Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Sonradan engelli olan arkadaşlar, bu duruma nasıl alıştınız?
- Konbuyu başlatan gül rengi
- Başlangıç tarihi
5 Sene geçti hala alışamadım. 
Son düzenleme:
Şok döneminde çok büyük sıkıntı oldu ve insan kendi kendine neden böyle olduğu sorularını yönelterek cevaplamaya çalışıyor. Bi süre sonra herşeye alışıldığı gibi bunada alışılıyor tabi. Etrafınızda olan insanların desteği çok önemli... Ben şahsen ailem tarafından her zaman destek gördüm ve psikolojik olarak atlatmamda çok yardımı oldu. Hastalığımı her zaman sınav niteliğinde gördüm ve hiç bir zaman isyan etmedim. Beterin beterinide gördüğüm için halime şükrediyorum.
Yukarıda bir arkadaş bacağım ampute oldu alışamadım boktan bir hayat demiş. Bunu kötü niyetle yazmıyorum ama keşke benim bi bacağım kesilseydi de diyalizle uğraşmasaydım. Senin nefret ettiğin hayat, benim umut ettiğim hayattan daha iyi....
Alışmak mı? 13 yıldır ortopedik engelliyim öncesinde çok aktif sosyal bir yaşantım vardı (hoş halende sosyalim yaşantımda kendimi hiç soyutlamadım) bacagımı kaybettikten sonra büyük bir boşluğa düştüm ve halende cıkabilmiş değilim. Alışamazsın bu duruma sadece derler ya başa gelen çekilir diye heh işte bende bu durumun ne zaman son bulacağını bekliyorum, başıma geleni çekmeye çalışıyorum işte...
nisan 1 doğum günümdü kaza tarihim ve 5. senemi dolduracağım. sanki dün gibi yazarken bile tüylerim diken diken oluyor , gözlerimi sıkı sıkı kapatıyorum açtığımda belki bir umut her şey rüyadır diye. ALIŞTIM DEMEK ÇOK İSTERDİM AMA ALIŞMAK NE MÜMKÜN TAMAMEN YAŞAM MUCADELESİ İÇİN HALİMİZE DUYDUĞUMUZ MECBURİYET...
daha kötülerini görerek şükreterek
Engelli olduktan sonra ilki ya da sonrası olmaz arkadaşlar hepimiz psikolojik olarak zorluklar yaşamaktayız.Allah beterinden korusun,sabır diliyorum hepinize.Allah cc.kimseye tasiyamacagi yükü vermezmiş.Şuan hepimiz birer imtihandayiz öyle düşünün isyan etmeyin...
Son düzenleme:
19 yıl oldu ben hala alışamadım. Buna şükür. Önemli olan alışmak değilde bu halimiz ile yaşamayı öğrenmek galiba. Yolda Yürürken hiç tanımadığım insanların ayağıma bakması benim engelimin en zor kısmı bana göre. Bir türlü bunu önemsiz hale getiremedim.
iman gücü heralde
A
Ahmedkilicc
Insanoglu herseye alisir lakin hamd olsun demeyi bilmeli
Hepsini okudum arkadaşlar ben doğuştan engelliyim 20 yıl oldu bu alanda uzmanlaşalı 
bir çok arkadaş benim gibi düşünüyor bakış açısı olsun gırgır olsun sosyal çevre olsun hemen hemen aynı ama bazı arkadaşlar polyannacılık oynuyoruz demişler bu beni ziyadesiyle üzdü çünkü bu durumu takmamak hayatını buna göre şekillendirmek polyannacılık değil hayata diğer insanlardan daha güçlü olduğunu göstermektir. En azından ben öyle düşünüyorum
bir çok arkadaş benim gibi düşünüyor bakış açısı olsun gırgır olsun sosyal çevre olsun hemen hemen aynı ama bazı arkadaşlar polyannacılık oynuyoruz demişler bu beni ziyadesiyle üzdü çünkü bu durumu takmamak hayatını buna göre şekillendirmek polyannacılık değil hayata diğer insanlardan daha güçlü olduğunu göstermektir. En azından ben öyle düşünüyorumBiz Allaha aidiz ve yine ona döneceğiz
Allahın takdiridir dedim ve ona tevekül ettim tabi kolay olmadı ama her daim Rabime şükürler olsun ya onu tanımasaydım en büyük engel en musibet bu demek
Allahın takdiridir dedim ve ona tevekül ettim tabi kolay olmadı ama her daim Rabime şükürler olsun ya onu tanımasaydım en büyük engel en musibet bu demek
A
Ahmedkilicc
Aynen oyle disariyla baglari dusurelim yeter biraz. Kendinize zaman ayirin
hiç bir zaman alışamasın ara sıra yoklucakdır seni geçmişin anıların sadece düşünmemeye çalış ve kendini birşeylerle meşkul ed herşeyı zamana bırak o gerekeni yapar gunden gune onarır seni kırgınlıklerını acılarını sonra herşey gine rayına girmiş ve sen tekrar gülmeye başlamısın geçmiş olsun bu arada salıcakla kalın
Epilepsi ile tanismam 2006 yilinda oldu. Gittigim doktor Prof. Dr. Onder US duzgun bir hayat yasarsam bir daha nobet gecirmeyecegimi soylemisti ama ne mumkun kendimize laf gecirebilmek... Sonuc olarak alismadik mi alistik. Hem ailem hem cevrem hem kendim.
