Kullanıcı:
Filtreler
Güncel İçerik
Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Giriş yap Şimdi kayıt ol
Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Sakatlığımızı gizlemeye ihtiyacımız var mı? [Tartışma]

spastik,

Madem öyle Sevgili Oturanboğamız size bilimsel tartışmalar yapabilecğiniz forumda ayrı bir bölüm açsın orda bilimsel bilmsel tartışmalar yapın verimli olun. Sizler gibi bu konuda akademik eğitim almayanlar sadece yazdıklarınızı okuyalım, tartışma sizin istediğiniz yönde aksın ve faydalı olsun. :!: :!: :!:

Bizler burda tuzluğuz dimi ama :idea:

Yazmıyorum artık yazmıcammmmm..
 
Tartışmaya devam edelim lütfen... Bizim gibi isminin önünde ünvan olmayan kişiler her konuda daha rahat ve "sorumsuzca" görüş belirtme hakkına da sahiptirler. Bu forumlar bunun için var...
Spastik'in de "yazmayın" denek istemediğinden eminim. O sadece akademik bir titizlik gösteriyor o kadar. Kendince haklı da olabilir, ama burası akademik bir platform olmadığı için, rahat ol kardeşim :)
 
slm

Yazdıklarıma bakarsanız bu konada tartışmayın diyen bi kelime yok yazı "herşey güzel hoşta" diye başlıyor farkındaysanız bu kelimenin arkasındaki anlamları mecaz sanatını bilen herkes çözer. Tartışmadan rahatsızlık duysaydım zaten bunu belirten bir yazı yazardım.ama bu yazılan herşeyden memlunluk duyduğum anlamına da gelmiyor. Ben sadece bir takım betimlemelerden rahatsızım mesala " o insan böle yapıyorsa psikolojiik rahatsızdır,şöle yapyorsa psikolojik soorunu vardır" gibi.çünkü bu tür bir değerlendiirmeyi ancak uzman bir kişi o da uzun incelemeler sonucu yapabilir.
Yazdıklarımızı sonuçta havaya yazmıyoruz.yazdıklarımız biçok insanı etkiliyor ve değerlendiriyor
kelimeler büyülü şeylerdir tahminlerde daha büyük bi etki yaratır
bunun dışında tartışmalardan keyif alıyorum
saygılarımla
 
SAKATLIĞI GİZLEMEK

SAKATLIĞIMIZI GİZLEMEMİZE GEREK YOK BENCE.SAKLAYAN KİŞİ DEMEKKİ KENDİNİ AŞAMAMIŞ.BÖYLE OLUNCADA HAYAT ZOR YAŞANIR HATTA YAŞANMAZ HALE GELİR.
 
Aksine sakatlığımızı gizlemeyip onu insanlarla tanıştırmalıyız.
Birgün herkes bir özre sahip olma riskiyle yaşamıyormu?o zaman bizdeki sakatlıkların kötü birşey olmadığını anlatalım onlara.....
 
Re: [Tartışma] Sakatlığımızı gizlemeye ihtiyacımız var mı?

maalesef bir gerceklik bu belki disarisi engelli olmanin ne kadar acinacak
sasilacak birsey sanmalarindanmi kaynakli
 
Aslında farklı bir konu bu..Benim bakış açım, engelli bir insan engeliyle güzeldir. Onun diz altı protezini görmek benim bu fikrimi değiştirmez. Ancak yinede bu konuyu o protezin sahibine bırakmak lazım. Sonuç olarak bir arkadaşımın da belirttiği gibi eğer bakışlar rahatsız edecekse neden gizlemesin ki.. herşey insanın kendi rahatı içindir...
 
yaw açıkçası bende mini etek giyipte engelimi deşifre etmem...şu aşamada bakılan şu ki;70 milyonun 7 de 1 engelli kesim...neden bunca insanın gözlerini bana dikip acır gibi bakmasına müsade edeyim ki...açıkçası hala toplumumuzda engelli bireyleri kabul edemeyen insan zümresi ayyukta...hala engelli bir bireyin iş sahibiyse birde...(birde işi var,neyine gerekse) söylemleri kol gezerken...hala toplumum beni kabul etmemişken ben neden onlara yazık şuna bak..ayyy nasıl giymiş pes helal olsun ne cesaret lafını söyleteyim ki...keşke engelliler cumhuriyeti kurulsaydı..inanın bir dakika düşünmez oraya geçerdim:)en azından herkes eşit olurdu...herşey bizlerin fiziksel şartlarına uygun olurdu...en azından çalışılan ortamlarda amirlerin kötü sözlerine mağruz kalmaktık....keşke..
 
