya daha yatkın bir kişi.Yalnız şöyle bir durum var özellikle büyük halam,annem ve babam hayatıma çok müdahele ediyorlar.

Tabi ki bunu ben daha iyi mutlu olayım diye istemeden yapıyorlar belki de.Ama uslupları ve olaya bakışları sorunları,sıkıntıları söyleyip çözüm üretmek üzerine kurulu değil.Babam sanıyorum mesleki defermasyon sorunu var.Sanki evde değilde karakolda yaşıyor gibi.Herşey düzenli olacak,heryer sürekli düzenli ve toplu olacak.Birçok insanın rahatsız olmayacağı şeyleri mesele haline getiriyor ve sürekli aynı şeyi tekrarlayarak yüksek ve sinirli ses tonuyla söylüyor.Hangi konu olursa olsun böyle bir duruma düştüğümde iletişimimi kesiyorum ve söyledikleri bir kulağımdan giriyor bir kulağımdan çıkıyor.Belki de bilinçaltım böyle bir emir cümlesi geldiği için faydalı bir şey bile olsa yapmıyorum.Konuşmalarında bir şefkat sevgi hissetmiyorum sanki acemi asker gibi yada sanayideki çırak gibi hissediyorum kendimi.

İşte sen askerliği bitirseydin dayak yiye yiye adam olacaktın sağlam olacaktın diyor.Empati duygusu yok denecek kadar az.Belli doğruları ve hayatla ilgili görüşleri var kesinlikle onlar doğru biz hiçbirşey bilmiyoruz ve aklımızı kullanmıyoruz biz.Büyük halama karşı da böyle bana ve anneme karşı da aynı şekilde.Resmen evde bir diktatör var.Hayatı çay,sigara ve televizyon izlemek üzerine kurulu bir karakter.Hayatı satranç oynamak gibi görüyor sanıyorum hayatının her anında doğru hareket edip ileri ki zamanda pişman olmamak için yaşıyor.Ya geçmişte yaşanan şeyleri kafasında kuruyor ya da çok ötesini düşünüyor.Herşeye rağmen çok zeki olduğunu söyleyebilirim.Konuşurken çoğu zaman insanın düşünmediği farklı bir açıdan olaylara yaklaşıyor.Ama genel itibariyle hayata karşı karamsar ve çoğu yaşananların kötü olarak sonuçlanacağını düşünüyor.Sevgisini ne konuşmayla yada bakışla göstermiyor.Aslında çelişkili olacak ama babamın benim tabi ki mutlu ve iyi bir hayat yaşamamı gönülden istediğini tahmin ediyorum.Ama konuşmasıyla ve bana karşı birey olarak yaklaşımıyla çok acımasız ve eleştirel oluyor.Ve ben bu durumdan gerçekten çok sıkıldım ve senelerdir böyle o yüzden babama karşı duygularım çok karmaşık.Yüzünün güldüğü ve neşeli olduğu zamanlar çok mutlu oluyorum ve gerçekten huzurlu hissediyorum.Ama genel itibariyle artık babama karşı çok fazla bir şey hissetmiyorum sevgi yada öfke gibi.Bazen yazlığa gidiyorlar hiç özlemiyorum babamı ve senelerce görmesem özlemem gibi geliyor.Babamla ortaokul,lise zamanlarındaki gibi sohbet etmek istiyorum birlikte birşeyler yapmak istiyorum.Ama yan yana gelince 15-20 dk sonra iğneleyici,hakarete varan kelimeler duyuyorum.Ve benim özgüvenimi ve yaşama isteğimi sorgulatmaya başlıyor.Sanki aynı dili konuşmuyoruz gibi ben hayattan keyif alabilmek için farklı harcamalar yapıyorum örnek veriyorum spor salonuna gidiyorum,yada çok beğendiğim tişörte 60-70 lira veriyorum ama inanın gerçekten keyif alarak yapıyorum bunu buna savurganlık demenin doğru olmadığını düşünüyorum.Ama babamın hayat görüşü harcamalarını en asgariye indirip kenarda para bulundurmak.Bazen pintilik seviyesine varıyor bu durum.Onun da yaptıkları mantıklı geliyor.İşte babam gibi mi devam etmeliyim yoksa kendi bildiğim yoldan mı gideyim derken ne kendimi ne babamı tatmin edecek işlere girip çalışmadım.

16-17 yaşlarında gerçekten somut bir hedefe de yönelemedim. Yaptığım işler sanki yarım kalmış gibi.Ne şiş yansın ne kebap yapamıyorum ben yani.Babamın söylediği hayatla ilgili şeyleri yapmak istemiyorum ama baba ben bunu yapmak istemiyorum bu yanlış diyemiyorum dediğim zaman tartışma çıkıyor.Oturup sakince birbirimizi yargılamadan konuşamıyoruz.Hep kafamızdaki algılar yüzünden tartışıyoruz gibi.Bu kadar şeyleri niye anlattım bende bilmiyorum.Ama tek istediğim eskisi gibi güzel iletişim kurmak çocukluğumdaki mutlu ailemle vakit geçirmekten keyif alacağım hale getirmek istiyorum.