[Tartışma] Mutlu olmak için illa tüm organlar olmalı mı?!

insan bir ağac gibidir.nasıl ağaclarda dalları kırılsa bıle dımdık ayakta duruyorsa ınsanda boyledır .neden mutlu olmayasınkı.kalbı olmazsa neden mutlu olsun hersey suramızta kalbımızde baslar.ınsanı ınsan yapan beyın ve kalb....

insanın mutlu olup olmaması kendine baglıdır bir insan engelli olsada mutlu olmayı başarabilir...veya engelli degilken bile mutlu olamıyordurrr....,

bir insan yaşamayı seviyorsa zatennn mutludurrr..

Kalp varsa gerisi önemli değildir.......

mutluluk aslında çok göreceli ve kişiden kişiye değişebilen bir kavramdır...
ama mutlu olmak içinde, illa herşeyin 4/4 lük olması şart değildir!..
herkezin yasantısında mutlaka bir eksikliği mevcuttur.
kiminin parası vardır, huzuru, sağlığı yoktur..
kiminin sağlığı vardırda, kıymetini bilmiyordur; kendine farklı ve anlamsız mutsuzluklar yaratır..

herşey insanın beyninde başlar, beyninde biter...

BENİM MUTLULUĞUM İSE ŞUNDAN İLERİ GELİYOR; SAHİP OLDUĞUM ŞEYLER İÇİN SEVİNİYOR, SAHİP OLMADIĞIM ŞEYLER İÇİN DÜŞÜNMÜYORUM!..

sizi tatlı kılacak kadar yeterli mutluluğunuz olsun,
güçlü kılacak kadar acı deneyiminiz,
insan kılacak kadar üzüntünüz,
ve sizi mutlu kılmaya yetecek kadar umudunuz olsun....

mısri ve diğer arkadaşlarıma katılıyorum. Mutluluk engel tanımaz diyorum. Evet engelim var ama mutluluguma engel değil. Ben mutluyum ben mutluyum arkadaş ve herkese tüm kader arkadaşlarım hepinize sağlık ve mutluluklar diliyorum.............

mutlu olmak organların tam olup olmamasına deılde,beynın olumlu dusunen tarafının calışıp calışmamasına baglı bence...
hayata bakarsak engellı olsanızda olmasınızda o kadar cok dert edılırkı ıstenırse...
ama iş o deıl işte..bence en kolayı dertlenıp hayata küsmek en zoruda ne olursa olsun mutlu olmak olmayı becerebılmek...
mutluyum daha öncede mutluydum..

bizler kaybedenler kolumuzu bacağımızı hissimizi hareketimizi vs. bunun acısını çekiyoruz ve onların bizim için ne kadar değerli olduklarını anlıyoruz ve zamanla kaybetmediklerimizi gözümüzün önüne getiriyoruz ve iiki onlar var diyerek onlarla yaşana bilecek herşeyi en ii şekilde yaşıyoruz... ve ben hep derim ki kaybettiklerimin yasıyla değil keybetmediklerimin değeriyle yaşıyorum ve mutluyum....

Ben ilk kaza geçirdiğimde artık hiç mutlu olamam sanıyordum. heleki "artık yüreyemeyecek" haberini duyduğumda, sanki bütün mutluluğum, hayatım elimden alındı gibi hissetmiştim. benim için anlamlı olan tek şey sanki bacaklarımdı ve onlar olmayınca her şey anlamını yitirmiş ti..

zaman geçiktikçe, ben sandalyeyle yaşamaya alışınca.. hayatın anlamı değişmeye başladı. hatta öyle insanlar tanıdım ve öyle dostluklar edindim ki.! hayat benim için, kaza öncesinden daha anlamlı bir hale geldi...

yaşamının her anında küçük şeylere tebessüm edebiliyorsan.... mutlusun......

