Engellilere toplum tarafından takılan lakaplar…
Engelimizle yaşadığımız toplumda engeli olmayanların psikolojik baskıları da olmasa ne iyi olacaktır. Lakin maalesef kültür seviyesi buna müsait olmayan toplumda yaşamak insanın içini acıtıyor. İnsanları basit görürcesine söylenen söylemler, boş ver desinler desek de, içten içe içimizde bir burukluk meydana getirmektedir.
Geçenlerde arkadaşlar ile hep birlikte oturuyorduk. Hepimiz engelli olduğumuz için konu engellilere toplumun böylesine basit görerek, bu tür söylemlerin olmasından duyulan rahatsızlığa geldi… Bütün arkadaşlarım bunun ne kadar üzücü olduğunu dile getirdiler. Yani önemli değil desek de aslında bizi üzüyor böyle söylemler. Alıştık desek de insanı bunaltıyor bazen böyle tavırlar. Kimi açıktan söylese de kimi de arkamızdan söylemektedir. İşte bunun vermiş olduğu üzüntü çok zordur.
İşte bunu aşmanın en önemli yolu topluma kendimizi kabul ettirerek bu tür söylemlerden ve ayrımcılıktan en asgari etkilenmek gerekmektedir. Bunu başarabilen kaç kişi var bilmiyorum? Fakat bana göre oransal olarak çok az olduğunu düşünüyorum.
Bu konuda büyük insanların bile ne kadar etkilendiği aşikârdır. Oysa bir de küçücük çocuklar engelinden dolayı adeta toplumun dışındalar. Arkadaşları bile olmuyor. Arkadaşları tarafından dışlanıyor. Buda yetmez gibi bir de dalga geçiliyor. Ya onların etkilendiği durumu hiç düşündük mü? Ya o küçücük beyinlerinin içindeki çalkantıların onların hayatlarını ne kadar farklılaştırdığını hiç düşündük mü?
İşte bizim toplumumuzda maalesef ki büyüklerimizin yaptıklarını örnek alan küçüklerde engelli olan çocukları dışlamaktadırlar, hoş olmayan söylemlerde bulunmaktadırlar… Oysa buna kimin hakkı var? Ama haksız yere insanları üzmekten hiç geri durmayan zihniyetin bu anlamsız ve yersiz tutumu anlaşılır gibi değildir. Zaten anlamaya çalışmakta, anlatmakta çok ama çok zordur.
Engelimizle yaşadığımız toplumda engeli olmayanların psikolojik baskıları da olmasa ne iyi olacaktır. Lakin maalesef kültür seviyesi buna müsait olmayan toplumda yaşamak insanın içini acıtıyor. İnsanları basit görürcesine söylenen söylemler, boş ver desinler desek de, içten içe içimizde bir burukluk meydana getirmektedir.
Geçenlerde arkadaşlar ile hep birlikte oturuyorduk. Hepimiz engelli olduğumuz için konu engellilere toplumun böylesine basit görerek, bu tür söylemlerin olmasından duyulan rahatsızlığa geldi… Bütün arkadaşlarım bunun ne kadar üzücü olduğunu dile getirdiler. Yani önemli değil desek de aslında bizi üzüyor böyle söylemler. Alıştık desek de insanı bunaltıyor bazen böyle tavırlar. Kimi açıktan söylese de kimi de arkamızdan söylemektedir. İşte bunun vermiş olduğu üzüntü çok zordur.
İşte bunu aşmanın en önemli yolu topluma kendimizi kabul ettirerek bu tür söylemlerden ve ayrımcılıktan en asgari etkilenmek gerekmektedir. Bunu başarabilen kaç kişi var bilmiyorum? Fakat bana göre oransal olarak çok az olduğunu düşünüyorum.
Bu konuda büyük insanların bile ne kadar etkilendiği aşikârdır. Oysa bir de küçücük çocuklar engelinden dolayı adeta toplumun dışındalar. Arkadaşları bile olmuyor. Arkadaşları tarafından dışlanıyor. Buda yetmez gibi bir de dalga geçiliyor. Ya onların etkilendiği durumu hiç düşündük mü? Ya o küçücük beyinlerinin içindeki çalkantıların onların hayatlarını ne kadar farklılaştırdığını hiç düşündük mü?
İşte bizim toplumumuzda maalesef ki büyüklerimizin yaptıklarını örnek alan küçüklerde engelli olan çocukları dışlamaktadırlar, hoş olmayan söylemlerde bulunmaktadırlar… Oysa buna kimin hakkı var? Ama haksız yere insanları üzmekten hiç geri durmayan zihniyetin bu anlamsız ve yersiz tutumu anlaşılır gibi değildir. Zaten anlamaya çalışmakta, anlatmakta çok ama çok zordur.
