Kullanıcı:
Filtreler
Güncel İçerik
Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Giriş yap Şimdi kayıt ol
Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Özdemir Asaf

ARGO

Ağacı sevecektiniz
Yoldunuz, dal bırakmadınız
Yılına al bırakmadınız
Yemişini yiyecektiniz
Kadını sevecektiniz
Aldınız, ver bırakmadınız
Seviye yer bırakmadınız
Ona ben değil, sen diyecektiniz

Bulunurken zamanla
Küçüldünüz zamanla
Arıları kovdunuz dumanla
Kovanda bal bırakmadınız

Sobayı söndürdünüz
Isıyı oldurdunuz
Hava basıp üfürdünüz
Mangalda kül bırakmadınız

Parayla yamalı bohça'da
Kapanık, dar bir açıda
O canım ikili bahçede
Bir renk, bir gül bırakmadınız

Bir eliniz vardı, bir cebiniz
Başınıza vurdu keliniz
Alıp sattınız hepiniz
Depoda mal bırakmadınız

ÖZDEMİR ASAF
 
DEVLET VE BEN

Bir devlete benzetiyorum kendimi
İşim gücüm bitmiyor
Bir türlü yetişemiyorum odamda
Her istediğim kitabı alamıyorum
Planlar içinde geçiyor ömrüm
Başlayıp tamamlayamıyorum

Bir devlete benzetiyorum kendimi
İçimdeki hükümetin gidişini anlamıyorum
Yıllar ötesini düşünür düşünmez
Hemen mesut ve zengin oluyorum
Nedense geçmiş günler unutuluyor
Tarih kitabı gibi hatıra defterlerimi okuyorum

ÖZDEMİR ASAF
 
BENDEN SONRA MUTLULUK

Bunca yıl yaşadım
Elime ne geçtiyse yitirdim
Biraz daha yaşayacağım
Yanlız bir şey biriktirdim

Bir bakış, bir görüş, bir duyu, bir düşünce
Belki aç kalacağım

Suçlanacağım ölünce
Biraz yazdım, artık hep yazacağım

Hüzünden bas alamadım
Görünce

ÖZDEMİR ASAF
 
ESKİDEN

Ne güzel insanlar vardı eskiden.
Çocukluğumuzu kaplamışlardı.
Bize masal anlatırlardı
Cinlerden, perilerden.
Büyük anneler, büyük babalar vardı.
O zaman hepsi uzaktı ölümden.
Hem sevdirir hem korkuturlardı.
Acı hikâyeleri bile tatlı başlardı.
Demek bunun için gittiler hikâyelerden.
Ne güzel insanlar vardı eskiden.

Ne güzel şarkılar vardı eskiden.
Gençliğimizi donatırlardı.
Hep iyi şeyler hatırlatırlardı
Geçip gitmiş devirlerden.
Sevgi ve ümid yaratırlardı.
O zaman her şey uzaktı ölümden.
Yanık şarkılar bile neşeli başlardı.
İster istemez saadet taşardı
Gamsız günlerimizden.
Ne güzel zamanlar vardı eskiden.

Ne güzel şarkılar vardı eskiden.
Hayâl içinde yaşatırlardı.
Güldürür ağlatırlardı
Duymadan biz, düşünmeden.
Her an bir asır kadardı.
O zaman herkes uzaktı ölümden.
Candan sevdiklerimiz vardı.
Hepsi başka güzeldi, bizi tanımazlardı.
Bütün yollarımız geçerdi gül bahçelerinden.
Ne güzel zamanlar vardı eskiden ..

Özdemir ASAF
 

SISYPHE

Seni öylesine düşündüm ki,
Öylesine, yaşama’dan önce
Senden başka bir şey yok sanki
Ama nasıl da varsın derim sana
Düşüncelerimce

Seni öylesine, buldum ki
Öylesine, kendimden fazla
Yalnız sensin gölgesiz
Ayrılmamacasına, yanımda
Akların arasında karan
Karaların ortasında akınla

Öylesine istedim ki seni
Senden önce
Öylesine, her şeyin içinde
Öylesine dışında
Gün, gece

Seni öylesine yaşadım ki
İnan
Artık nereye baktığım belli değil
Ne yaptığım belli değil
Vardığım sonrasızlıktan


Özdemir Asaf​
 
bekle dedi gitti
ben beklemedim, o da gelmedi...
ölüm gibi bir sey oldu
ama kimse ölmedi
 
BİZ

Kuşlar uçmak için doğmuş
Kemiklerinin boş olmasından anlayoruz
Açık ve bilinen bir yönü yok insanların
Onu biz yaratıyoruz

ÖZDEMİR ASAF
 
CONTREPOINT

O kadar bir başka çok şeysin sen
Bir ölüm var ama, gece-kan'da
Rengini düşünür-durursun sen
Okunmaz yazınla, ha vuranda
Bir anda okunur olursun sen

ÖZDEMİR ASAF
 
BİR ŞEY İNSANA AİT

Son kadeh içilmiş,
son söz edilmişti.
bir düşünce sardı hepsini...

bir hatıra
bir hırs
bir kıskançlık
bir yanıltı
bir kardeşlik
bir yanlışlık
bir kin
bir ümid

BİR ŞEY İNSANA ait...

