eşim felç kaldığından beri kan bağımız olmayan, akrabalıkla uzaktan yakında alakamız olmayan insanlar öz kardeşimiz ağabeyimiz gibi oldu, maddi manevi destek oldular, her halimizi anladılar. gel görki eşimin gerçek ağabeyi eşimi bilerek ve isteyerek üzme ve yıpratma adına şeytanla iş birliği yapıyor. açıkça eşimin sağlığını kaybetmesinden mutluluk duyuyor ve bu fesatlığı her haline yansıyor. biz ağlarken o gülüyor. ve bunu hiç çekinmeden yüzümüzede söylüyor. o eşime "iyiki düştün layığını buldun" derken eşimin buynu bükük, bütün o ağır laflara rağmen ağzını açıpta tek laf çevirmeyen halini görüp çileden çıkıyorum ve bağırmaktan sesim kısılıyor. ben eşim gibi sabırlı değilim. o anlardan birinde elime bir kesici veya delici bir alet geçmesin diye dua ediyorum. belkide geçse iyi olur....