Arkadaşlar bana kalırsa bu bir mükâfat sonradan engellilik, kişinin kendisini iyi tanıması gerekir ve Allah' ı bilmesi gerekir Allah' hın insanlar üzerinde ne gibi değişiklikler yapacağını iyi bilmeliyiz, pesetmeden kendimizi şeytanın lüxüne düşüne kapılmadan,
Tabiki zor yaşam mücadelesi içinde olmak, yinede oyunu kuralına göre oynamalıyız, kaderimizi biliyorsak, neyi istiyor neyi istiyemiyorsak neyi yapıp neyi yapamıyorsak, boş yere kendimizi kandırmanın, avutmanın,yormanın, pis bir inatla, kaprisle yaşamamızın anlamıyok kaldıki ben herşeyi yaparım demenin hiç bir geçerliliği olmadığı gibi faydası da yok,
Kardeşliği çok güzel anlatmalıyız, Allah kardeşi yaratmış kesesini ayrı yaratmış diyip kesip atmamalıyız, kardeşinin de bir Allah' ı var dönüş Allah' a olacaktır, senin Allah' a nasıl bir ihtiyacın varsa kardeşinin de öyle bir ihtiyacı var
Tabiki zor yaşam mücadelesi içinde olmak, fakat biz Engellilerin de bir Allah' hı var, bizlerde isteriz saygın bir kişiliğimiz olsun ama tutukluyuz, tutsağız,esiriz ve bu kötü kaderden asla kurtulamıyacağız, yine bilmeliyiz ki niyetimizin ne maksada geldiğini çünkü onunla Allah' a dua ederiz, Büyüklerimizi saymak küçüklerimizi sevmek bütün insanların Allah' ım ya Rabbim hakkı.
Engelliğimizi yenemeyiz fakat Engelleri bir bir aşarız sevgiyle sayğıyla bir profosyöne insan gibi. Belki profosyönel insan nasıl oluyor sitelerimiz mutlaka vardır,dercesiniz, onlar sadece Devlete borçlanırlar, kul kula deyil onlar mesleklerinin dışında hiç kimseyle akran ve labali olmazlar, yalan hırsızlık,iftira, Adam öldürmezler.
Engelliler Allah' a giden yolda diğer insanlardan (bilirsiniz akıllı biriyim diyen) lerden bir tık daha öndedirler, Zalimin kızı( zulmü) varsa mazlumun onuru ve Allah' ı vardır.
Tabiki zor yaşam mücadelesi içinde olmak, yinede oyunu kuralına göre oynamalıyız, kaderimizi biliyorsak, neyi istiyor neyi istiyemiyorsak neyi yapıp neyi yapamıyorsak, boş yere kendimizi kandırmanın, avutmanın,yormanın, pis bir inatla, kaprisle yaşamamızın anlamıyok kaldıki ben herşeyi yaparım demenin hiç bir geçerliliği olmadığı gibi faydası da yok,
Kardeşliği çok güzel anlatmalıyız, Allah kardeşi yaratmış kesesini ayrı yaratmış diyip kesip atmamalıyız, kardeşinin de bir Allah' ı var dönüş Allah' a olacaktır, senin Allah' a nasıl bir ihtiyacın varsa kardeşinin de öyle bir ihtiyacı var
Tabiki zor yaşam mücadelesi içinde olmak, fakat biz Engellilerin de bir Allah' hı var, bizlerde isteriz saygın bir kişiliğimiz olsun ama tutukluyuz, tutsağız,esiriz ve bu kötü kaderden asla kurtulamıyacağız, yine bilmeliyiz ki niyetimizin ne maksada geldiğini çünkü onunla Allah' a dua ederiz, Büyüklerimizi saymak küçüklerimizi sevmek bütün insanların Allah' ım ya Rabbim hakkı.