Özdemir Asaf
 
BİL

Adının üstüne
Anılar koyma
Sen mezar değilsin
Anılar
Adının ardından gelsin
Sen duvar değilsin

ÖZDEMİR ASAF
 
AŞKA DÜŞMEK

Aşka gönül ile düşersen yanarsın.
Zeka ile düşersen kavrulursun.
Akıl ile düşersen çıldırırsın.
Duygu ile düşersen gülünç olursun.
Aşka düşmezsen kalabalığa karışırsın, ezilirsin.
Sersem sersem bakınıp durma bir yol seç.

ÖZDEMİR ASAF
 
YALNIZLIĞA ÖVGÜ

Mutluluğun gözü kördür,
Yalnızlık sağır.
Ondandır biri tökezleyerek yürür,
Öbürü uykusunda bile bağırır.

Mutluluk yalnız kendisini görür;
Unutur bu yüzden ilkin kendisini.
Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür,
Boyuna bekler dönsün diye sesini.

Mutluluk alışır kendisine, ölümden beter;
Borçsuzluğuyla övünür, ama kedisi doğurmaz.
Yalnızlığın gidecek bir yeri yoktur;
Boyuna kapısına döner, açan olmaz.

Mutluluğun mezarları, yalnızlığın heykeli var...
Her ikisinin de saksılarında çiçek.
Biri hep başka bir renkle solar,
Öbürüyse ha açtı, ha açmayacak.

ÖZDEMİR ASAF
 
DO

Dün sabaha karşı kendimle konuştum
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum
Yokuşun başında bir düşman vardı
Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum

ÖZDEMİR ASAF
 
BAKİ

Kendi bahçesinde dal olamayanın biri
Girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor

ÖZDEMİR ASAF
 
2=1

Kim o, deme boşuna...
Benim, ben.
Öyle bir ben ki gelen kapına;
Baştan başa sen.

Özdemir Asaf
 
BİRİNCİ ŞİMDİ

Çocuklukta büyüktüm, oyunlara girmedim
O bahçelerde kaldı oynanmamış oyunlar
Ben şimdi anlıyorum oyunda çocukları
Ne zaman, nerde, baksam, beni de oynuyorlar

ÖZDEMİR ASAF
 
Şiirlerini de matematiğini de hep sevdiğim büyük şair ;

[SIZE=2]2/1-1/2[/SIZE]

Giderken bura için, gelince ora için,
Gününde ve gecende kendince ora için
Sakladığın kendini böldün iki yarım'a;
İki kez yaralandın bir yarım yara için.


[SIZE=2]Özdemir Asaf[/SIZE]​
 

Yuvarlağın Köşeleri

Aşka gönül ile düşersen yanarsın.
Zeka ile düşersen kavrulursun.
Akıl ile düşersen çıldırırsın.
Duygu ile düşersen gülünç olursun.
Aşka düşmezsen kalabalığa karışırsın, ezilirsin.
Sersem sersem bakınıp durma bir yol seç.

[SIZE=2]Özdemir Asaf[/SIZE]
 
MUHASEBE

Kazandıklarım bitti, yitirdiklerim kaldı
Söylediklerim gitti, dinlediklerim kaldı
Bir bilmek ülkesinin, düşün iline vardım
Öğrettiklerim gitti, öğrendiklerim kaldı

Özdemir Asaf
 
Bunca yıl sırtımda insan taşıdım.
Üstümü yaşamak bildiler, altımı ölüm...

Oysa ben, aldatan çizgimin kesinliginde
Çoğunun üstümde öldüğünü gördüm.

Özdemir Asaf
 
Oranda

Yüzümde hüzünden gölgeler varsa,
O hüzün yüzündendir olsa olsa.

Bilmiyorum bu yaşamın çoğu yaşanmamışsa,
Yaşanamdığı okunur, şimdi, daldımsa.

Özledikçe yalnız durup-susup baktımsa,
Sorulacakken nedeni nasıl sormadımsa.

Geldiğini umudumla umudla umdumsa,
Geleceğini görüyor-biliyordum, anlattımsa.

