Bıktım ki ne bıktım!

Sabah kalkıyorum. Yemek yiyorum. Ders çalışmaya başlıyorum. Arada forumlara bakıyorum. Dışarı çıkıyorum. Yemek yiyorum. Ders çalışmaya çalışıyorum. Ama verimli şekilde çalışamıyorum. Arada alışverişe çıkıyorum. Bazen otobüse biniyorum. Müzik dinleyerek son durağa kadar gidiyorum. Fakat artık müzik dinlemekten de zevk almıyorum. Onun yerine otobüste ders çalışıyorum. Eve dönüyorum. Akşam oluyor. Gece oluyor. Yemek yiyip ilaç içip uykum gelince uyuyorum. Döngüye girdi. Canım sıkılıyor ve hayattan, yaptıklarımdan zevk almıyorum artık.
"30 yaşına geldin, artık işin olmalı, para kazanmalısın" deyip kendimi derslere endeksledim. Dersten zevk almamaya başladım. Onun haricinde bir şey yaparsam da bu "30 yaşına geldin..." düşüncesi zevk almamı engelliyor.

Ne istediğim yerde yaşıyorum, ne de istediğim insanların arasındayım... İstediğim kiloda değilim. İstediğim eğitime sahip değilim. Yanımda sevdiğim biri yok. Yok da yok.

Artık kilo verebilecek miyim bilmiyorum da. Hayatım boyunca kiloluydum. İlaçlar yüzünden. Pek çok kez kilo verdim, tekrar geri aldım. Artık spor yapacak moral de kalmadı. Spordan da keyif almıyorum. "Nasıl olsa x zaman sonra o kiloları geri alacağım. Kendimi neden yorayım ki?" deyip boş veriyorum.

İş yok. Meslek yok. Ne yapacağım ben?
Sürekli bunları düşünmekten keyif alamıyorum hiçbir şeyden de.

Olduğun kişi ile olmak istediğin kişi arasındaki mesafeyi beğenmiyorsun sadece ve hedef koyduğun kişilik özelliklerine sahip olabilmen için başlangıç noktan olan "kendi"nden başlamalısın, önce kendini kabul edişle yola başlamalısın. Gerisi bu yolda başına gelecekler ve buna hayat deniyor.

asıl ben bıktım sık sık intihar etmeyi düşünüyorum..
insanın sevmediği istemediği bir işte çalışması berbat birşey .. öyle biryerde çalışıyorum ki tam mahrumiyet bölgesi.. sürgün yeri.. içeceğim suyu bile evden götürüyorum. telefon bir gün çekse öbür gün çekmiyor.. çalıştığım adamlar tam bir moloz...

@Yuyu Ailenle temas kur en azından. Yalnız olmak en zoru galiba, insanın doğasına aykırı gibi bir şey. Toksik bireyler değillerse kafa dengi olmasa da ailenle muhabbet etmen iyi olur bence. En güzeli sevgili edinmek tabi, hormonlar canlanıyor, hayat güzel oluyor, insana azim de geliyor, hayallere neden oluyor vs.

Başarılı insanların en önemli sırrı vazgeçmemektir. Az da yapsan yine de yap ama sakın vazgeçme. Vazgeçmedikçe yaş kaç olursa olsun kaybetmiş olmazsın ama vazgeçersen genç de olsan kaybetmiş olursun. Güzel yaşamanın yaşı yoktur, hedefine ulaştığında yaşın kaç olursa olsun hayat güzel olur.

Spor ve diyet başlanıp bırakılacak şeyler değil, hayat tarzı olması gereken şeyler bana göre. Dinin farzları gibi, bence diyet ve spor da farzdır insana. İnsan doğası farz kılıyor bence.

İlk önce kendine tek hedef belirle.....hepsini birarada yapman için Superman olman gerekiyor....yani kpss çalışıp başarılı mı olmak hedefin, kilo mu vermek iş mi bulmak? Hepsi birarada olması çok fazla beklenti içine girmen demek....hedefini teke indir ona göre hareket et.... enerjini ona harca....kendine de bu kadar yüklenme....

@Tenê ailemle yaşıyorum. Maddiyat konusunda sorun çıkmıyor ama onun dışında köstekler. İleriye atılmama ve kendimi geliştirmeme engel olduklarını düşünüyorum. Komşular beni geri zekalı sanıyor mesela. Ben annemin yanındayken benim hakkımda konuşan bir abla vardı. "Senin kız nasıl?" tarzı laflar etmişti.
Çevremdeki hiçbir erkeğin de tombik bir kıza baktığını görmedim. :/
Diyet ve spor hastalıkla beraber hiçbir zaman yolunda gitmiyor. İştahım açılıyor, mutsuz oluyorum, hareket edesim olmuyor vb. İllaki bozuluyor düzen.

@Grogu

Çok güzel yazmışsınız. Tecrübeli gibi geldiniz bana. İlk hamlem ne olmalı peki?

