Bu sadece engellilikle ilgili bir durum değil.
hozgul arkadaşımın da dediği gibi başkasının mutsuzluğu üzerinden mutlu olduğu hissinin dışa vurumu.
Halbuki kimin ne olacağı ne duruma düşeceği belli değil.
Ben 5-6 yıl önce maddi anlamda çok zor duruma düşmüştüm.
Yakın bir akrabam anneme hep hava atar dururdu. Çocukları maddi anlamda adeta nirvanaya ulaşmıştı.
"İşiniz çok zor Allah yardım etsin İşiniz zor Allah sabır versin" bilmem ne sözüm ona teselli ediyordu.
Ama aslında o sözlerin altında hep ben şöyle anlamlandırırdım;
"Ne haliniz varsa görün. Ohhh benim işim rahat" Bu benim sözlerim değil aslında yüzünden böyle okunurdu.
Ama 1 yıl önce damadı iflas etti. Yaklaşık 1 milyon TL borcu var. Ben seviniyor muyum.
İnsan olan böyle şeylere sevinir mi. Hele yaşayan o hissi tadan sevinebilir mi başkalarının zor duruma düşmesine?
Ülkemizde engellilere karşı acıma değil de tam anlamıyla yardımlaşma, destek olma yaşansa zaten sorun olmayacak.
Ama bizim insanımız sözde acıyarak sevaba girdiğini mi düşünüyor nedir bilinmez vazgeçemiyor bu davranış şeklinden.