• Mutlu olmak için illa tüm organlarınızın olması mı gerek?
Bazı durumlarda evet…Kendi ihtiyaçlarını yapabilmek için…Çocyuklarına bakabilmek için…Eğitimini devam ettirebilmek için…Spor ve müzikle ilgilenebilmek için…
• Ne bilim, bir kolu olmayan ya da felç olduğu için tekerlekli sandalye kullanan birinin mutlu olup olmamasının, bu uzuv kayıplarıyla doğrudan nasıl bir bağlantısı olabilir?!
Doğrudan bağlantısı çok olmasada indirekt bağlantısı çoğunluktadır.Felç ya da uzuv kaybında illaki insanlara bağımlılığın gerekiyor.Her ne kadar bağımsız yaşamaya kişi adapte olmaya çalışsa da bir noktada tıkanılıyor.Yapmak istediklerini yapamıyorsun.Çocuğun oluyor yalnız başına bir yere götüremiyorsun taşıyamıyorsun…İşyerinde pc kullanırken zorlanıyorsun.VS vs vs… Bu zorluklar her zaman olmasada hassas anında senin mutsuz olmana sebebiyet verebiliyor.
• Moda olarak sunulan ve "normal" diye dayatılan kriterlerde olmak ya da olmamak mıdır mutlu olmanın belirleyicisi?
Hayır bazen normal kişilerde mutsuz hatta dozajı tavan yapmış şekilde.Yok diyetler,fitnessler mitneeslar ,zayıf olduğu halde kişiler böyle…Hep bir mutsuzluk,memnuniyetsizlik…

• Oturanboğa:”Mesela sivilceli olunca mutsuz oluruz genelde. Çünkü sivilceli olmak hoş karşılanmaz toplumda ve dalga geçilecek bir unsur, bir baskı aracı oluverir bir anda ve derhal o sivilceleri giderecek moda ürünler kullanmamız gerektiğini düşünüveririz! Oysa sivilce, bu toplumsal baskı olmasa, yaşamı sürdürmekte/mutlu olmakta tamamen etkisizdir. “

Bu sivilce sorunun kişi büyütürse,toplumun bakışaçısıyla olaya bakarsa mutsuz olur.Ben sakat halimden dolayı insanlrı umursasaydım hiç dışarı çıkamazdım .Lise sona kadarda çıkamadım.Evet schatzz acıman gereken kişiler arasındaydım o zaman.Sonra üniversiteyi kazanıp İstanbul’a gelince yavaş yavaş kendimi sosyalliğe adapte ettim. Ailemden ve çevremden uzaklaşmam bana böyle bir olanak sağladı.Ailemi dinlemedim,dik kafalı inatçı ben kendi bildiğimi okudu…İyi ki de öyle davranmışım.(yeri değil ama konuyla bağlantılı diye kendimden bahsettim :lol: )

• Pekii, bu durumda sorgulanması gereken eksik uzuv ya da basit iki sivilce midir, yoksa bu sivilceyi ve farklılığı sorun sayan bakış açısı mıdır? Ve kim belirler bu "normal"leri?
Kişi engelli olunca sivilce mivilceyi takan kim.Sen komplikelerde başroldeyken figuranları solda 0 görüyorsun.Biliyoruz ki soldaki 0’ın rakama kattığı hiçbir değer yok.İşte sivilcede bizim için böyle oluyor.Kendi normlarınla yaşarsan sonuç böyle,yok eğer ben toplumun normlarıyla yaşayacağım dersen toplum gibi yaşarsın ve sürü psikolojisinden de kurtulamazsın.Ben hiçbir zaman o sürüde olmayacağım. :!:

• Oturanboğa:”Sakat olmanın bu sorgulamalar için bizlere ciddi bir avantaj sağladığını söylemek yanlış olmaz diye düşünüyorum; insanlık adına!..”
Son söylediğine bende katıldığımı sivilce mevzuunda söyledim.

sakat ınsanlarda eksık yanlarına karşılık dıer ınsanlara gore ustun bı ozellığının oldunu duşunuyorum.. ve bız bu ustun yonumuzun farkına varıp kendımızı gelştırdığımız olçude başarıyı ve mutluluğu yaşayabılıyoruz bence.
aslında hıç kımsenın kımseden ne fazlası ne eksığı var allahım oyle bı denge kurmuşkı
çok basıt gıbı gorunen ve kendı kendıme belkıde normal bırı olsam bu olaya bu kadar sevınemezdım ıyıkıde boyleyım dedıım zamanlar olmuşturr
yanı demem o kı mutluluk ıçıımızdee :wink:

bence tam olmasa bile insan mutlu olmayı bilmeli her şekilde

Organlarım tam ama mutlu değilim...

Aslında bu söz herşeyi anlatmıyor mu???