Merhaba,
%70 engelli raporum var, hastalığım ve kullandığım ilaçlar nedeniyle değil çalışmak, yemek yemek, tuvalete gitmek gibi günlük aktiviteler bile beni zorluyor. Sgk malulen emekli olmama onay vermiyor, mahkeme gibi itiraz yollarına başvurabilecek, takip edebilecek durumda değilim.
Yalnız yaşıyorum, kimsem yok. Evim kira, eşyalar bile benim değil. Tek gelirim engelli maaşı. Onunla da ancak kiramı karşılayabiliyordum. Yaklaşık bir ay önce kestiler. Sebep olarak, tekrar ev ziyaretinde bulunacaklarını söylediler. Sanırım aldığım 700 küsür lirayla saray filan diktiğimi düşünüyorlar. Haklarıdır, gelip konrol etsinler ama bir aydır bekliyorum gelen giden yok, gelip geri giderler diye hastane randevuma bile gidemedim.
Benim için zor olsada, çalışmak zorundayım. Fakat iş yok, sağlıklı insanların bile işsiz kaldığı bir dönemde %70 engelle bana iş verecek birileri yok. Devlet bile engelli işe alımında kendini naza çekiyor.
ilaçlarım raporlu, eczaneye hala para ödemek zorunda kalıyorum, bazı ilaçlarımın ücreti hiç karşılanmıyor. alamıyorum.
tek sosyal aktivitem hastaneye gitmek, en son iki ay önce doktorumla konuştum. Hayatımda konuşacak, derdimi dinleyecek birileri bile yok.
ben bir insanım, insan gibi yaşamak istiyorum.
geçinemiyorum, siz nasıl geçiniyorsunuz?
sokakta lüks jiplerden yürüyecek yol bulamıyorum, herkes 500 liralık ayakkabı 1000 liralık mont giyiyor, adamın tasmayla gezdirdiği it bile benden daha iyi besleniyor. Adamın tek seferde içtiği kahve parasıyla ben bir hafta karnımı doyuruyorum. Kimsenin malında mülkünde gözüm yok ama kardeşim bu nasıl bir düzen? Genç yaşta saçlarım ağardı. Ay sonunda kirayı nasıl ödeyeceğim diye gözüme uyku girmiyor.
Arkadaşlar herkes mi zengin? Niye hiç kimsenin sesi soluğu çıkmıyor?
%70 engelli raporum var, hastalığım ve kullandığım ilaçlar nedeniyle değil çalışmak, yemek yemek, tuvalete gitmek gibi günlük aktiviteler bile beni zorluyor. Sgk malulen emekli olmama onay vermiyor, mahkeme gibi itiraz yollarına başvurabilecek, takip edebilecek durumda değilim.
Yalnız yaşıyorum, kimsem yok. Evim kira, eşyalar bile benim değil. Tek gelirim engelli maaşı. Onunla da ancak kiramı karşılayabiliyordum. Yaklaşık bir ay önce kestiler. Sebep olarak, tekrar ev ziyaretinde bulunacaklarını söylediler. Sanırım aldığım 700 küsür lirayla saray filan diktiğimi düşünüyorlar. Haklarıdır, gelip konrol etsinler ama bir aydır bekliyorum gelen giden yok, gelip geri giderler diye hastane randevuma bile gidemedim.
Benim için zor olsada, çalışmak zorundayım. Fakat iş yok, sağlıklı insanların bile işsiz kaldığı bir dönemde %70 engelle bana iş verecek birileri yok. Devlet bile engelli işe alımında kendini naza çekiyor.
ilaçlarım raporlu, eczaneye hala para ödemek zorunda kalıyorum, bazı ilaçlarımın ücreti hiç karşılanmıyor. alamıyorum.
tek sosyal aktivitem hastaneye gitmek, en son iki ay önce doktorumla konuştum. Hayatımda konuşacak, derdimi dinleyecek birileri bile yok.
ben bir insanım, insan gibi yaşamak istiyorum.
geçinemiyorum, siz nasıl geçiniyorsunuz?
sokakta lüks jiplerden yürüyecek yol bulamıyorum, herkes 500 liralık ayakkabı 1000 liralık mont giyiyor, adamın tasmayla gezdirdiği it bile benden daha iyi besleniyor. Adamın tek seferde içtiği kahve parasıyla ben bir hafta karnımı doyuruyorum. Kimsenin malında mülkünde gözüm yok ama kardeşim bu nasıl bir düzen? Genç yaşta saçlarım ağardı. Ay sonunda kirayı nasıl ödeyeceğim diye gözüme uyku girmiyor.
Arkadaşlar herkes mi zengin? Niye hiç kimsenin sesi soluğu çıkmıyor?
...beni çok seviyolar ...ben de onları çok seviyorum.....