Edip Akbayram ve Murat Göğebakan, örneğin, günlük yaşantılarında bunu saklamazlar, saklayamazlar. Ama ben hiç bir televizyon programında özürlü hallerini ortaya çıkaran bir görüntüye de rastlamadım. Bu durum bu kişilerin sanatları ile algılanması gerektiğinin bir sonucu. Yoksa, ekran başındakilerden birşeylerin kaçırılması değil.
 
Kişilerin engellerini ortaya çıkarıp çıkarmama durumları kendi seçimleriyle alakalıdır..Kim nasıl mutlu ve kendini rahat hisediyorsa öyle davranabilir..Engelini saklıyor diye onu engelinden utanma yargısıyla suçlayamayız yada engelini ortaya çıkarmaktan çekinmeyen birini de kararından dolayı yargılayamayız..
Günümüzde bir çok saçı dökülmüş kimselerin saç ektirip peruk kullanması gibi bir engelli de durumunu fazla ne çıkarmayan kıyafet ve davranışta bulunablir...
Bana göre kişiliğimizde engelimizin ön plana çıkmamalı.yani toplum önce birey olarak bizi görmeli.
Kişinin engeli toplumun bakış açısına etki etmemeli ...
 
Engelliliğini gizlemenin sebebi, yine dar görüşlü toplumumuz.
hiç çekinmeden gözünün içene bakıyorlar, aaaa engellisin! der gibi... hatta sokağın ortasında, "neden böyle oldun" diye sormaktan da hiç çekinmiyorlar.. eminim bu herkese olmuştur. eee durum böyle olunca , engelli olduğunu,insanların gözlerinin içine sokmaya da hiç gerek yok....
Bırakalım bundan da mahrum kalsın lar, o meraklı olanlar..
 
Bence de herşey ailede bitiyor. Sokaklarda yürüdüğümüz zaman anne babaların ellerinden tutan çocukların bakışları, kafalarını üstümüzden hiç çekmeden yürümeleri, anne baba'ya 'aaaa abla sakat bak...' demeleri. Sanki sokakta ilk defa engelli birini görüyorlar (belki de gerçekten çok az engelli insan gördükleri içindir). Bu olaylar ister istemez insanları rahatsız ediyor (en azından beni). Anne babalar çocuklarını yetiştirirken onları engelli insanlarda tanıştırsalar ve nasıl engelli olduklarını çok küçük yaşlarda anlatsalar, o çocuklarda sokakta engelli birini gördüklerinde uzaylı yürüyormuş gibi bakmazlar insanlara.
Böyle olaylarla karşılaşsamda yinde engellimi hiç gizleme ihtiyacı duymadım, asla dışarı çıkmaktanda korkmadım.
 
Engelinizi fazla gizlemeyiniz. Sonra gizlediğiniz yeri unutursanız bir daha siz bile bulamayabilirsin. Engelsiz kalırsınız sonra =)) Bundan sonra artık size gizemli derler.

Her zaman göz önünde olması daha uygundur. (bence tabiî)
 
mrblar bu ozurumuzu ıstergızleyın ıster gızlemeyın bu bızım bence kaderımız ama bazen ımkansızlıkbazende caresızlik yuzunden yasamak zorundayız ıste boyle :roll:
 
Engeli olduğunu saklasanda saklamasanda engelli olduğun herhalinden belli neyini saklayacaksın hani derler dert saklayanda kalır misali olan olmuş birkere başka yoluyok bence saklamanın bir anlamı yok
 
Sorun olan engelimiz değil, karşılaştığımız engellerdir.
Dolayısıyla bize engelimizi hatırlatan hayatta karşılaştığımız engellerdir.
Gerek mimari, gerek sosyolojik yada başka engeller olmadığı sürece hiç bir engelli engelini gizleme gereği duymaz.
Bu sorunlar olmadığı sürece engelli kişinin kendisiyle, toplumla barışık yaşama şansı olacağından, kişinin engelini gizleme duygusu zamanla kendiliğinden ortadan kalkar.
Kısaca ifade etmek gerekirse kişinin engelini gizleme gereği duyması, o kişiden çok toplumun engellilere bakışından kaynaklanan bir durumdur diye düşünüyorum.
 
bazen şunu düşünürüm.
çocuğumun engeline bakarak garip şekillere giren insanlara şimdi için için kızıyorum ama, eğer benim çocuğumda değil de karşımdaki insanın çocuğu engelli olsaydı bende aynı şekillere girmezmiydim.
yani sistem malesef bu şekilde insan üretiyor.
vel hasılı kelam, toplumun engelliye bakışı istisnasız bu şekilde rahatsız edecek şekilde.

