Bir kızı çok sevdim deliler gibi gözümden korudum onu el bebek gül bebek baktım ona bir dediğini iki etmedim saf sevdim be kardeş delice sevdim ömrümü ona adadım ailemin içine soktum ailem yaptım giymedim giydirdim içmedim içirdim yemedim yedirdim çocuğum gibi baktım ona üşücek hasta olcak diye aklım çıkardı herşeyimi verdim ama allahın bana verdiği diabet hastalığımdan ötürü beni öksüz bıraktı annesi beni istemediği için şeker hastasıyım diye o gunden sonra hayat bnm için hiç iyi gitmedi hep karamsardım yeni bi insanı tanımaktan korktum derinlere inmekten korktum ve benimle tanısmak isteyenleri de hep ben şeker hastasıyım benle olamazsın bir daha düşmek istemiyorum beni yerden kaldırıp bir daha atmalarını istemiyorum çünkü ... ben böle dedikçe iyice artmaya başladı bu istekler güvenemiyorum beni yarı yolda bırakıcaklar diye korkuyorum bir daha körü körüne bağlanmak istemiyorum artık seni seviyorum sana aşığım yalanlarını duymak istemiyorum ama inadına sanki hep bunlar basıma geliyor lanet gelsin ki lanetim olacak bu insan bnm çünkü kimseye güvenemicem sevemicem ve yalnız diğer tarafa göç edicem umarım hayatı güzel mutlu huzurlu ve sağlıklı geçiyodur inşallah onun veya onun evladının sağlığına bir şey olmaması icin dua ediyorum beni böle yıkıp gittiği icin ah etmiyorum ama Allah yukarıda kalbi kırılanın yanında olurmus derler hep annesinin yüzünden ne kendisinin nede evladının sağlığının bozulmasını istemiyorum sadece mutlu olsun istiyorum yaşadıklarımı allah görüpte ona da yaşatmıyodur inşallah ne diyeyim ...