Merhaba, bu forumu ve bu kısmı çok fazla okudum, eşim de sık sık okur. Öncelikle her birinize geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum ve hayatınızın en güzel şekilde ilerlemesini diliyorum. Sizden yardım almak istiyorum. Çünkü bu durumu en iyi yaşayanlar bilir gibi geliyor bana, doktorlardan daha fazla yardımcı olabileceğinizi düşünüyorum.
Ben 13 aylık evliyim eşimle 8 senedir beraberiz. Eşimle tanıştığımızda nerde akşam orda sabah bir hayatı vardı ve kısa süreli birkaç ay uyuşturucu yoğun şekilde kullanmıştı. Sonrasında toparladı o normal bir yaşama başladı ve yine biraz umursamaz biriydi ama hayatı çok normaldi okulu, dersleri vs. odaklı yaşıyordu. 2016 yılında ben işlerimin yoğunluğu nedeniyle onunla fazla ilgilenemedim ve bir gün bana ev arkadaşının ona geceleri iğne yaptığını söyledi. Gece 5'te acile gidiyordu doktorlara kendini inceletiyordu bana iğne yapılmış mı diye soruyordu. Çok şüpheleniyordu ben de ona inanıyordum çünkü inanılmaz mantıklı dayanakları vardı. Birisini görüyorduk mesela yolda, bu kesin uyuşturucu kullanıyor diyordu. Bu iğne meselesi yüzünden bir gariplik olduğunu anlamıştım ama çok mantıklı dayanakları olduğu için inanıyordum ona, ev arkadaşına karşı kin besliyordum onu başka eve taşımak için çabalıyordum. Bu olaydan önce de mesela çakmağı kaybolmuştu bana çakmağını çalmışım gibi muamele ediyordu. Çakmaklarını tek tek rafa dizip kaybolan çakmağının yerine soru işareti koyuyordu falan. Komik geliyordu bana, espri yapıyor sanıyordum. Kırılıyordum ama espri anlayışı öyle sanıyordum. Gerçekten çaldığımı düşündü mü yoksa cidden komiklik olsun diye mi yapıyordu bilemiyorum hala.
Sonra eşim kendi isteğiyle doktora gitti ve şüphecilik dedi doktor. Rexapin 2,5 ve Cymbalta başladı. Eşim ilaçlardan sonra çok iyi duruma geldi, sessizdi pek konuşmuyordu ama asla şüpheciliği kalmamıştı, bana çok iyi davranıyordu sevgi dolu bir insandı. Annem onun geçmişini ve beni zamanında çok üzdüğünü bildiği için (başka kızlarla falan konuşuyordu ilk zamanlarımızda, ben çok ağlardım annem görürdü), bir de ben onun için çok para harcadığımdan dolayı onu istemiyordu. Ona aşağılayıcı davranıyordu. Ama eşim annemin gönlünü almaya çalışıyordu ona karşı çok iyiydi.
Sonra biz nişanlandık ve eşim 20 gün askere gitti geldi. Askerde ilaçlarını içemedi. Askerden döndükten sonra bambaşka birine dönüşmüştü. Sonra zaten annesi meme kanseri tanısı aldı, beraber tedavisini yaptırdık ben çok destek oldum. Elimden gelen her şeyi yaptım. Ama eşim çok zorba, katı kalpli, sert biri haline geldi (annesi kanser olmadan önce de bu hale gelmişti ama, kanserden sonra olmadı). Bana eskisi gibi iyi davranmıyordu ve anneme karşı inanılmaz bir düşmanlık beslemeye başladı. Annem kaşını kaldırsa saldırıya geçiyordu küfürlerle hakaretlerle ve garip yaklaşımlarla annemi suçluyordu. Mesela "annen benim anneme o...pu gibi baktı" diye saçma sapan bir kavga çıkarıyordu. Bana baskı yapıyordu "annenle dedikodumu yap ve bana ses kaydı at hemen" diye, ben artık o kadar panik haldeydim ki sürekli gözlem halindeydim kim ne yapacak da eşim huysuzluk yapacak tatsızlık çıkaracak diye diken üstünde yaşıyordum. Stresli diyordum, iş sıkıntısı var annesi hasta diyordum çok kötü şeyler söylese de ayrılmadım ve evlendik.
