Merhabalar.Ben yuzde 40 ortopedik engelliyim.desteksiz yuruyebiliyorum. Fakat sag ayagim disa dogru atiyorum.Yakin bir zamanda çarşıda işlerimi hallettim eve gidiyordum.iki tane genc 18-19 yaslarinda.tam benim yanimdan geçerken ayağımın hareketini yaparak gülmeye basladilar.cocuklarin ilginç ilginç bakmasina, yasli teyzelerin aciyarak bakmalarina alistim. Fakat bu genclerin bu davranislari o kadar yaraladi ki beni sinirimden ağlamaya basladim. Ve onlarada avazim ciktigi kadar bagirdim. Bu olayi goren bir amca yanima geldi ve beni sakinlestirmeye calisti. O an ezan okunuyordu icimden o gençlere beddualar gecti fakat icimde tikandi kaldi. O gindrn beri dusunuyorum. Biz kimiz, biz toplumun gozunde kimiz, neredeyiz?