Haklısınız yaşam devam ediyor ve gerçektende çok güzel dostluklar var burada .Yalnız olmadığını görmek çok güzel (bunu yazmak acı veriyor aslında) size cevap yazmadan ,Hatice'nin satırlarına daldı gözlerim biran ,ne kadar çok birbirimize benzediğimizi düşündüm . Bir tek bu sitede doğal olabildiğimi ,kendim olabildiğimi ve içimi dökebildiğimi anladım. teşekkürler yalnız olmadığımı hatırlattığınız için tekrar .
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Alıştım sanıyor insan! [O An]
- Konbuyu başlatan oya
- Başlangıç tarihi
Merhaba arkadaşlar
benim icin hic " o an " diye birşey olmadı.cünki benim engelim doguştan ve milyarda bir kez cıkabilecek bir şey bu yüzden de kimse "ya arkadaş gelin şu dert icin bir care arayalım " dememiş taki yıllar sonra benim gibi vak-a lar dr meşgul etmeye başlayıncayadek hoş halaa bir care de yok ya neyse...
- o an- ım olmadı ama peki -alışabildim mi ? Evet yirmi yaşıma kadar alışamadım bunalımlar yaşadım intiharı düşündüm bu yüzden bir dostumdan adam akıllı tokat yedim ve o tokattan sonada engelimimi bir parcam gibi görmeye başladım yani o zaman hayata tutundum.dahası o zamandan bu yana enğelimle dalga gecmeye espiri yapmaya başladım.
Hatta o kadar umursamaz oldum ki onu yani %95 kör oluşumu inanmayacaksınız ama günün 20 saatini pc başında gecirmeme rağmen daha bir kez bile net üzerinden konu hakkında bilgi taraması yapmamışımdır
ne kaderci oldum ne de polyanacılık oynadım ben
hayat herşeye rağmen güzelmi onu da bilmiyorum
ne cok konuşmusum ya siz kovmadan ben gidem
herkese sevgi ve saygılar sunarım
benim icin hic " o an " diye birşey olmadı.cünki benim engelim doguştan ve milyarda bir kez cıkabilecek bir şey bu yüzden de kimse "ya arkadaş gelin şu dert icin bir care arayalım " dememiş taki yıllar sonra benim gibi vak-a lar dr meşgul etmeye başlayıncayadek hoş halaa bir care de yok ya neyse...
- o an- ım olmadı ama peki -alışabildim mi ? Evet yirmi yaşıma kadar alışamadım bunalımlar yaşadım intiharı düşündüm bu yüzden bir dostumdan adam akıllı tokat yedim ve o tokattan sonada engelimimi bir parcam gibi görmeye başladım yani o zaman hayata tutundum.dahası o zamandan bu yana enğelimle dalga gecmeye espiri yapmaya başladım.
Hatta o kadar umursamaz oldum ki onu yani %95 kör oluşumu inanmayacaksınız ama günün 20 saatini pc başında gecirmeme rağmen daha bir kez bile net üzerinden konu hakkında bilgi taraması yapmamışımdır
ne kaderci oldum ne de polyanacılık oynadım ben
hayat herşeye rağmen güzelmi onu da bilmiyorum
ne cok konuşmusum ya siz kovmadan ben gidem
herkese sevgi ve saygılar sunarım
SEN HARİKA BİR İNSANSIN ASMİ...SENİ AZMİNDEN ÖTÜRÜ KUTLUYORUM
:wink: :wink:
:wink: :wink:
Ben dogustan özürlüyüm.Ama farkli 13 yasina kadar özürlü oldugumu hiç hisetmedim .tasininca anladim,ve ozaman dan evden çikamiyorum çikamadim.Alisamadim engelli olmaya.Suanda henüz tek basima disari çikamiyorum. ALISINCA ÇIKACAM INSALLAH :mrgreen:
E
EsattSevmek
çokçok ğeçmişolsun ğerçekten üzüldüm yağmur
