Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Ben ortopedik engelli olsamda sonradan rahatsizlik geciren arkadaslarimin kardeslerimin yasam hikayelerini burdan okuyunca sizleri daha cok takdir ediyorum yeniden dogmak istemediginiz zor olan bi hayata, cokusler huzunler kabullenis hepimizin ortak duygulari ama bide mucadele etmek zorunda oldugumuzda gucumuzu kesfediyoruz yeniden, bizler bi savasciyiz dogustan yada sonradan , allahimm herkese guc versin...
Geçmiş olsun. Ben de çocukluğunun baharında kansere yakalananlardanım. 2008 yılında idrar yolu enfeksiyonu diye günlerce penisilin iğnesi yedikten ve sürekli daha kötüye gitmemden dolayı nihayet bir ultrason çekmek akıllarına gelmişti. Sami ulus hastanesine gitmiştim. Önce enfeksiyon sonra da mesanede kan pıhtısı teşhisi koyup beni hacettepeye yönlendirdiler. Meğer mesane kanseri olmuşum. 13 yaşında bir çocukta beklenmeyen bir hastalıkmış. Sonrası acil ameliyat ve1 yıl süren 12 kür kemoterapi, 1 aylıkta 60 kür sabah akşam radyo terapi aldım. Tedavi süreci bittiğinde artık yürüyemiyordum. Kanser tekrarlamadı şükürler olsun ama bir daha yürüyemedim. Okul hayatına da tekrar dönmedim. Zaten yıllarca o tedavinin yorgunluğunu üzerimden atamadım. Çok kolay hastalanıyordum. Basit bir soğuk algınlığı yoğun bakımda bitiyordu. Yıllar böyle geçip gitti. 
