Organik olmayan psikozum insanlarla hiç uğraşmak istemiyorum doğal olarakta çalışmak, uğraşmak içimden gelmiyor. sadece kapalı bir ortamda tek başıma durabileceğim bir işte beni bulmuyor. bu konuda tavsiyesi olanları dinlemek isterim.
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Psikozum. Çalışmak istemiyorum. Bu normal mi?
- Konbuyu başlatan Koalaaa
- Başlangıç tarihi
İnsanlara fazla değer verme fazla da söylediklerini yaptıklarını falan kaale alma beyni biraz fazla gelişmiş bir hayvan türü olarak gör geç. Bencildir insan nefsine egosuna da pek düşkündür ben de pek sevmem ama onlar olmadan da olmuyor ne yapalım .
sokrates
Beynim insanları kaale almadan duramıyor elimde olan bişey değil ilaçta kullanıyorum ama fayda vermiyor sanki insanların yanında kasıtlı olarak eziliyor gibiyim insanları sevdiren bi alet falan yok mu
Vardı hocam polistim istifa ettim ama o zamanlar hasta olduğumu bende bilmiyordum
Beynim insanları kaale almadan duramıyor elimde olan bişey değil ilaçta kullanıyorum ama fayda vermiyor sanki insanların yanında kasıtlı olarak eziliyor gibiyim insanları sevdiren bi alet falan yok mu
Vardı hocam polistim istifa ettim ama o zamanlar hasta olduğumu bende bilmiyordum
Moderatör tarafında düzenlendi:
Evde çalışabilceğin bir iş bulmaya çalış. Genelde gıda üzerine olur böyle işler. Evde soğan soyma, evde paça traşlama gibi. Hem zaman geçer hemde yükselirsin psikolojik olarak. Ama bunları yapamam başka iş lazım diyosan birinin yanına girebilirsin yardımcı olarak 2 kişi olursunuz fazla takmazsın bence. Ama tek başına bi dükkan işi bulman zor.
Günlük işlerini hallederken sorun yaşıyor musun mesela kişisel bakımını yaparken.Tembellik var mı bakkala gitmek istememek gibi bende var onu çözmeye çalışıyorum.Beni psikoz yapan mesela twittermış onu anladım.Amerikada bir kadın daha önce psikoz görülmemesine rağmen Twitterdan hastalanmış.7 24 yazı yazıp okuyordum hatta öyle boyuttaydı ki sosyal çekilme vardı şimdi de tembelliği çözmeye çalışıyorum kişilik mi yoksa hastalık mı diye.
Ailede yok genetik değil uyuşturucu da kullanmadım geriye bir tek o kalıyor.Ne ilaç kullanıyorsun?Clopixol iğne ve rexapin kullanıyorum ama rexapin önce kırdım dozajı düşürdüm bırakmayı düşünüyorum ölü gibi yapıyor.Ben de mesela spora başladım bir gün gidiyorum bir gün gitmiyorum ama hiçbir şekilde kendimi motive olmuş hissetmiyorum sanki onu da yarım bırakacakmışım gibi.En azından üzerimdeki ölü toprağı atarım diye düşünüyorum.Cv doldurdum biraz daha toparlayım başvurulara başlayacam.Ama iş konusunda ben de öyleyim neden normal insanlar gibi çalışamıyorum iğne ipliği üzerinde gibiyim.