Engelliğimizi yenemeyiz fakat Engelleri bir bir aşarız sevgiyle sayğıyla bir profosyöne insan gibi. Belki profosyönel insan nasıl oluyor sitelerimiz mutlaka vardır,dercesiniz, onlar sadece Devlete borçlanırlar, kul kula deyil onlar mesleklerinin dışında hiç kimseyle akran ve labali olmazlar, yalan hırsızlık,iftira, Adam öldürmezler.
Engelliler Allah' a giden yolda diğer insanlardan (bilirsiniz akıllı biriyim diyen) lerden bir tık daha öndedirler, Zalimin kızı( zulmü) varsa mazlumun onuru ve Allah' ı vardır.
Alismak yok,Katlanmak var.
Valla ben 12 yaşında ilk olarak işitme cihazı takmaya başladım. İlk başlarda çok zor oldu. Daha sonra kendimle barışık oldum ve kabullendim. Yapacak birşeyim yoktu kitaplara sarıldım gecem gündüzüm herşeyim kitap oldu adeta evlenmeden önce kitapla evlendim. Kitap sevgisi ile bu durumu aştım acımı kalbime gömdüm. Daha sonra koklear implant ameliyatı oldum ve bir kulakla çok rahat bir şekilde anlamaya başladım. Daha sonra evlendim yürümedi ayrıldım ama şunu diyeyim ki engel den çok yaşadıklarım acı verdi. Çünkü normal insan düzeyinde konuşuyorum böyle de olsa karşımda kini anlıyorum. Dünya Tatlısı bir oğlum var. Onun için öncelik artık onun sorunlarını çözmek ben kendim in kileri çözdüm artık. Insan istediği zaman herşeyi çözer ce alışır
Bende bundan 4 yıl önce kontrolde kulaklarımda işitme kaybı olduğunu duyunca kendimi çok kötü hissettim ee tabi sonra işitme cihaz I uygulandığında zaman o anı hala dün gibi aklımda işitme cihaz I taktilar benle konuşmaya sonra da beni teselli etmeye çalıştılar tabi ne kadar derler desin ben hep kendimi eksik hissettim 4 yıl oldu ve hala tam olarak alıştım diyemem bu duruma çünkü bazen insanlar konuştuğu zaman duymuyorum kendimi kötü hissediyorum qma yine de şükür diyorum allah daha kotusunden korusun diyorum arkadaşlarım ailem hep bana destek oluyor en büyük destekcim arkadaşlarım oldu bana her defasında bana destek oldular bende onlar sayesinde güce sahip.oldum dışarıya çıkmam da hiçbir problem yok ama insan bazen kendini ister istemez kötü hissediyor ama buna da şükür....
Alışanları tebrik ediyorum ama ben alışamadım 19 ekim 2015 de olduğum ameliyatta ölmek isterdim. Nöröpatik ağrılar; ağrı yaşarken oğullarımın bana acıyarak hiç bir şey yapamadan gizli ağlamaları, her gün içime soktuğum mesanemi boşaltığım sonda tak, kanedyenle yürürken birden bırakan dizim yüzünden düşüşlerim. Bitmek bilmeyen kasılmalar ve kramplar, Aldığım bir sürü pisikiyatrik hapın beni polyanaya çevirememesi.EVET O AMELİYATTA ÖLMELİYDİM!!! azrail gel ve beni kurtar artık ben alışamadım-alışamıyacağım.........
Allah hepimize en acil şifalar versin
Amin İnşallah sağlığına kavuşma ümidi olanlar biran evvel eski sağlıklarına geri dönerler
Bacaklarım yerli yerinde.Dışardan bakınca sağlamım.Evden sabah dinlenmiş biçimde çıkıyorum ilk 100-150 mt re sağlam insanlar gibi yürüdükden sonra yakıtı bitmek üzere olan araba gibi teklemeye,ayağımı ileriye zor atar hale geliyorum.Buda benim bu hastalığa alışmamı engelliyor.%52 raporuma rağmen sağlammıyım yoksa engellimiyim hala karar veremedim
Ebru35*
Aynı durumu bende yaşadım hala yaşıyorum ama inatla cihaz takmayı reddediyorum asla da takmıcam anladığım kadar yeter bana ha kulakiçi belki cihaz alırım onuda telefon ile konuşmak için onun haricinde asla takmam cihaz falan..
