Şekilli Şukullu

Bugün tüm cesaretimi toplayıp okula gittim. Bir dönem dondurmayı düşünüyordum yalnız canım hocam biraz daha düşünmem ve hemen karar vermemem gerektiğini söyledi.

Sanırım artık beni tanıyor. Sadece dinliyor, anlamaya çalışıyor, gerçekten anlamaya çalışıyor görebiliyorum bunu ve net yorum yapıyor dolandırmadan. Bundan daha etkili bir yöntem var mıdır? Öğrenmiş değilim.

" Bu senin hayatın ister devam edersin ister bırakırsın beni de düşünme sen ne istiyorsan ilkin ona karar ver" dedi.

Benim gibi mızmız birine neden tahammül eder ki. Ne kadar da şanslıyım çok merhametli ve çok tatlı bir hocam var. Görsen sen de seversin ayrıca çok ünik biri.

Sonra bir arkadaşımı daha görmek istiyordum o da canım hocamın yanındaymış akşam yemeğe davet etti. Bir arkadaşını daha davet edecekmiş. Tanıştık kendisiyle çok uyumlu bir tevafuk oldu yapmak istediklerimizle ilgili. Hemen de kaynaştık. Hatta birlikte program bile ayarladık.

İnsanlarla istediğim zaman, dilediğim anda arkadaşlık kurabiliyorum ve statü farketmeksizin. AMA OTURUYOR OLMAMIZ ŞART ÇÜNKÜ AYNİ SEVİYEDEN BAKMALIYIZ BİRBİRİMİZE. Fazlasıyla önem arz eden bir nokta.
Uçağa, yetişmek için otobüste yan yana oturduğum bir hakim de olabiliyor,
Vapur, metro vb. beklerken dertlerinden muzdarip bir anne de olabiliyor,
Belediye otobüsüne binerken eşinin kendisini aldattığını düşünüp, paylaşma ihtiyacı duyan kalbi kırık bir kadın da olabiliyor,
İş yerine ara ara gelip güler yüzle birlikte çay içtiğim kişiler de olabiliyor,
Ama en iyisi tren, yol uzun ve zaman çok.
Okulu uzatmış, mimarlık okuyan bir öğrenci de olabiliyor veyahut sevdiği kişi için yapmadığı şey kalmayan ve somut bir sonuç elde etmeyen bir genç kız da olabiliyor ya da evlenmemeyi tercih eden emekli bir hanım da olabiliyor bir başına gezmeye çıkan.
- burdaki kilit nokta:" Hadi gel yemekli vagona geçip birşeyler içelim" oluyor.-

Gelişigüzel herkesle konuştuğumu zannetme lütfen, gözlemliyorum ve bir yarası olduğuna kanaat getiriyorum ya da dikkatimi çekmesi gerekiyor.
Velhasıl insanların samimi bir şekilde yargılanmaksızın dinlenilmeye ihtiyacı var.

Belki de senin yokluğunu bunca yıldır hissetmemin nedeni senin gibi kimse dinlemedi beni, daha etkili de dinlemedi, daha çözümcül de.

......., sana da yaşamak ilginç gelmiyor mu bazen? Kendi iradenle gelmemişsin ve kendi iradenle gitmeyeceksin.

Her şekilde yaşamaya devam ediyorsun. Aç kalsan da, tok olsan da, sevsen de, sevilmesen de, beklesen de, beklenen olsan da… farketmeksizin, ölmeden devam ediyorsun.

Hayatında çeşit çeşit insan var. Bir daha görmek istemeyeceğinden tut, her daim seninle kalmasını isteyene kadar (ilginçtir o seninle kalmak istemiyor), muhabbetinden ufkunun açıldığı, ilhamla dolduğun kişilerde var, selamını mecburiyetten aldığın kişilerde. Aynı ortamda kaldığında negatif enerjisinden ruhunun, vücudunun sınırlarını zorladığı insanlar da oluyor, uzaktan varlığıyla mutlu olduğun da. Aileni de seçemiyorsun, kardeşlerini de. Birbirinizden büsbütün farklı olsanız da, ortak noktanız kan bağınız.

Bütün bunlar yalnız, tek ve bir başına geldiğin dünyada sana eşlik etsinler diye var bence. Artık böyle bakıyorum herkese aileye dahi. Belki dünyaya getirmeye sebep olacağın bebeğe dahi. Sadece sıkılmamak için birlikte zaman geçiriyorsunuz.

Hiçbir şey elinde değil, yönlendiriliyorsun bu apaçık ortada. Beni yönlendiren Bir'i var. Madem böyledir sadece insanen ve vicdanen yapmam gerekenleri yapacağım sadece bu. Ne daha fazla para kazanmaya çalışacağım (Zaten buna da ihtiyacım yok, herşeye sahibim. Başkalarına göre hiçbir şeyim olmamasına rağmen) Ne de başka bir şey. Belki faydalı olur diye kariyer yaparım, literatüre sağlıklı ve bilgiler eklemek isterim.

Evet sadece yapmam gereken şeyleri yapmak istiyorum daha fazlasını değil. Ya da ne derler akışına bırakmak, kuralsız, kontrol etmeye çalışmayarak…

Sevinç kırıntılarım var toplasan bir "halk ekmeği'" etmez,
Yarıda kalmış umutlarım, toplasan bir adım gitmeye yetmez.

Kırgın bir güzelliğim var, gülüşlerini yarım bıraktıracak,
Ulaşılamayan duygularım, dokunsan ağlayacak.

Bohçacııı Geldiiiii Haaaanımmm Bohçacıııı !!

Sevgili kitap beni bu kadar etkileyemezsin alt üstü bir kitapsin sen. Cansız bir nesne. Uyumuş duygularımı bu kadar canlandırmış olamazsın. Sevgili kitap kahramanım, bir ismin bile yok gerçek bir isim bile konulmamış sana. Beni bu kadar ağlatan bir kitap okumadım hayatım boyunca.

Saç kırıklarımı aldırmaya kalksam, başlı bir saçsız olurum.
Tıpkı kalbimdeki kırıkları söküp atmak isterken, kalpsiz kalmam gibi.

Ayaklarımdaki şekilli şukullu kusursuzluğunu, senin tescilli güzelliğinin kusurluluğuna değişmem. Bu böyle biline.

Sen, beni terk ettiğinden beri,
Bir daha duygularım incinmedi.

Bütün meselem, çocukken yaşadığım travmaları atlatmaya, aldığım yaraları iyileştirmeye çalışmak. Bundan dolayıdır ki psikologlar hep çocukluğa inerler. Ve bu süreç benim imtihamdır.

....bdhdjdh