Önemsiz insanların önemsiz laflarını önemsemek en büyük pişmanlığımdır. Neyse ki son dakika ders aldım da iyi kötü bir yerlere gelmeyi başardım. Eğer bu hatama devam etmeydim sürünmeye devam edecektim ve laflarını dinlediğim kişiler bütün faturayı bana atmaya devam edecekti.
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Hayattaki en büyük pişmanlığınız nedir?
- Konbuyu başlatan ozmuşlu
- Başlangıç tarihi
insan hayatında yapacağı tek bir şeyden pişman olma ihtimali vardır, ama yaptığında da pişmanlık duyacağı bir bilinci olmuyor.
Geri kalan her şey bilicimizle birlikte kendimizi kandırma sonucu pişmanlık kriterinden sıyrılabiliyor.
Yaşadığımız müddetçe pişmanlıklarımız güncelleniyor.
Geri kalan her şey bilicimizle birlikte kendimizi kandırma sonucu pişmanlık kriterinden sıyrılabiliyor.
Yaşadığımız müddetçe pişmanlıklarımız güncelleniyor.
O kadar çok ki pişmanlık duyduğum,anlat anlat bitmez.ben akillanmaz bir insanım.
Çok iyi bir lise ve iyi bir üniversitenin güzel bir bölümünden mezun olmama rağmen, psikiyatrik-psikolojik sorunlarimdan ve/veya iş hayatindaki kişilerle anlaşamamamdan, mesleğimi çok az icra ettim. Şimdi 40 larima yaklasirken, yeni mezun gibi iş ariyorum.
Tecrübesizliğim ve deneyimsizliğimden kendimi çok ezik ve çok aşırı özgüvensiz hissediyorum..
Tecrübesizliğim ve deneyimsizliğimden kendimi çok ezik ve çok aşırı özgüvensiz hissediyorum..
@çılgın bipolar, bende de bipolar disorder ve anksiyete bozuklukları içindeki hemen hemen her bozukluk ve eksen 2'deki kisilik bozukluklarından farklı kümelerde bir çoğu var. Sen yine iş arıyormuşsun ben iş arayacak modda her zaman olamıyorum şu an değilim mesela. Bir de insana koyuyor ya işe girersem de ya adam 40 yasina gelmis neredeyse daha mesleginin sunlarını bunlarını bilmiyor derler mi diye, mahcup olma korkusu var. Gurur, onur yapıyorum. Aslında evde kendimi gelistiriyorum fakat ne yapacagimi bilemiyorum. Bu arada da iş görüşmelerinde genelde işe alınıyorum ama devamı gelmiyor. Bu konudaki desteklerinizi beklerim. Çok sağ ol, çok teşekkurler bipo kardeş iyi geldin..
@Rasput, sen bakma benim iş arıyorum dediğime,kendime güvenim yok,herkesin potansiyel düşman olduğunu düşünüyorum.is arkadaşlarımın hakkımda dedikodu yaptığını saniryorum.bu düşünceler yüzünden kimseyle arkadaşlık kuramiyorum.en ufak tahrikte kavga ediyorum.anlat anlat bitmez anlayacağın..çok sinirliyim ve huzursuzum ben.
İmkanım olsaydı kesinlikle bu kadar düşünmemeyi, kendime zararı dokunacak kadar diğer insanların üstüne titrememeyi seçerdim.
@çılgın bipolar, Benim manik atak dönemlerimde senin bahsettiğin şeylerden oluyordu. Ben insan görmek istemiyorum, bitki ve hayvan gormek istiyorum. Kendimi eve kapattim. Sadece sigara ve alkol icin evden cıkıyor hizlica kimseye gorunmeden gidip alip geliyorum. Evde de alkol, sigara, ilac karisimi yapip muzik dinliyorum..
kendi dünyam da kimseye bulaşmadan içip kafam güzel evde takılıyorum. Yeni maniden çıktım,bu siteye üye olduğumda manideydim.1. tip bipolarim evet manik donemlerimde kontrolsüz manyağın tekiyim.suanda da depresyona girdim o yüzden herşeyden nefret ediyorum...@çılgın bipolar, Ben remisyon depresyon arasi bir donemdeyim su an. Özkıyım (intihar) dusuncelerim de var fakat okb ve de okkb oldugumdan onu da mukemmelliyetciligimden tam plan, program ve projeye oturtamıyorum..
Ben sırf beni seven ailem için intihar etmiyorum ama onlara da yük oluyor asalak-parazit gibi yaşıyorum. Benimle çok uğraştılar 20 senedir, onlar için de çok zor fakat olmuyorsa da olmuyor benden adam olmuyor işte, ama işler son seviyeye düzeye gelince özkıyım yapıcam, belki ailem için de benim için de hayırlısı budur. İntihar eden insanları dusunuyorum da bir çoğunun benim kadar sebebi nedeni yok. İçimden gelen iki sözü paylaşmak isterim.
“He who makes a beast of himself gets rid of the pain of being a man.” ― Samuel Johnson
no matter how brutal life becomes, peace always reigns in the cemetery. Even in wartime, even in Hitler's time, even in Stalin's time..” Milan Kundera
Birinin sözüydü ama kimdi hatırlayamadım
"İnsan her zaman pişmandır. Ya yaptıklarından yada yapmadıklarından"
"İnsan her zaman pişmandır. Ya yaptıklarından yada yapmadıklarından"
@m.okanoyun, 'Ne yaparsan yap, pişman öleceksin. Belki yaptıklarından, belki de yapmadıklarından.' - Dostoyevski
En büyük pişmanlığım kendi potansiyelimin altında bir işte çalışıyor olmak diyebilirim. Yüksek lisansa ve ingilizceye yoğunlaşmam gereken dönemde çalışmak için fazla aceleci davrandığımı düşünüyorum. ikinci üniversitemi çevresel sebepler yüzünden üçüncü sınıfta bırakmamak da iyi bir tercih olabilirdi. Biraz daha bencil olup yarı maaşa devlet korosunda sözleşmeli ses sanatçılığı fırsatını kaçırmamalıydım. Benim liste böyle uzar gider. Maalesef toplum olarak kadının üzerine çok fazla yük bırakıyoruz. Kadınlarda yapıları gereği belki de bu yükleri kabul edip kendi potansiyellerini unutuyorlar. Her şeye rağmen gelişmeye devam... Pişmanlıklardan ders çıkarmalı insan.
![[NirvaNa]](/data/avatars/m/167/167135.jpg?1744993348){kind=avatar}