Evlendikten sonra ben onun annesiyle ilgili sorunlar yaşamaya başladım, eşim aynı katı tutumu ve sevgisiz davranışlarına devam ediyordu. Aileme karşı hep kinliydi, "kendimi şerefsiz gibi hissettiriyorsunuz, siz şöylesiniz, böylesiniz, sizin kültürünüz" diye çok üstüme geliyordu. Benim onun annesiyle yaşadığım problemler yüzünden benim ailem de eşime tepkiliydi çünkü, evlendi kızımız yüzü gülmedi sürekli ağlıyor diye yakınıyorlardı. Eşim çok kışkırtıyordu ailemi, durduk yere olay çıkarıp "benden özür dileyeceksiniz" diye bağırıyordu, 2 kez tokat yedi ailemden. Ben de onun ailesi tarafından hakaretlerle evden kovuldum, berbat şeyler yaşadık.
Neyse bunlar detaylar. Sizin başınızı ağrıtmak değil yardım almak niyetim. Eşim ailemle hiçbir ilişkisi olmamasına rağmen (evimize gelmezler, eşimi arayıp sormazlar asla rahatsız etmezler, ben ailemle yakınımdır ama, eşimin hiç alakası yoktur, eşim evde olduğu sürece de ailemle asla ilgilenmem, hep onun yanında olurum) aileme karşı kin dolu.
Mesela bambaşka bir konu olsa diyelim ki ben onu kıskansam, ben kendimi şerefsiz gibi hissediyorum, siz para harcadınız diye beni köpeğiniz yapmaya kalktınız (kimseyle hiçbir işi yok ailemden), senin yüzünden sağlıklı beslenemiyorum (her gün yemek yaparım ev yemeği yeriz normal klasik tencere yemekleri), sen benim ailemle ilgilenmiyorsun aileme ne faydan var, annen herkesi dolduruyor, kötü insanlarsınız ne olduğunuzu bileceksiniz temalı, çok ağır sözlerle hakaretler ediyor. Konuyla hiç alakası olmasa bile böyle yapıyor. Telefonunda notlar yakaladım "delirirsem şizofren olursam eşim bana bakar o olmazsa deliririm" gibi şeyler yazmış. Sonradan onları tabi ki öyle bir şey yok, senden ayrılmama bahanelerim onlar, anlık sinirle kavga üzerine yazmışım gibi şeyler dedi ama ben bu dedikleri gerçek mi diye çok merak ediyorum tabi bunu öğrenme şansım yok.
Mesela "annene annemlerden geldiğimizi söyledik nasıl olduğunu sormadı, bu husumettir" diyor. Annesine basit bir eşya almıştık annesi de "kızım ne gerek vardı bir sürü vardı evde" dedi. Ben de "anne eşim alalım dedi aldık" dedim. Ben annesine "benden hiçbir şey beklemeyin" demek istemişim, nezaketsizmişim. Bu gibi milyonlarca olay sayabilirim.
Eşimde halüsinasyon vs. yok, bana hiç öyle bir şey demedi. İşinde gayet iyidir bir kurumda çalışıyor 8.30-17.30, işini yapar dersleriyle ilgilenir. Ama hiç normal iletişimimiz yok mesela. Normal iki insan arasındaki diyalogu kuramıyoruz, ben zaten sürekli korku halindeyim, neyden dolayı anneme kinini kusacak, neyden dolayı bu konular açılacak? Annem telefon etse endişeleniyorum, annem aradı falan diye kızmaz ama bende panik olmuş artık. Sabah uyanır "çok kötüyüm", akşam gelir "çok yorgunum", ilacımı içip çayımı içmeden kafam yerine gelmiyor, konuşamam, güleryüzlü olamam der. Ama ona göre keyfinin yerinde olduğu süre gün içinde yarım saat falan. Geri kalan saatlerde terör estirme potansiyeli olduğu için ben de o yarım saati bile normal geçiremiyorum.
Benim sorunum ve sizden yardım istediğim konu şu, eşim paranoya rahatsızlığından ötürü mü sürekli bunları mesele ediyor ? Mesela "sen böyle huysuzsun ben çocuğum olunca napacağım, çocuğu annemle büyüteceğim sen kim bilir bana ne eziyetler edersin" diyorum, "benim çocuğum senin yeğenin gibi hazır kek yiyemez" diye bağırmaya başlıyor, çok sinirli davranıyor, hiç böyle değildi eskiden. "Ben sustum, sen de susacaksın! Tahammül edeceksin!" diye bana zorbalık yapıyor.