şimdi biz fabrikasyon hatası olmayacağımızı garanti edebilirmiyiz.:lol: :lol:
durumumuz bu malesef.
 
Bu konuya şöyle bir giriş yapayım;

Ben Orta Okul çağlarında hastalığım çok ilerlediğinden yürümekte, merdiven çıkmakta çok zorlandığım için kendimi saklama eğilimi gösterirdim. İnsanların beni merdiven çıkarken veya yürür halde görmesini istemiyordum. Merdivenlerden çıkarken birilerinin merdivenlere yöneldiğini anladığım anda merdivenlere oturur ayakkabılarımı bağlarmış gibi yapardım. :) Merdivenler boşalınca kaldığım yerden devam ederdim. Aynı şekilde yürürken insanların az olduğu yerlerden gitmeyi tercih ederdim, kimi zaman hastalığımdan dolayı dengemi sağlayamayıp yere düşerdim ve tabi o meraklı gözler hemen üstüme odaklanırdı inat ederdim yerden kalkmazdım etrafta ki insanların o lanet meraklı bakışları dağılınca olduğum yerden doğrulur yoluma devam ederdim. Bütün bu sakatlığı saklama girişimi de zaten o meraklı ve acıyan gözlerle bakan insanların yüzünden değil mi ?

Daha sonraları artık aldırmamaya başlamıştım kim ne kadar bakarsa baksın kendimi hiç saklamamaya başladım ve bir süre sonra zaten o meraklı bakışlar sanki üzrimden çekilmişti, biliyordum bana baktıklarını ama sanki yoktular. Sonra bu hastalığı hazmettiğimi o zamanlarda farkettim.

Bu eksikliğimizi saklama çabamız biraz da kendimize güvenememekten geçiyor, işin aslı bu. Ben artık bunları aştım kendi adıma ve kendime güvenim çok ve artık insanların benim hakkında ne düşüneceği umrumda bile değil, önemli olan benim onlar hakkında ne düşündüğüm. Sevdiğim insanlarla bir araya gelebiliyorsam onlarla rahatça vakit geçirebiliyorsam artık sorun yok demektir.
 
bende bundan bikaç sene öncesine kadar hep sakatlığımı gizlemeye çalışanlardandım.insanlar beni hep otururken görsün isterdim.hatta hoşlandığım insanlar bile anlamasın yoksa beni beğenmez diye düşünürdüm.bacağımdaki cihazı gizlemek için upuzun etek giyer üstelik bide cihazın üstünü örtecek şekilde tayt giyerdim. :lol: artık insanların beni sakat olarak görmesinin hiç önemli olmadığını öğrendim.çünkü en sevilen insan en doğal insandır.bunu öğrendim.hatta cihazımı taytımın üstüne giyerek çıkıyorum artık sokağa.insan doğal olarak ergenlik dönemlerinde kendini beğendirme içgüdüsü taşıyor.saklamanın sebeplerinden biri bu.biride ailenin sakat çocuklarına olan yaklaşımı.benimkiler bana sürekli saklanmam gizlenmem utanmam gerekiyormuş gibi öğretirlerdi.misafir geleceği zaman otur bi kenara sakın kalkma milletin içinde dolaşma tuvalete felan gitme önceden git otur vs..gibi şeyler duyarak yetiştim.hep böyle utandırılma küçük görülme sebebi ile de sosyal fobik oldum.
 