@sevals

Ben Supermanliğe kollarımı sıvamışım. Kendime çok fazla yükleniyorum, evet.
:/

@Yuyu Sen normal olduğuna kanaat getiriyorsan o zaman sen o komşuları gerizekalı kabul et ve sen onları idare et. Evet toplumdaki birçok anormal kişi normal karşılanıyor ama aslında o anormal olan onlardır. Yani sen varken seni annene sorması tümüyle onun anormalliği. Bence üstüne alınmamalısın. Biz genelde hassas oluruz, çabuk alınırız, bence bu konuda güçlü durman lazım.

Sen doğru hareket ettiğine inandığın sürece, onların ne düşündüğünü kaale alıp kendini üzme. Toplumun çoğu anormal ama normal kabul ediliyor. Anlatarak, kavga ederek de bunu yenemezsin. Sadece doğru olanı yap ve hedefine odaklan.

Diyet ve spor farzdır, yolunda gitmese de devam edilmeli bence. Şeker, hamur işi, hazır gıda yemedikten sonra doya doya yiyebilirsin. Kepekli ekmek tüketirim, sebze tüketirim, bakliyat, sür ürünleri, et ürünleri tüketirim ve bunları ne kadar çok yersem yiyeyim dert etmem, çünkü bunlar kilo yapmıyor. Sadece kuruyemişe dikkat ederim. Düşün belki de 100 kg olacağına diyet ve spor etkisi ile 90sındır ama sen 70 olmadığın için kendine başarısız diyorsundur. Halbuki 100ün yanında 90 da başarıdır. Özellikle spor insanı canlı tutar, pozitif olmasına katkı sağlar.

Son bir ekleme: spor ve diyet hayat tarzıdır. Ne normal çalışmayı etkiler ne de ders çalışmayı etkiler. Beden buna alıştıktan sonra tepki de vermez, eskisinden daha sağlıklı da çalışır.

30 yaşında neyin dersini çalışıyon. Tebrik ederim sabrın için. Ben televizyon izlerken bile sıkılıyorum.

Hayat herkese adil değil. Çok sevdiğim bir laf var.

Başarının bedelini bir dönem için ödemeyenler, başaramamanın bedelini bir ömür boyu öderler... Mümin Sekman.

aslında bu kadar basit. Bende kilo sorunu yaşıyorum ama soyle düşünelim. Kilo vermek için irade göstermiyoruz yani bedel ödememiz gerekirlen ödemyoruz sonra da şikayet ediyoruz. Kaderi suçluyoruz.

Bir kitap var. "Senin Suçun Değil" okumanızı tavsiye ediyorum

son söz olarakta sunu söylemek isterim. Hayat kısa hayata pozitif bakın

kilo konusunda ben bir dönem yaptım başarı sağladım. diyet ve sporu bir süre yapmak çare deil yaşam tarzı değiştirmek gerekli

Rahatsızlığınız nedir bilmiyorum. İnşallah tez zamanda şifa bulursunuz. Umut olduğu sürece bu olumsuz düşünceleri bırakıp hayatınızı yavaş yavaş inşa edin.

Kalp damar rahatsızlığına sahibim. Bazen yüksek tansiyon nedeniyle gün içerisinde rahatsız oluyorum. Önemli bir ameliyat olmam gerekiyor fakat risklerinden ötürü epeydir öteliyorum. Bir gün rahatsızlığım nedeniyle felç geçirmem, ölmem veyahut ameliyat masasında kalmam sadece bir olasılığa bağlı. Yarın olmayacağının hiçbir garantisi yok. Yine de güzel günler için umut olmasa nasıl ayakta durabilirdim?

İşsizlik, kilo vb sorunları ben de yaşıyorum. Belki bir hayatınıza pozitiflik katar diye yazdım. Güzel günleri yaşayabileceğinize dair zaman hala varken sorunları bugünden çözmeye başlayın. Ve en önemlisi çözemeyeceğiniz problemlerinizi yoksa gerisini zamanla halledeceğinizi unutmayın.

@Yuyu, Şöyle yazmışsın : """30 yaşına geldin, artık işin olmalı, para kazanmalısın" deyip kendimi derslere endeksledim."""

40'lı yaşlarda da aynı şeyleri tekrarlamak istemiyorsan şimdiden bir şeyler yapmaya başlamalısın.

Bir işe girseniz hepsi sırası ile çözüleceğini düşünüyorum. İlk başta zor gelecek bende düzenli işi bulduktan sonra daha iyi geldi açıkcası. İşe sıcak bakmıyorsanız kendinize hobi edinin onun ile ilgili etkinliklere katılın ortam yapın. Ama geçte olsa iş bulun derim. Gelecek zamanlarda aile de bu hayattan göçtüğünde sıkıntı çekersiniz. Kendi ayaklarınızın üstünde durmaya bakın derim.

Öncelikle hayattan zevk ve mutlu bir yaşam arıyorsanız bir işle meşgul olmalısınız ve bu işi sevmelisiniz ayrıca hayata pozitif olmalısınız kendinizle barışık bir yaşam olmalı.