Nasıl anlatılır ki, Yazmaya kalksam koca bir roman çıkar içinden... Yaklaşık 30 yıl kadar önce geldiğim İstanbul da özellikle okul yıllarında karşılaştığım bir tablo vardı hiç aklmdan çıkmayan. Neydi derseniz; Engelliler konseri" Acıyarak bakardım onlara. Ve şükrederdim; İyi ki Engellli değilim diye... Çoğu kez para toplamaya çalışan Engelli müzisyenlere cebimdeki en yüksek banknotu verdiğim olmuştur. Onlara karşı farklı bir bakış açım vardı ama kendime asla o "sihirli kavramı yakıştıramaz" Bana Af Buyurun "Özürlü," denmesini hakaret sayardım..
Günün birinde okulda yaşanan bir kavga sonuncuna eğitm hayatm sıra dışı bir şekle büründü. Önce davranışlarımdkai tuhaflık dikkati çekmişti, Herkes ders yaparken ben dışarı çıkıyor, Lakin sınav zamanlarında girip isteidğim sonucu alıyordum, Bir konuyu anlayabilmem için bir kez okumam yetiyordu bana. işin komik yanı davranışlarımdan dolayı alt sınıfa göndermeye kalktıklarında beni orada keşfeden öğretmeninim tavsiyesiyle 2 yıla yakın bir süre psikolojik tedavi de görmüştüm. Ama ben hala o "sihirli kelime" yi kendime yakıştıramamakta ısrarlıydım..
Nihayet vakit gelmiş,
Ve ben Asker olma çağına eriştmiştim.. Bana askerlik celbi göndermişlerdi. Askerlik düşüncesi bile irrite ediyordu beni.. Gereksiz görüyordum. Çünkü ben savaşmak deyince farklı algılıyordum.. üÇ BEŞ mermi atmaktan fazlasını istediğim için mi bilinmez ama emir kavramı bile tuhaf geliyordu bana.. Çocukluk yıllarımı hastanede geçirmiş bir kişi olarak kendime ENGELLİ dedirtmemenin gururunu sonuna kadar yaşıyordum..
Ve Güç bela üniformayı giymiştim. iLK BİR Hafta mahkum psikolojisi yaşadım. Sanki suç işlemiştim, Ve cezevine atılmıştım, Bu durum, Binlerce askerin olduğu bölüğü yara yara kafamı sert bir cisme çarpıp bayıldığın o mutat sinir krizlerine tüm askeri komuta kademeinin şahit olmasıyla aleniyet kazandı. O zamnalarda Psikolojik sorun yaşayan insanların da hastneye yatırıldığını öğrenmiştim. Tam 6 aylık bir kabus sonunda 10 uncu ayda kendimi sivil hayatta buldum. Askerliğe evlerişli olmadığımı yazan kağıdı sevinç içerisnde havaya kaldırırken, "BU BENİM ÖZGÜRLÜK DİPLOMAM" DİYE geçiriyordum içimden.
O gün amcamın evindeyim.. Beni sahilie götürdü ve, Seni işe koysak çalışır mısın:? Diye sordu... Evet diyebildim sadece. Önce iş kura gittik; Bize bir takım belgeler verdiler, Ve heyet girdik; Doktora gözyaşları içinde anlattım yaşadıklarımı.. Beni neyin beklediğini bilmeden.. Ve nihayet o sihirli kelimeyi duydyğum an dünya bambaşka bir hal alacaktı benim için.. Evet; Bende bir ENGELLİ olmuştum.. Artık ÖZÜRLÜ kelimesini hakaret olarak kabul edemezdim; Çünkü RAPORUM vardı. Ve o RAPOR u kendi isteğimle çıkarmıştım..