Üniversite de cihaz olmadan okudum, iş yerimde cihaz olmadan çalışabiliyorum ama insan daha iyi duymak istiyor anlamak istiyor ben bu duruma asla alışamadım insanın duymaması kadar kötü bişey yok..
En çok üzüldüğüm askerlik yapamadım ve bu durum asker olmaya kız vermeyiz, asker olmayan adam olmaz gibi gelenek olan sözler beni çok üzüyor, fiziksel bir engelim olsaydı da keşke herkes bana hak verseydi, duymuyorum demek o kadar zor ki çevremde ki çoğu kişi hala kulaklarımda sıkıntı olduğunu bilmiyor çünkü söylemekten utanıyorum..
Aynı durumu bende yaşadım hala yaşıyorum ama inatla cihaz takmayı reddediyorum asla da takmıcam anladığım kadar yeter bana ha kulakiçi belki cihaz alırım onuda telefon ile konuşmak için onun haricinde asla takmam cihaz falan..
Üniversite de cihaz olmadan okudum, iş yerimde cihaz olmadan çalışabiliyorum ama insan daha iyi duymak istiyor anlamak istiyor ben bu duruma asla alışamadım insanın duymaması kadar kötü bişey yok..
En çok üzüldüğüm askerlik yapamadım ve bu durum asker olmaya kız vermeyiz, asker olmayan adam olmaz gibi gelenek olan sözler beni çok üzüyor, fiziksel bir engelim olsaydı da keşke herkes bana hak verseydi, duymuyorum demek o kadar zor ki çevremde ki çoğu kişi hala kulaklarımda sıkıntı olduğunu bilmiyor çünkü söylemekten utanıyorum..
hiç bir şey olmamış gibi hayatına aynen devam et. buda benim felsefem, ne kadar yapabiliyorsam hayatıma eskisi gibi devam etmeye çalışıyorum.
bunu derken aynı şeyleri yapmaya çalışıyoru mu anlayanlar olabilir hayır bu değil kastettiğim.
Mevzu yaptıklarına kattığınla alakalı sadece. göreceksin yapabildiklerinden eskisinden çok daha fazla zevk alacaksın. hamd ve şükrün artacak inşallah. her yapabildiğinin değeri daha farklı olacak anlatabiliyor muyum. su içmekten zevk alacaksın nefes almaktan tutabilmekten zevk alacaksın mesela, hatta konuştuğunu duyduğuna daha önce hiç şükretmediğini hatırlayacaksın,bakmaya doyamayacağın şeylere tekrar bakma fırsatın olacak yaşadığın sürece. tadını çıkar ok.
bunu derken aynı şeyleri yapmaya çalışıyoru mu anlayanlar olabilir hayır bu değil kastettiğim.
Mevzu yaptıklarına kattığınla alakalı sadece. göreceksin yapabildiklerinden eskisinden çok daha fazla zevk alacaksın. hamd ve şükrün artacak inşallah. her yapabildiğinin değeri daha farklı olacak anlatabiliyor muyum. su içmekten zevk alacaksın nefes almaktan tutabilmekten zevk alacaksın mesela, hatta konuştuğunu duyduğuna daha önce hiç şükretmediğini hatırlayacaksın,bakmaya doyamayacağın şeylere tekrar bakma fırsatın olacak yaşadığın sürece. tadını çıkar ok.
İşitme Cihazı kullanacağımı duyunca üzülmüştüm. Lise 2 deydim... Sonra cihaz takınca işitme kaybımın çok ilerlediğini asıl o zaman ikna oldum. Başlarda cahillikten kaynaklı sıkıntılarım olsa da daha sonra çok değiştim. Şuan engelimden dolayı değil, sadece bazı insanların bakış açılarına üzülmüyor değilim. Bir söz var: Zaman herşeyin ilacıdır, diye. Bu sözü çok doğru buluyorum. Zaman insanı olgunlaştırır, alıştırır, kabul ettirir. Tabi ki toplumdan kaynaklı sorunlar insanı üzmeye devam eder zaman zaman
