Denir ki: Hiçbir anne, baba evladının kötülüğünü istemez. Bundan yola çıkarak çocuğa her şeye katlan mesajı verilir. Onların bilgisine güven, niyetine güven, tecrübesine güven... Sen sadece onlara uy, onlara katlan...
Niyet olarak kötü olanların dışında, iyi niyetle kötü olan ebeveynleri konuşalım bence. Mesela anne baba evladı dışarı çıksın istemez. Dışarıda hayatı yaşayan biri olursa çocuk, belki bela gelir, belki yoldan çıkar (özellikle dinden uzaklaşır) ve böylece kendisine (anne, babaya) iş çıkar. Asosyal büyütüyor ve o çocuk büyüdüğünde ondan normal büyümüş gibi davranmasını bekliyor. Büyüyen çocuk bunu yapamıyor ve kabahatli oluyor. Veya çocuk hep istemediği şekilde büyümüş. Bu da ruhunda yaralar açmış. Baskılar birikmiş, öfke patlaması var, geri getirilemeyen gençlik ve pişmanlık var.
Ben de babayım, evet bazı riskleri alıp çocuklarımın hayatı yaşamasını göze alacağım. Bana isyan eden, kendi olamayan, depresif birey olmasınlar diye dikkat edeceğim.