O geçip gitti ora`sına, ben göremedim, baktıysa.
Derim ki şimdi, bir daha gelse de, sorsa.

Sözümle, yüzümle, gözümle dedim, duysa.
Bense buramda onu bekledim oysa.

Yüzümde hüzünden gölgeler kaldıysa,
İçimde örülen duvardan düşmüştür, çatladıysa.

Özdemir Asaf
 
Ç

Ben uyurken
Duvarıma tırmandın
Güllerimi yoldun

Ve bütün şikayetin
Sen uyurken
Bahçene girenlerden

ÖZDEMİR ASAF
 
Hepimiz ikinci perde'deyiz
İkinci perde bitmez

Birinci perdede umutlar vardı
Yetmez

Üçüncü perdeye
Kim-kalır / kim-kalmaz

Belli olmaz


Özdemir Asaf
 
MUM

Mum yanıyor, zaman yanıyordu..
Bir tarafındakiler gülüyor,
Bir tarafındakiler ağlıyordu.
Biri vardı aralarında.
Düşünüyor, hayata bakıyordu.

Mum yanıyor, zaman yanıyordu
Erzurumun köylerinde.
Akşamın ve sabahın erken olduğu
Ali Baba dağının eteklerinde
Geniş vakitler yaşanıyordu.

Mum yanıyor, zaman yanıyordu
Hasankale ovasında.
Geceye karşıydı karlı Palandökenler.
Bir adam vardı hayallerin ortasında..
Kar kadar beyazdı ümidler.

Bu adam üç bin on beşde
Yunan medeniyetini okuyordu.
Kaldırıp başını kitaplardan
Kervanlaşmış dağlara bakıyordu...
Bakınca akşam oluyordu.

Hasankale ovasında, Kuruderede
Kilometreler santimleşiyor,
Santimler asırlaşıyordu..
Güneşe ve geceye karşıydı karlı Palandökenler.
O adam hayata bakıyordu.

Bir tarafta ağlayanlar, bir tarafta gülenler..
Bir tarafta bunlar için ölenler..
Mum yanıyor, zaman yanıyordu.
Mumun alevi titriyor,
Umudun alevi titremiyordu.

Özdemir Asaf
 
Mesaj

Ölebilirim bu genç yaşımda,
En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
Şimdi kavak yelleri esiyorken başımda,
Sevgilim,
Seni bir akşam-üstü düşündürebilirim.


Özdemir Asaf
 
Çizgi

Kendimi sileceksem,
Bilirim sende varım.
Senin ben yarısıyla seni ben tamamlarım.
Seni sende bütünler,
Sana sende inanır,
Seni sende silerim,
Seni bende yazarım...

Özdemir Asaf
 
Değirmen

Bir kez geçer, bir insan bir karşı´ya,
Ondan sonra artık her-şey karşı´dır.
Orada bir dur-yeri olsaydı ya..
Olmaması bir karşı-yarışı´dır.

Özdemir Asaf

Küçük Ev

Hangi eve
Başımızı soktuysak..
Yer yerinden oynadı
Aşkımızdan.
Büyük aşklar
Eve sığmaz diye
Bir şair sözü vardır da,
Ondan.

Özdemir Asaf
 
ÖZLEM

Bir gece,
Gecede bir uyku.
Uykunun içinde bene.
Uyuyorum,
Uykudayım,
Yanımda sen.

Uykunun içinde bir rüya,
Rüyamda bir gece,
Gecede ben.
Bir yere gidiyorum,
Delice.
aklımda sen.

Ben seni seviyorum,
Gizlice..
El-pençe duruyorum,
Yüzüne bakıyorum,
Söylemeden,
Tek hece.

Seni yitiriyorum
Çok karanlık bir andan.
Birden uyanıyorum,
Bakıyorum aydınlık;
Uyuyorsun yanımda..
Güzelce.

Özdemir Asaf
 
Duygusal

Sen ona bir gemisin, yönü senin yönündür
Bir sancısın geçerken denizlerini özgür
O da bir ada olsun, sana çevrili dursun
Dağının dalgalarla, yüzünün rüzgarlarla
Bağlandığı kendini sende çözülmüş görür.

Gemiler göründükçe adalar da düş görür
İnsanlar nerede olsa bir orayı düşünür
Derler adadakiler, şu gemi bir gün gelse
Gitsek buradan öte, nereye gideceksek
Bilseler gemiler de bir adayı düşünür.

Özdemir Asaf
 
BİLDİRİ

Bizler savaş ölüleriyiz,
Bundan böyle karşı-karşıya değiliz;
Bildiririz.


ÖZDEMİR ASAF
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Üst Alt