43 yaşında, tek taraflı kalça çıkığı nedeniyle kireçlenme ve deformeleri olan, 3,5 cm bacak kısalığı da olan bir kadınım. Çok çekilmez ağrılarım vardı diyemem. Kalça protezi gerekliydi. Birçok doktor daha da ileri yaşları bekle dedi. Ama ben kalitesiz, ağrılı sancılı bir yaşam istemedim, zaten zaman da yavaş yavaş yaklaşıyor gibiydi.
Ameliyata karar verdiğimde, öneri üzerine doktorumla tanışıp ön görüşme yaptık. Doktoruma güvenmem, kafamda soru işaretleri olmadan ameliyata girmemi sağladı. Öncesinde, birçok paylaşılan tecrübeleri okumuştum, çok zor süreçlerden bahsediliyordu. Birkaç kişi ise korkulduğu gibi olmadığını paylaşmıştı. Başka sağlık problemlerim olmadığı için bu zorlu süreci kolay geçirebilirim diye kendimi motive ettim. Başkalarına yardımım olabilir diye ben de kendi ameliyat sürecimi paylaşmak istiyorum.
8 Mart 2017 tarihinde ameliyata girdim. Sabah yatış yaptım ve hemen ardından ameliyata alındım. Sadece heyecanlıydım, pek korkum olmadı. 3 saat sonra gözümü odamda açtım. Epidural yani belden aşağısı uyuşturulmuştu ama genel olarak da uyutulduğum için hatırladığım bir şey yok.
Odada uyandığımda belden aşağısını hissetmiyordum. Herhangi bir ağrım yoktu. Sürekli ağrı kesici, antibiyotik, kan sulandırıcı veriliyordu. Sırt ve omzumda aparatlar takılıydı buralardan bir aletle vücuda ağrı kesici enjekte edebiliyordum kendim. Ameliyat öncesi sağlam olan bacağıma varis çorabı giydirilmişti, uyandığımda ameliyatlı bacağıma da giydirilmişti. Ameliyat yerimde büyük bir bandaj vardı. Sürekli hemşireler tüm değerlerimi kontrol ediyorlardı. Birkaç saat sonra yeme içmeye bile geçmiştim. Ağrım hala yoktu. Ben ağrılı bir süreç bekliyordum oysa. Doktorum gelip bilgilendirme yaptı. Kalçama yapılan işlemin görüntüsünü çekmiş bunu gösterdi. 2 cm. uzatılabilmişti bacağım. Daha fazlasının sakıncalarını beni ikna edecek şekilde anlattı. Ameliyat öncesi de bildirmişti zaten. Akşam saatlerine kadar odamdaki yakınlarımla sohbet muhabbet ettikââ⬦))
Gece, sürekli aynı yatış pozisyonundan kaynaklı olarak biraz ağrılarım oldu, ama bacağımın ağrısı değilde sırt ağrısı ağır basmıştı, sırtımdaki aparatlar nedeniylede.
2.Gün
Sabah erkenden bacağımdaki diren çekildi, pansuman yapıldı, dikişlerim sorunsuzdu. Ayağa kaldıracaklarını söyleyip gerekli bilgilendirmeleri yaptılar. Yürüteçle kaldırıp kısa mesafe yürüttüler. Korktum önce ama zor olmadı. Aralıklı olarak birkaç kez kalktım. Tuvalet ihtiyacımı kendim karşılamaya başladımââ⬦)) Bu arada sürekli tüm değerlerim kontrol ediliyordu ve sürekli ilaçlar veriliyordu. Genel bir vücut ağırlığı vardı, bacak ağrımı özellikle hissetmiyordum fazlaca, sırt ağrıları daha etkiliydi.
3. Gün
Gece boyunca da birkaç kez yürümeye kalkmıştım ama bu gün daha sık gezdim. Hatta yürüteçle tek başımaââ⬦)) Bu süreçte eğilemiyorsunuz, bacağınızı kırmıyorsunuz, çok özenli oluyorsunuz. Kontroller devam.
4.Gün
Aynı şekilde geçen bir gecenin ardından sabah uzman ve doktor kontrollerinden sonra hastane çıkışım yapıldı. Ağrı kesici, mide koruyucu ilaçlar ve kan sulandırıcı iğne verildi. Ben ambulansla eve gittim çünkü asansörsüz bir sitede 2. Katta oturuyordum ve riske atmak istemedim bunca emeği zahmeti.
Evde ilk günüm kolay geçti çünkü tüm ayarlamalar yapılmıştı. Yürütecim vardı, tuvalet yükseltici gerekliydi. Rahat hareket alanı sağlanmıştı. İlaçlarımı düzenli aldım. Sürekli yürüyüş yaptım. İnanın hasta gibi değildim, gören şaşırıyorduââ⬦)) Ağrı eşiğim yüksektir ama cidden ağrım olmadı. Doktorum da ağrıyla tanışmaman için verdiklerimi zamanında kullan demişti. Çok uslu bir hastaydım. Denilen her şeyi usulünce yaptım.
Eve iki günde bir ortopedi teknikeri geldi. Pansumanlarımı yaptı, egzersizlerimi gösterdi, beraber yaptık. Hızlı gelişme gösterdim, onlarda memnundu. Yaşımın genç olması etkendi tabii. Birçok işimi kendim yapmaya başladım. Sadece eğilip bükülme yok. Dizimi kırıyorum ama. Yardımcı aletlerle üzerimi bile giyip çıkarıyorumââ⬦)) 8. Günü akşamı koltuk değneğiyle çalışma yaptık, çok iyiydi ama yine de yürütece devam dedi. Ne olur ne olmaz diye. Çünkü normalde 2-3 hafta yürüteçle gezilmesi gerekiyormuş. Yatakta istediğim gibi yatabileceğimi , hatta ameliyatlı bacağımın üzerine bile rahatlıkla yatabileceğimi söyledi. Bugün 9. Günümdeyim. 2 gün sonra merdiven inip çıkma çalışacağızââ⬦))
Gelişmeleri elimden geldiğince paylaşmaya çalışırım. Umarım fikir verebilmişimdir en azından. Ama şuna inanın ki hep çok ağır bir süreçten bahsedilirdi ama asla olmadı. Ama özenli bir süreç tabiî ki. Birazda inanmanız gerekââ⬦