Bunlar hastalıktan mı oluyor ? Yoksa eşim kötü birisi mi ? Bana sürekli "ilacım değişti, dozu değişti, ondan böyle yaptım, düzeleceğim" diye vaatler veriyor ayrıldığım zaman. Defalarca ayrıldık ama hiç cesaret edememiştim bu sefer gittim boşanma davası açtım. Çünkü hayatımı zindan etti, hiçbir şeyi beğenmiyor, sürekli her şeyden şikayet ediyor bağırıyor çağırıyor ailemden nefret ediyor ve üstüme nefret yağdırıyor.
Sizce eşim psikoz hastası mı? Psikotik atak mı oluyor? Ama başka hiçbir ama hiçbir sorunu yok gündelik yaşamında. Bir doktorla yarım saat görüştük (onlarca farklı doktorlara götürdüm), psikoz değil bu kişilik bozukluğu değil falan dedi. Ama ne kadar dinledi ne kadar anladı emin olamıyorum.
Bir ara eşim çok ileri boyut kötü davrandığında rexapin 5'e duxet 60'a çıkardılar. Sonra yeniden 2,5 düştü. Bir ara cymbalta (duxet) kestiler cipralex başladılar rexapinle beraber. Geçenlerde de rexapin'e abilify eklediler şurup. Sonra rexapini bırakmasını söylediler. Ama eşim sanırım vazgeçti rexapin 5 ile devam ediyor.
Benim eşimin durumu ne, psikotik mi yoksa kötü biri mi sadece ?
Fikirlerinizi merak ediyorum vakit ayırdığınız için sonsuz teşekkür ederim.
ayDÜNYAvazo perseküsyon Paranoya chesterrr
Mırnavs
Ben 13 aylık evliyim eşimle 8 senedir beraberiz. Eşimle tanıştığımızda nerde akşam orda sabah bir hayatı vardı ve kısa süreli birkaç ay uyuşturucu yoğun şekilde kullanmıştı. Sonrasında toparladı o normal bir yaşama başladı ve yine biraz umursamaz biriydi ama hayatı çok normaldi okulu, dersleri vs. odaklı yaşıyordu. 2016 yılında ben işlerimin yoğunluğu nedeniyle onunla fazla ilgilenemedim ve bir gün bana ev arkadaşının ona geceleri iğne yaptığını söyledi. Gece 5'te acile gidiyordu doktorlara kendini inceletiyordu bana iğne yapılmış mı diye soruyordu. Çok şüpheleniyordu ben de ona inanıyordum çünkü inanılmaz mantıklı dayanakları vardı. Birisini görüyorduk mesela yolda, bu kesin uyuşturucu kullanıyor diyordu. Bu iğne meselesi yüzünden bir gariplik olduğunu anlamıştım ama çok mantıklı dayanakları olduğu için inanıyordum ona, ev arkadaşına karşı kin besliyordum onu başka eve taşımak için çabalıyordum. Bu olaydan önce de mesela çakmağı kaybolmuştu bana çakmağını çalmışım gibi muamele ediyordu. Çakmaklarını tek tek rafa dizip kaybolan çakmağının yerine soru işareti koyuyordu falan. Komik geliyordu bana, espri yapıyor sanıyordum. Kırılıyordum ama espri anlayışı öyle sanıyordum. Gerçekten çaldığımı düşündü mü yoksa cidden komiklik olsun diye mi yapıyordu bilemiyorum hala.
Sonra eşim kendi isteğiyle doktora gitti ve şüphecilik dedi doktor. Rexapin 2,5 ve Cymbalta başladı. Eşim ilaçlardan sonra çok iyi duruma geldi, sessizdi pek konuşmuyordu ama asla şüpheciliği kalmamıştı, bana çok iyi davranıyordu sevgi dolu bir insandı. Annem onun geçmişini ve beni zamanında çok üzdüğünü bildiği için (başka kızlarla falan konuşuyordu ilk zamanlarımızda, ben çok ağlardım annem görürdü), bir de ben onun için çok para harcadığımdan dolayı onu istemiyordu. Ona aşağılayıcı davranıyordu. Ama eşim annemin gönlünü almaya çalışıyordu ona karşı çok iyiydi.
