Engellilere acıyan bir toplum için ne düşünürsünüz?

engellilere acıyan bir toplum için nemi düşünürüm?

-normal ve insani bir tepki de bulunduklarını...

ama sürekli acıyıpta armut gibi oturuyorlarsa (ki günümüz insanı bunu yapıyor) çeşitli (ayıp )sıfatlarda ekliyebilirim

bide
acınması için elinden geleni esirgemeyen medya ve engelli dostlarımızın
nekadar da başarılı olduklarını.Çünkü onlara acınsın diye ellerinden geleni ardına koymayan bir sürü medyacı ve engelliler var...

acımak..normal veinsani bir duygu..çok doğru..ona bakarsanıztüm masum bebekler engellidir..sevilerek öpülerek beslenirler ,temizlenirler..her şey ayaklarına gelir..engelli olmanın da avantajları vardır ..sadece bardağın boş yerini görmemek gerekir..
1.engeline karşı her türlü tedavi yolunu araştıran ama olacak olanla da kalan ve sabredene Allah çok büyük mükafat verecektir.
2. din ve dünya işlerinden bir çok şeyden muaftır.
3.bu vefasız dünyada ailesine çok vefayla bağlıdır.
4. bir çok işte herkes yardımına koşar.
saymakla bitmez avantajları vardır...mezarlara bakın ..nice sırma saçlı ahu gözlü fidan boylu insanlar yatmaktadır...her şeygeçici ve zaman hızla akmakta..ne büyük acılar kalıcı ne de mutluluklar sonsuz..sadece potansieli en vermli şekilde kullanarak hayatı yaşamamak gerekir..metrolara arabalara binin..hiç bir eksiği olmayan biçok insan göreceksiniz ki..hepsinin yüzü asık..soğuk..toplumsal soğumanın yaşandığı gülümseme özürlü bir toplumda siz hiç kimsenin yapmadığı bir şey yapın ..hep gülümseyin.. görün ki etrafınız yavaş yavaş yeşerecek, gül bahçesine dönecektir..

engellilerle karşılaşıldığında veya konu gündeme geldiğinde duygusal davranıp acıma duygusu hissedebiliyorlar.ama yapmamız gereken acınması yerine bizlerin sosyal hayata katılımını sağlayabilmek şehirleşme planlarında gerekli düzenlemelerin yapılmasını sağlamak olmalıdır.

''Günümüz insanının değerlendirmeleriyle engelli insanların tanımı; mümkün olduğunca uzak kalınması gereken bir nesne, hiçbir işe yaramayarak hem insanlara, hem devlete yük olan varlıklar, hiçbir duygusu, düşüncesi olmayarak bir parmak bal ile susturulacak kadar aciz ve değersiz insanlardır. Kimilerine göre de acınacak kadar zavallı, her zaman herkese muhtaç olarak yaşaması gereken birey olarak dahi görülmeyerek sadece nefes alan canlılardır.''

toplumun bakış açısı kesinlikle budur...çok gerçekçi yansıtmışsın eshat gerçekten...bişey daha eklemek istiyorum..bişeyler yaptığımızda da insanlar hep dehşete düşüyor...mesela ben konumum itibariyle insanları çok ama çok şaşırtıyorum ..ama insanların gözünde bi engelli ezik olmalı psikolojisi olduğu için beni ezik görmek istiyorlar...bi yol bulup illaki ezikliği kabul ettirmeye çalışıyorlar ve ben hiç de ezik değilim ifadesini yüzüme yükledikçe olay düşmanlığa dönüşüyor...anlamıyorum...mücadele hayat boyu hep oldu ve oluyor...toplum malesef değişmiyor...

normal biri olamadığım için acır mıydım bilemiyorum. yaşayarak etraftan etkilenerek oluşturuyoruz duygularımızı. Bize bakarken acıdıklarını düşündüğümüz ve acınılacak biri olmanın (?) öyle davranılmanın ne kadar acı verdiğini bildiğimiz için belki de ben olsam acımazdım diyebiliyoruz.
Ben de acıyarak bakmalarına çok kızıyor, üzülüyordum. Sonra baktım bu böyle olmuyor niye üzülüyorsun ki. Ben kendimi biliyorum acınacak bir halim yok çok şükür. Türk toplumu sadece çoook yardımsever (?) acımak değil de yardım etmek sanıyorlar yaptıklarını. Sanki bana bakarken ah yazık dediklerinde beni sevdiklerini anlamam gerekiyor. Çok da güzelmiş vah vah ama maşallah bak neler de başarmış derlerse ben onları severim sanıyorlar. arada köprü kurduklarını sanıyorlar böyle yaparak bilmiyorlar aslında köprüleri yıktıklarını.
(amma çok karışık oldu yavvv ben bile anlamadım ne yazdığımı galiba )

öyle demek istemedim elbette ben de insanlara acımanın yanlış olduğunu düşünüyorum. sadece çevremizdeki insanların bizim gibi düşünememelerinin sebebi bu gibi geliyor bana

Özellikle Türk toplumunda, kendisinden daha aşağıda gördüğü birisine " vah vah" yapmak, Allah'a sahip oldukları için şükretmek olarak da görülüyor.Zira aslen yapılan " ay buna da şükür beterin beteri varmış bak" kadar sığ bir yaklaşım olsa da sergilenen tavrın "merhamet", bu merhametinde "çok şükür" e çevrilmesi zor olmuyor.
Takılmamak lazım

Birinin bana acıdığını hissettiğim an veya acıyarak baktığını o insandan uzaklaşıyorum hemen ve hatta sinirleniyorum belli etmemeye çalışsamda.. Çünkü ben kendimde veya hiç bir engeli olan kişide acınacak bir durum göremiyorum..
Acımak vah tüh demek bu durumdan kendimize pay çıkartıp şükretmek bizim toplumumuzun vazgeçilmezleridir... Ama bunun yerine imkanlar sağlamak engelli bireyin topluma kazandırılmasına destek olmak zor gelir nedense insanlara.. Balık tutmayı öğretmek yerine bir balık verip geçmeyi tercih ederler hep..
Bir çok şirketlerde bile engelli personel çalıştırma zorunluluğu vardır ceza yememek için birini kaydederler ve sigortasını yatırırlar geçerler.. Oysa neden bunun yerine bir engelliyi iş sahibi yapmazlar..