Beyazgeceler,neler saçmalıyorsun sen?..
Dostlukla işitme sorununun ne alakası var? Sen kendi kompleksine yeniliyorsun,kendi duygusallığında boğuluyorsun,at üstünden o duyguları.
Ben öyle değil miydim,hatta belki daha fazlasıyla mevcuttu o duygular bende.Üniversite öğrenimimi bile yarım bıraktım o duygusallıkla.İlk gençlik yılları işte... Kahrettim,hayatı zindan ettim kendime,ne oldu,kime oldu? Bana ve beni sevenlere.
O zamanlar birinin söylediği birşeyi anlamayınca kızarır,morarır yerindibine geçerdim.Şimdiki düşüncem ise ''ulan birdaha söylesin ağzı mı eğilecek''
)
Olgunlaşıp bakış açısını değiştirince anladım ki beni dostlarım değil kendim yalnızlığa itmişim.İçe kapanıp dostlarıma hırçın ve duygusal davranarak kırmış uzaklaştırmaya çalışmışım onları.
Ama sonra değiştirdim hayata bakışımı ve yaşantımı.Dostlarım beni hiçbir zaman bırakmadı,kırsam da anlayışla karşıladı ki,böyle dostlara sahip olmak büyük şanstı benim için.
Tekrar dostlarım arkadaşlarım arasına katıldım,güldüm,eğlendim,evlendim,çocuklarım oldu,şimdi o ilk gençlik yıllarına gülüyorum.
Tamam cihaz kullanmıyorum ama asla utandığımdan ya da kendime yediremediğimden değil,bana çok bir faydası olmuyor.Ben sesi duyduğum halde çoğunlukla söyleneni anlamıyorum.Kulak beyin iletişiminde sinirler yamukluk yapıyor yani
Cihazını kesinlikle tak,çok duygusal davranma,Sanırım çevren biraz anlayışsız ve kaba,aldırmayacaksın hayat senin,hayatını kolaylaştırma yolunda kimseyi ve hiçbirşeyi engel görmeyeceksin.
Hayatın sana gülmesini istiyorsan ona gülümsemelisin.
işte böyle
Hatta böyle