herkese iyi akşamlar arkadaşlar.....
ben de omirilik felçli bir bayanım.. 34 yıldır bu durumda yaşamaya devam ediyorum...
Benim hikayem 16 tı yaşında başladı.. sevinçle uyandığım bir pazar sabahıydı.. ailemle kahvaltımızı ettikten sonra arkadaşımdan almış olduğum ders notlarını koşar adımlarla götürdüm ve geri döndüm... evimizin temizliği bitti ve ben duş almaya girdim. duştan çıktım ve saçlarımı toplamak için el aynasına bakmak için eğilmiştim ki ne olduğunu anlayamadan kendimi yerde buldum..
odada teyzem ve kardeşlerim vardı... yerden kalkmaya çabaladım... ama kalkamadım hala ne olduğunu anlamış değildim.. birden ellerim ayaklarıma gitti duymuyordum. feryat ettim duymuyorum diye...
o anlar öyle acıki arkadaşlar.... teyzem hemşire olduğu için hemen felç oldu kız ...hemen araba çağırın dedi... bir panik bir telaş kimse ne olduğunu anlayamaz haldeydi... beniyerden koltuğa aldılar nefes alamıyordum... yan çevirip baktıklarıonda iç kanama geçirdiğim anlaşıldı.. meğer o ana kadar farketmediğim şey benim vurulmuş olmammış...
hiç acı hissetmedim arkadaşlar bir çınar gibi yıkıldım birden.. bizim olmayan bir tabancadan çıkan kurşun.. ruhsatsız diye oğlan kardeşime verilen içinden kurşunların çıkarılmadığı ve emniyete alınmayan bir tabancadan çıkan benim hayatımı söndüren kurşun. .bilmiyorum çok acı olaylar oldu ... sonrası hastaneler.... yaralar bereler.... ve hiç yürüyemiyeceğimin haberi
en acısı da buydu işte arkadaşlarıma 3 aya kadar kalkarım diyen ben 34 yıl oldu kalkamadım...
hayat bu işte başımıza ne gelir nelerle imtihan oluruz bilinmez... gerçekten çok acı bir imtihan bizimkisi arkadaşlar... duam kimselere daha fazla yük olmadan çekip gitmek bu dünyadan... insan eti bilirsiniz ağır gelir insana... ve bizleri bir öf bile kırar....
işte benim de kısaltılmış hikayem bu.... herkese rabbim acil şifalar versin....
ben de omirilik felçli bir bayanım.. 34 yıldır bu durumda yaşamaya devam ediyorum...
Benim hikayem 16 tı yaşında başladı.. sevinçle uyandığım bir pazar sabahıydı.. ailemle kahvaltımızı ettikten sonra arkadaşımdan almış olduğum ders notlarını koşar adımlarla götürdüm ve geri döndüm... evimizin temizliği bitti ve ben duş almaya girdim. duştan çıktım ve saçlarımı toplamak için el aynasına bakmak için eğilmiştim ki ne olduğunu anlayamadan kendimi yerde buldum..
odada teyzem ve kardeşlerim vardı... yerden kalkmaya çabaladım... ama kalkamadım hala ne olduğunu anlamış değildim.. birden ellerim ayaklarıma gitti duymuyordum. feryat ettim duymuyorum diye...
o anlar öyle acıki arkadaşlar.... teyzem hemşire olduğu için hemen felç oldu kız ...hemen araba çağırın dedi... bir panik bir telaş kimse ne olduğunu anlayamaz haldeydi... beniyerden koltuğa aldılar nefes alamıyordum... yan çevirip baktıklarıonda iç kanama geçirdiğim anlaşıldı.. meğer o ana kadar farketmediğim şey benim vurulmuş olmammış...
hiç acı hissetmedim arkadaşlar bir çınar gibi yıkıldım birden.. bizim olmayan bir tabancadan çıkan kurşun.. ruhsatsız diye oğlan kardeşime verilen içinden kurşunların çıkarılmadığı ve emniyete alınmayan bir tabancadan çıkan benim hayatımı söndüren kurşun. .bilmiyorum çok acı olaylar oldu ... sonrası hastaneler.... yaralar bereler.... ve hiç yürüyemiyeceğimin haberi
en acısı da buydu işte arkadaşlarıma 3 aya kadar kalkarım diyen ben 34 yıl oldu kalkamadım...
hayat bu işte başımıza ne gelir nelerle imtihan oluruz bilinmez... gerçekten çok acı bir imtihan bizimkisi arkadaşlar... duam kimselere daha fazla yük olmadan çekip gitmek bu dünyadan... insan eti bilirsiniz ağır gelir insana... ve bizleri bir öf bile kırar....
işte benim de kısaltılmış hikayem bu.... herkese rabbim acil şifalar versin....