Bir zamanlar bana ASKERDE PSİKOLOJİK TEDAVİ GÖRRÜSEN SENİ İŞE ALMAZLAR, EVLENMEYİ DE UNUT diyenler daha sonra Hem iş yerime, Hem düğünüme geleceklerdi.. UTANMADAN.. Ve o gün aldığım RAPOR sayeinde; Şu an pek çok yaşıtırımın olmak istediği yerde Devletime hizmet ediyorum O AN her şey değişti; Ve ben Bambaşka bir ADAM oldum: Sonrası mı? O çook ayrı bir hikaye: Meraklısına anlatırız inşalah:::
Günün birinde okulda yaşanan bir kavga sonuncuna eğitm hayatm sıra dışı bir şekle büründü. Önce davranışlarımdkai tuhaflık dikkati çekmişti, Herkes ders yaparken ben dışarı çıkıyor, Lakin sınav zamanlarında girip isteidğim sonucu alıyordum, Bir konuyu anlayabilmem için bir kez okumam yetiyordu bana. işin komik yanı davranışlarımdan dolayı alt sınıfa göndermeye kalktıklarında beni orada keşfeden öğretmeninim tavsiyesiyle 2 yıla yakın bir süre psikolojik tedavi de görmüştüm. Ama ben hala o "sihirli kelime" yi kendime yakıştıramamakta ısrarlıydım..
Nihayet vakit gelmiş,
Ve ben Asker olma çağına eriştmiştim.. Bana askerlik celbi göndermişlerdi. Askerlik düşüncesi bile irrite ediyordu beni.. Gereksiz görüyordum. Çünkü ben savaşmak deyince farklı algılıyordum.. üÇ BEŞ mermi atmaktan fazlasını istediğim için mi bilinmez ama emir kavramı bile tuhaf geliyordu bana.. Çocukluk yıllarımı hastanede geçirmiş bir kişi olarak kendime ENGELLİ dedirtmemenin gururunu sonuna kadar yaşıyordum..
Ve Güç bela üniformayı giymiştim. iLK BİR Hafta mahkum psikolojisi yaşadım. Sanki suç işlemiştim, Ve cezevine atılmıştım, Bu durum, Binlerce askerin olduğu bölüğü yara yara kafamı sert bir cisme çarpıp bayıldığın o mutat sinir krizlerine tüm askeri komuta kademeinin şahit olmasıyla aleniyet kazandı. O zamnalarda Psikolojik sorun yaşayan insanların da hastneye yatırıldığını öğrenmiştim. Tam 6 aylık bir kabus sonunda 10 uncu ayda kendimi sivil hayatta buldum. Askerliğe evlerişli olmadığımı yazan kağıdı sevinç içerisnde havaya kaldırırken, "BU BENİM ÖZGÜRLÜK DİPLOMAM" DİYE geçiriyordum içimden.
O gün amcamın evindeyim.. Beni sahilie götürdü ve, Seni işe koysak çalışır mısın:? Diye sordu... Evet diyebildim sadece. Önce iş kura gittik; Bize bir takım belgeler verdiler, Ve heyet girdik; Doktora gözyaşları içinde anlattım yaşadıklarımı.. Beni neyin beklediğini bilmeden.. Ve nihayet o sihirli kelimeyi duydyğum an dünya bambaşka bir hal alacaktı benim için.. Evet; Bende bir ENGELLİ olmuştum.. Artık ÖZÜRLÜ kelimesini hakaret olarak kabul edemezdim; Çünkü RAPORUM vardı. Ve o RAPOR u kendi isteğimle çıkarmıştım..
Bir zamanlar bana ASKERDE PSİKOLOJİK TEDAVİ GÖRRÜSEN SENİ İŞE ALMAZLAR, EVLENMEYİ DE UNUT diyenler daha sonra Hem iş yerime, Hem düğünüme geleceklerdi.. UTANMADAN.. Ve o gün aldığım RAPOR sayeinde; Şu an pek çok yaşıtırımın olmak istediği yerde Devletime hizmet ediyorum O AN her şey değişti; Ve ben Bambaşka bir ADAM oldum: Sonrası mı? O çook ayrı bir hikaye: Meraklısına anlatırız inşalah:::
