kardeşim, senin engelin, yaşın ya da hayatın konusunda bilgim yok. Yerinde olsam nasıl davranırdım bilemiyorum. Benim engelim psikiyatrik, yıllarca bu yüzden işşiz kaldım, tedaviyle geçen bir süreçte iyi kötü bir iş sahibi olduğumda evlendim, (bazen eşimi düşünerek keşke evlenmeseydim diyorum.) fakat insanlar maalesef çok acımasız, dilencilik yapsam bir günde kazanacağı asgari ücretin altında maaşlar verdiler. Ya da suyunu sıkana kadar çalıştırdılar desem yeridir. Karalama amacı ile söylemiyorum iyi insan sayılırlardı ama Okuduğum dini kitaba dahi karıştılar. Ölebilmeyi intihar etmeyi inan ben de çok düşündüm. Kaçıp kurtulabilmeyi istedim ama buna tek engel olan Allah'a karşı inancım oldu. Eğer Rabbim intihar etmeyi haram kılmasaydı ben çoktan intihar edebilirdim. Bu arada 33 yaşında Devlet kadrosuna atandım ve 4 senedir çalışıyorum Allaha şükür. Halen ölmeyi istemiyor muyum diye sorarsan evet bazen istiyorum ve bazen ataklar bastırdığında "ben miyim Allahım?" demek istiyorum ama bu rahatsızlığı benim gibi taşıyan yüzbinlerce insan olduğunu düşünüyorum. İnan akıl ve ruh sağlığı dünyadaki en büyük sağlık nimetlerinden. İnsan onu kaybedince bir daha geri dönüşü olmamak kaydı ile mutluluğu kaybediyor, hayatı kaybediyor, yaşama azmini, hayata karşı tutunma azmini kaybediyor. Allah'tan sana sabır, sağlık ve esenlikler diliyorum. İnşaallah tez zamanda güzel bir iş bulursun.