Artık yaşamaya dayanamıyorum bilmem kaç tane ilaçla sakinleşiyorum kalp için ilaç kullanmasam kalp krizi geçireceğime adım gibi eminim. Sürekli hayatı sorguluyorum insanların bu kadar kötü ve kalpsiz olmasını kabullenemiyorum. Neden bu kadar hassas kalpli ve iyi birisiyim. Yaşadığım hergün bana zindan zihnim acı çekiyor kimsenin beni anlamaması ise adeta beni canlı canlı yakıyor. Algım tamamen bozuk ilaçlar intiharımı geciktiriyor, hayata bakış açım depresif ve umutsuz. Ben bu kadar derin düşünürken neden insanlar bukadar yüzeysel ve acımasız bunu kabul edemiyorum.