Bence gerek yok bende ortapedik engelliyim annemin sayesinde gezebiliyorum sağ olsun annem ne pazardan ne de düğünden mahrum bırakıyor beni bu arada liseyi bitirdim ve bu yaşamım boyunca çok kişilerle karşılaştım
üzülerek bakan gözler, küçümseyerek yada acıyarak anlayabiliyordum çünkü şükür ki aklımda problem yok
ama ben bunları aştım ben varım beni kabullenin dedim
hiç bir aktivitemden geri kalmadım ve kendimi kabullendirdim.Ama bunu ailem özlliklede annem sayesinde başardım.Şu anda herkes bana sevgi ile bakıyor büyük bir ilçede sevilen biriyim.Bunu anlatmamın nedeni öncelikle aileler ve onların yardımı ile bizler asla geri çekilmemeliyiz her zaman ve daima biz varız burdayız demeliyiz.UNUTMAYIN DÜNYADA BİZ ÖZELİZ VAR OLDUKCA KENDİMİZİ GÖSTERMELİYİZ........
 
İstediğin kadar sakla,istediğin kadar derinlere hapset bu yazgıyı...Hiç olmadık bir yerde çıkıveriyor karşına gerçekler aynası...Sosyal ortamda hatta bazen evinizin samimiyet sinmiş duvarlarında bile bir aynaya bakar gibi bakar yüzünüze gerçekler...Bakmakla kalmaz,batar...Ne güzel söylemişti arkadaşımız Wale;"kral çıplak..."diye.

Gün oluyor dişlerimi gıcırdatarak geziyorum sokaklarda.Hani biri şöyle yanlış baksa da olanca hıncımla "önüne bak" diyebilmek için.Şeytanın işlenecek günahı iştahla beklemesi gibi bekliyorum bazen bu anı...Yıllarca yaşantıma yapışan bu hali gizlemeye ihtiyacım yok bundan sonra.Baharatlı bir yemeği sever gibi seviyorum artık yaşadığım gariplikleri.
Vizyon bu...İsteyen kanal değiştirir,istemeyen tamamen kapatır.Israr yok kardeşim...Görüntümden hoşnut olmayan için ısrar yok...Teklif de..."
 
ne sakatlığı gizlemesi... ben biraz abartıyorum ama çoğu zaman tuvaletlerde engelli bölümü olmuyor ve ben dip köşede bir yerde insanlara sırtımı dönüp TAk yapabiliyorum...kendimi gideceğim yerde ne yaparım diye önceden zorlamıyorum. ellerimi yıkayabileceğim kuytu bir yer olsun yeter..
bu bir örnek , benim karizmayı yere seren bir örnek ama, fazla aldırmayın...
 
herkese selamlar.benim fiziksel bir sorunum yok.fakat forumunuza üye olmak istedim.bugun bende yiğenlerimin kalça çıkığı olduğunu öğrendim.araştırma yaparken buldum ve üye olmak istedim.tecrübelerden faydalanmak için.
ya engelleri gizlemenın hiç bir manası yok.ben buna karşıyım.kaldırılması gereken engeller varsa o da yaşamın onunde birinci sırada yer alan günlük yaşam engelleridir.çok yüksek kaldırımlar yürüyebilen insanların bile zor bindiği bazen binerken düştüğü otobüs merdivenleri.... bunlar bu ayıplar gizlenmeli.ya da düzeltilmeli.
belki çok klasik ama engel beyinlerde olmasınn
 
RE

KİŞİNİN DUYGUSAL DURUMUNA GOREDIR. ASLINDA ONU RAHATLATABILIYOR OLABILIR.
 
sakatlığımı hiçbir zaman gizleme ihtiyacı duymadım şimdiye kadar aksine herkese neyim olduğunu anlatmaya çalıştım göstere göstere hemde:)herkesinde bunu yapmasını isterim insanlar görsünler onlarda aynı durumda olabilirler yarının kime ne getireceği belli değildir
 
Toplumda yadırganma akıllarınca acıma duygusunu o gözlerde görmemek için ewet gizlemeyi çok isterdim ama malesef böyle bir imkanım yok :roll:
 
Beşer olmak yetmez mi?

İnsanın beşer olması yetmez mi.Beser insan saglamda olur cürükte.Fakat beşerin saglamlıgı öyle görsel değildir.Saglam beşer fiziksel engellede belli olmaz.Saglam beşer zihinsel elgellde de değil fikirsel engelle belli olur.Çünkü cok zihinli zehir gibi insanımız var ama akletmediği için engellidir.ENGELLİ ENGELSİZ saglam İnsan düşünen akleden ve nakşeden insandır.Üreten insan beşerdir.Üreten insan özürlü değil çözücü insandır.Beşer olup üreten özürlü insanlarda toplumdur.Yeryüzünde tekbir canlı vardır üreten o da özürlü ve özürsüzü ile beşer insandır.
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Üst Alt