Sonra biz nişanlandık ve eşim 20 gün askere gitti geldi. Askerde ilaçlarını içemedi. Askerden döndükten sonra bambaşka birine dönüşmüştü. Sonra zaten annesi meme kanseri tanısı aldı, beraber tedavisini yaptırdık ben çok destek oldum. Elimden gelen her şeyi yaptım. Ama eşim çok zorba, katı kalpli, sert biri haline geldi (annesi kanser olmadan önce de bu hale gelmişti ama, kanserden sonra olmadı). Bana eskisi gibi iyi davranmıyordu ve anneme karşı inanılmaz bir düşmanlık beslemeye başladı. Annem kaşını kaldırsa saldırıya geçiyordu küfürlerle hakaretlerle ve garip yaklaşımlarla annemi suçluyordu. Mesela "annen benim anneme o...pu gibi baktı" diye saçma sapan bir kavga çıkarıyordu. Bana baskı yapıyordu "annenle dedikodumu yap ve bana ses kaydı at hemen" diye, ben artık o kadar panik haldeydim ki sürekli gözlem halindeydim kim ne yapacak da eşim huysuzluk yapacak tatsızlık çıkaracak diye diken üstünde yaşıyordum. Stresli diyordum, iş sıkıntısı var annesi hasta diyordum çok kötü şeyler söylese de ayrılmadım ve evlendik.
Evlendikten sonra ben onun annesiyle ilgili sorunlar yaşamaya başladım, eşim aynı katı tutumu ve sevgisiz davranışlarına devam ediyordu. Aileme karşı hep kinliydi, "kendimi şerefsiz gibi hissettiriyorsunuz, siz şöylesiniz, böylesiniz, sizin kültürünüz" diye çok üstüme geliyordu. Benim onun annesiyle yaşadığım problemler yüzünden benim ailem de eşime tepkiliydi çünkü, evlendi kızımız yüzü gülmedi sürekli ağlıyor diye yakınıyorlardı. Eşim çok kışkırtıyordu ailemi, durduk yere olay çıkarıp "benden özür dileyeceksiniz" diye bağırıyordu, 2 kez tokat yedi ailemden. Ben de onun ailesi tarafından hakaretlerle evden kovuldum, berbat şeyler yaşadık.
Neyse bunlar detaylar. Sizin başınızı ağrıtmak değil yardım almak niyetim. Eşim ailemle hiçbir ilişkisi olmamasına rağmen (evimize gelmezler, eşimi arayıp sormazlar asla rahatsız etmezler, ben ailemle yakınımdır ama, eşimin hiç alakası yoktur, eşim evde olduğu sürece de ailemle asla ilgilenmem, hep onun yanında olurum) aileme karşı kin dolu.
Mesela bambaşka bir konu olsa diyelim ki ben onu kıskansam, ben kendimi şerefsiz gibi hissediyorum, siz para harcadınız diye beni köpeğiniz yapmaya kalktınız (kimseyle hiçbir işi yok ailemden), senin yüzünden sağlıklı beslenemiyorum (her gün yemek yaparım ev yemeği yeriz normal klasik tencere yemekleri), sen benim ailemle ilgilenmiyorsun aileme ne faydan var, annen herkesi dolduruyor, kötü insanlarsınız ne olduğunuzu bileceksiniz temalı, çok ağır sözlerle hakaretler ediyor. Konuyla hiç alakası olmasa bile böyle yapıyor. Telefonunda notlar yakaladım "delirirsem şizofren olursam eşim bana bakar o olmazsa deliririm" gibi şeyler yazmış. Sonradan onları tabi ki öyle bir şey yok, senden ayrılmama bahanelerim onlar, anlık sinirle kavga üzerine yazmışım gibi şeyler dedi ama ben bu dedikleri gerçek mi diye çok merak ediyorum tabi bunu öğrenme şansım yok.
Mesela "annene annemlerden geldiğimizi söyledik nasıl olduğunu sormadı, bu husumettir" diyor. Annesine basit bir eşya almıştık annesi de "kızım ne gerek vardı bir sürü vardı evde" dedi. Ben de "anne eşim alalım dedi aldık" dedim. Ben annesine "benden hiçbir şey beklemeyin" demek istemişim, nezaketsizmişim. Bu gibi milyonlarca olay sayabilirim.