Vtecll
Risperdal ve efexxor kullanıyordum baktım faydası yok bıraktım zaten bende her işimi yarım bırakırım ingilizce kursuna yazıldım yarım bıraktım form cv doldurmaktan bıktım sadece formaliteden dolduruyorum çalışmak onlara köle olmak istemiyorumki ben. içimde huzur yok bazen çok bitkin oluyorum yaşama zevki sıfıra iniyor öyle çaresiz bekliyorum ölümü
Risperdal ve efexxor kullanıyordum baktım faydası yok bıraktım zaten bende her işimi yarım bırakırım ingilizce kursuna yazıldım yarım bıraktım form cv doldurmaktan bıktım sadece formaliteden dolduruyorum çalışmak onlara köle olmak istemiyorumki ben. içimde huzur yok bazen çok bitkin oluyorum yaşama zevki sıfıra iniyor öyle çaresiz bekliyorum ölümü
Dediğin her şey bende var. Benim teşhis ile ilgili bipolarla psikoz arasında gidip geldiler. Ben de çalışmak istemiyorum ama sevmediğim işler olduğu için çalışmak istemiyorum. Ticaret pek sevmiyorum. Akademisyen olmak istedim ama hastlandım ve olamadım. Yani belki hastalıktan başka bir şeyden ama bilemem. Benim sana tavsiyem engelli raporu alıp bir yerde biraz dişini sıkıp erkenden emekli olmak olur. Lütfen bunu kendin için yap.
Koalaaa
hocam bence kendine ilk önce hareket etmek için bi sebep bulmalısın.bunu şöyle düşün susamayan acıkmayan bir insan olsaydın kalkıp yemek hazırlamak için veya su içmek için bir sebebin olmazdı.bunlar için hareket etmezdin çünkü gereksiz olurdu.ama içinde bir ihtiyaç var ve bunlar için harekete geçebiliyosun zorlansanda sonunda yemeği yiceğini biliyorsun.bu yüzden çaba gösteriyorsun.tabi çok uç bir örnek verdim ama yinede anlamış olmanı umuyorum.hani su içmek gibi temel bişey olmasada kendine bir ihtiyaç bul bi hedef amaç bul ve buna ulaşmaya çabala.bende seninle aynı hisler içindeyim ve ben böyle yapıyorum.benim yaptığım şey ; şuanki içinde bulunduğum durumu A noktası olarak tanımladım ve içinde bulunduğum durumu bütün ayrıntısıyla not ettim.ve ulaşmak istediğim şeyide B noktası olarak belirledim ve o noktaya varınca yaşayacağım mutluluğu bütün ayrıntısıyla yazdım.bunları her okuduğumda helede B noktasındaki durumumu her okuduğumda zihnim hedefi bulmanın yollarını düşünüyo bunla meşgul olmaya başlıyo.böyle olunca önüme çıkacak engelleri görebiliyorum.şimdi normal bi insan için bile A noktasından B noktasına giderken bitakım engeller çıkabilir önüne.bizim daha fazla çıkacaktır.bu engelleri öngörüp (ki çoğunlukla bu engellerin kaynağı benimdir ) bunları kaldırmamın ,kaldıramıyorsam bile bi şekilde aşmamın yollarını düşünmeye başlıyorum.yani benim hareket etmek için bir sebebim var bu yüzden bunları düşünüyorum.ama bişey olsa ve benim B noktasına ulaşma ihtimalim olmasa yani bi amacım olmasa hareket etmezdim.ve bende ölmeyi beklerdim.bu sadece senin benim için değil herkes için böyle.ve bu durum çok kötü bi durum öylece ölmeyi beklemek.biliyorum bunlar senin için anlamsız geliyor zaten allah belamı vermiş diyorsun ama şunu unutma.bu yaşadıklarımız bi imtihan.ne olursa olsun hiçbişey için geç değil nefes alıyorsak hala yaşamamızın bi sebebi vardır.
