İsim vermeyeceğim sadece baş harfini yazacağım. Ben küçükken yaşıtım tarafından tacize uğradım. Ona göre şakaydı ama bana göre değildi. Sonra şikayetçi olduk okula annem babam falan geldi neyse işte halloldu.
Şansıma meslek lisesinde onuncu sınıftan on ikiye kadar o şahısla B ile aynı sınıfta okudum. Benden intikam almak için midir nedir gidip erkeklere benim hakkımda bir şeyler anlatmaya başladı. Sınıftaki erkeklerin benden uzak durmasından anladım bunu. Sonra S ile (kız bu) arkadaş oldular. S benim hakkımda konuşmaya başladı. Arkadaşı N ile hep benim hakkımda konuştuklarını duyup dururdum. İnsanların kıç kadar sınıfta duyulmadıklarını düşünmeleri çok komik.
Sonradan sonraya bizim sınıfta kimliğini gizli tutan bir A vardı. Bu LGBT üyesiymiş. Bende dindar biriyim. Kendi halimde oruç tutar namaz kılardım. Bu A beni dindar bulduğu için zıt bekledi ve bana laf atmaya başladı. (İslamiyette eşcinsellere iyi gözle bakılmıyor ya o maksatla) B,A,S ve N hep birlikte dedikodumu yapmaya başladılar. Ben de altta kalmadım ama seneler geçmesine rağmen hala insanlar bana bakıp hakkımda konuşuyorlarmış gibi geliyor, sanki bana bakıp gülüyorlar. Şimdi bir tane bile arkadaşım yok. Sadece bir tane annem var. İnsanlara inanamıyorum.