Eşimde halüsinasyon vs. yok, bana hiç öyle bir şey demedi. İşinde gayet iyidir bir kurumda çalışıyor 8.30-17.30, işini yapar dersleriyle ilgilenir. Ama hiç normal iletişimimiz yok mesela. Normal iki insan arasındaki diyalogu kuramıyoruz, ben zaten sürekli korku halindeyim, neyden dolayı anneme kinini kusacak, neyden dolayı bu konular açılacak? Annem telefon etse endişeleniyorum, annem aradı falan diye kızmaz ama bende panik olmuş artık. Sabah uyanır "çok kötüyüm", akşam gelir "çok yorgunum", ilacımı içip çayımı içmeden kafam yerine gelmiyor, konuşamam, güleryüzlü olamam der. Ama ona göre keyfinin yerinde olduğu süre gün içinde yarım saat falan. Geri kalan saatlerde terör estirme potansiyeli olduğu için ben de o yarım saati bile normal geçiremiyorum.
Benim sorunum ve sizden yardım istediğim konu şu, eşim paranoya rahatsızlığından ötürü mü sürekli bunları mesele ediyor ? Mesela "sen böyle huysuzsun ben çocuğum olunca napacağım, çocuğu annemle büyüteceğim sen kim bilir bana ne eziyetler edersin" diyorum, "benim çocuğum senin yeğenin gibi hazır kek yiyemez" diye bağırmaya başlıyor, çok sinirli davranıyor, hiç böyle değildi eskiden. "Ben sustum, sen de susacaksın! Tahammül edeceksin!" diye bana zorbalık yapıyor.
Bunlar hastalıktan mı oluyor ? Yoksa eşim kötü birisi mi ? Bana sürekli "ilacım değişti, dozu değişti, ondan böyle yaptım, düzeleceğim" diye vaatler veriyor ayrıldığım zaman. Defalarca ayrıldık ama hiç cesaret edememiştim bu sefer gittim boşanma davası açtım. Çünkü hayatımı zindan etti, hiçbir şeyi beğenmiyor, sürekli her şeyden şikayet ediyor bağırıyor çağırıyor ailemden nefret ediyor ve üstüme nefret yağdırıyor.
Sizce eşim psikoz hastası mı? Psikotik atak mı oluyor? Ama başka hiçbir ama hiçbir sorunu yok gündelik yaşamında. Bir doktorla yarım saat görüştük (onlarca farklı doktorlara götürdüm), psikoz değil bu kişilik bozukluğu değil falan dedi. Ama ne kadar dinledi ne kadar anladı emin olamıyorum.
Bir ara eşim çok ileri boyut kötü davrandığında rexapin 5'e duxet 60'a çıkardılar. Sonra yeniden 2,5 düştü. Bir ara cymbalta (duxet) kestiler cipralex başladılar rexapinle beraber. Geçenlerde de rexapin'e abilify eklediler şurup. Sonra rexapini bırakmasını söylediler. Ama eşim sanırım vazgeçti rexapin 5 ile devam ediyor.
Benim eşimin durumu ne, psikotik mi yoksa kötü biri mi sadece ?
Fikirlerinizi merak ediyorum vakit ayırdığınız için sonsuz teşekkür ederim.
ayDÜNYAvazo perseküsyon Paranoya chesterrr
Mırnavs
Son düzenleme:
tamam eşiniz hasta olabilir tedavi olur ilaç alır vs,3gün 5gün katlanırsınız,idare edersiniz,bagırır kızar susarsınız,tamam hayatım,tamam canım dersiniz bunlar normal ama siz anlattıklarınıza göre hiç huzur bulamamışsınız,bu nasıl sabır anlamış degilim sanırım siz evliya olmalısınız?size hakaret annenize hakaret bunlar dayanılmaz şeyler,içinde şiddette var,kabul edilebilir durum degil yani,allah yardımcınız olsun,boşanırsınız yada boşanmazsınız bilemem,bunun kararını siz vereceksiniz ama sakın çocuk filan düşünmeyin bence,bari çocuga yazık olmasın.