hocam bence kendine ilk önce hareket etmek için bi sebep bulmalısın.bunu şöyle düşün susamayan acıkmayan bir insan olsaydın kalkıp yemek hazırlamak için veya su içmek için bir sebebin olmazdı.bunlar için hareket etmezdin çünkü gereksiz olurdu.ama içinde bir ihtiyaç var ve bunlar için harekete geçebiliyosun zorlansanda sonunda yemeği yiceğini biliyorsun.bu yüzden çaba gösteriyorsun.tabi çok uç bir örnek verdim ama yinede anlamış olmanı umuyorum.hani su içmek gibi temel bişey olmasada kendine bir ihtiyaç bul bi hedef amaç bul ve buna ulaşmaya çabala.bende seninle aynı hisler içindeyim ve ben böyle yapıyorum.benim yaptığım şey ; şuanki içinde bulunduğum durumu A noktası olarak tanımladım ve içinde bulunduğum durumu bütün ayrıntısıyla not ettim.ve ulaşmak istediğim şeyide B noktası olarak belirledim ve o noktaya varınca yaşayacağım mutluluğu bütün ayrıntısıyla yazdım.bunları her okuduğumda helede B noktasındaki durumumu her okuduğumda zihnim hedefi bulmanın yollarını düşünüyo bunla meşgul olmaya başlıyo.böyle olunca önüme çıkacak engelleri görebiliyorum.şimdi normal bi insan için bile A noktasından B noktasına giderken bitakım engeller çıkabilir önüne.bizim daha fazla çıkacaktır.bu engelleri öngörüp (ki çoğunlukla bu engellerin kaynağı benimdir ) bunları kaldırmamın ,kaldıramıyorsam bile bi şekilde aşmamın yollarını düşünmeye başlıyorum.yani benim hareket etmek için bir sebebim var bu yüzden bunları düşünüyorum.ama bişey olsa ve benim B noktasına ulaşma ihtimalim olmasa yani bi amacım olmasa hareket etmezdim.ve bende ölmeyi beklerdim.bu sadece senin benim için değil herkes için böyle.ve bu durum çok kötü bi durum öylece ölmeyi beklemek.biliyorum bunlar senin için anlamsız geliyor zaten allah belamı vermiş diyorsun ama şunu unutma.bu yaşadıklarımız bi imtihan.ne olursa olsun hiçbişey için geç değil nefes alıyorsak hala yaşamamızın bi sebebi vardır.
Hüseyin Bilmezkişi
Bende bunu istiyorum haklısın ama zihinsel engelli olanlara dişini sıkabilecek bir iş bile vermiyolar diye duyuyoruz bu yüzden engelli raporu almakta istemiyorum
Bende bunu istiyorum haklısın ama zihinsel engelli olanlara dişini sıkabilecek bir iş bile vermiyolar diye duyuyoruz bu yüzden engelli raporu almakta istemiyorum
oldboy2
B noktası bana o kadar uzun geliyorki A noktasından çıkmak bile istemiyorum imtihanda olduğumuzun farkındayım ama bu imtihanı da kaybetme korkusuda insanı daha berbat hale getiriyor nefes alıyorum ama yaşamıyor gibiyim tam olarak umarım bu yolda karşımıza bir hızır çıkar
Hüseyin Bilmezkişi
Ben önceki işimi kanunlara uygun olarak bırakmadığım için yeniden devlet memuru olamıyorum diye biliyorum. Ayrıca şu anda bilinen hastalığım psikoz başka yok varsada ben bilmiyorum
B noktası bana o kadar uzun geliyorki A noktasından çıkmak bile istemiyorum imtihanda olduğumuzun farkındayım ama bu imtihanı da kaybetme korkusuda insanı daha berbat hale getiriyor nefes alıyorum ama yaşamıyor gibiyim tam olarak umarım bu yolda karşımıza bir hızır çıkar
Hüseyin Bilmezkişi
Ben önceki işimi kanunlara uygun olarak bırakmadığım için yeniden devlet memuru olamıyorum diye biliyorum. Ayrıca şu anda bilinen hastalığım psikoz başka yok varsada ben bilmiyorum
bendede alınganlık şüphecilik oluyor İNSANLARIN ARASINA GİRMEK CEHENNEME GİRMEK GİBİ BİRŞEY ASLINDA DOGRUSUDA BU UZAK DURACAKSIN YANLIZLIGI ÇOK SEVİYORUM
PARANOİD TİP ŞİZOFRENİYİM HALİSİNASYON İŞİTSEL SESLER DUYUYORUM GÖRÜYORUM
PARANOİD TİP ŞİZOFRENİYİM HALİSİNASYON İŞİTSEL SESLER DUYUYORUM GÖRÜYORUM
Hüseyin Bilmezkişi
Biz her ne kadar zulm etmesekte insanlar ediyor kafadan kırık diye yaftalanıyorsun toplumda bu şekilde seni kim dinler kim çalıştırır ki. Bence devletin bizim gibi çaresizlere sosyal ortam oluşturması ve kontrol etmesi daha faydalı olabilir diye düşünüyorum
@BÜTÜNÜYLE FARKINDAYIM!
Benimle benzer durumlardasın kardeş bende paranoidim yalnızlığı ne kadar sevsekte çalışamadığımız sürece birilerine bağımlıyız muhtacız demektir kimisinin ekonomik özgürlüğü olur kimisinin olmaz
Biz her ne kadar zulm etmesekte insanlar ediyor kafadan kırık diye yaftalanıyorsun toplumda bu şekilde seni kim dinler kim çalıştırır ki. Bence devletin bizim gibi çaresizlere sosyal ortam oluşturması ve kontrol etmesi daha faydalı olabilir diye düşünüyorum
@BÜTÜNÜYLE FARKINDAYIM!
Benimle benzer durumlardasın kardeş bende paranoidim yalnızlığı ne kadar sevsekte çalışamadığımız sürece birilerine bağımlıyız muhtacız demektir kimisinin ekonomik özgürlüğü olur kimisinin olmaz
Koalaaa
b noktası uzak geliyor demişsin dediğim gibi bu yeterince arzu etmemekle alakalı bence.eğer bu imtihanı kaybetme korkusundan hiçbişey yapmazsan asıl o zaman kaybedersin.şöyle basit bi akıl yürütiyim.ben depresif hayattan beklentisi olmayan bi insan olursam ilk önce kendime kötülük yapmış olurum.daha sonra aileme.hem üzülürler beni böyle gördükleri için hem olumsuz etkilerim onları.yani hiçbi katkı sağlayamam aksine onlara zulum ederim.daha sonra çevrem.onlarada bi katkım olmaz. buda beni iyi bi insan olmaktan uzaklaştırır.eğer iyi olmazsam Allah ın merhametine kavuşamam.ben böyle düşünüyorum.
b noktası uzak geliyor demişsin dediğim gibi bu yeterince arzu etmemekle alakalı bence.eğer bu imtihanı kaybetme korkusundan hiçbişey yapmazsan asıl o zaman kaybedersin.şöyle basit bi akıl yürütiyim.ben depresif hayattan beklentisi olmayan bi insan olursam ilk önce kendime kötülük yapmış olurum.daha sonra aileme.hem üzülürler beni böyle gördükleri için hem olumsuz etkilerim onları.yani hiçbi katkı sağlayamam aksine onlara zulum ederim.daha sonra çevrem.onlarada bi katkım olmaz. buda beni iyi bi insan olmaktan uzaklaştırır.eğer iyi olmazsam Allah ın merhametine kavuşamam.ben böyle düşünüyorum.
Koalaaa merhaba yaşadığın duygular negatif dediğimiz etkiye giriyor . Bu rahatsızlığın en önemli kısımı negatif etkilerdir , şahsi düşüncem hekimin ile bunu görüşüp ilaç düzenlemesi yaptırman gerekir . Bu arada psikolog görüşmelerin yok ise onu yapman gerekir . Sürekli psikolog görüşmesi hastanelerde sorun olduğu için bulunduğun ilde TRSM varsa kayıt yaptırmanı öneririm .
yaşadığın duygular negatif dediğimiz etkiye giriyor . Bu rahatsızlığın en önemli kısımı negatif etkilerdir , şahsi düşüncem hekimin ile bunu görüşüp ilaç düzenlemesi yaptırman gerekir . Bu arada psikolog görüşmelerin yok ise onu yapman gerekir . Sürekli psikolog görüşmesi hastanelerde sorun olduğu için bulunduğun ilde TRSM varsa kayıt yaptırmanı öneririm .