Yürüyemediği halde mutlu olup yaşayan var mı?

bende yürüyemiyorum ama hayatla küskün degilim hayat güzel birgün bitecek bu hayat o yüzden kafana takmaya gerek yok

evli olan arkadaşlar nasıl evlendigini anlatırmısınız eşlerinizle ne gibi sorunlar oluyor eşlerinizin engeli var mı ben evlenmek istiyorum çünkü anlatırsanız sevinirim

tabiki zor,, biz ne desek şu an defne ablam için boş...sonradan gelişen bir durum olduğu için,, buna alışman zaman alabilir defne abla.... her şeyi akışına bırakmanı öneririm.. durumuna üzülüp sızlanmak sana bir şey kazandırmaz ama tam tersi bunu kabullenmek sana çok şey kazandırır...

ben doğuştan yürüyemiyorum,, elbette günlük gülistanlık iyiki böyleyim demiyorum ama,, allahım daha beterinden sakınsın,, ya ihtiyaçlarımı birilerine bildiremicek kadar engelli olsaydım... zamn geçirmeden engellerini ırayla kaldır, hayata adapte ol...

burada defne ablaya moral vermeye çalışan arkadaşlarımın birçoğunun morali en az defne abla kadar bozuktur ve moralsizdir.bunu görebiliyorum.defne abla yine böyle bir konu açmış ve kendi sıkıntılarını söylemiş.benimde moralim çok bozuk son 1 senedir hayatım altüst oldu.liseyi başarılı tamamladım,yürüyebiliyordum ve harika bir bölüm kazanmıştım ama devam etmek istemedim,yürümem durmuştu lise bittiğinde.şimdi tedavinin çıkmasını bekliyorum ama inşallah devam edicem.

ben defne ablanın her zaman moralinin bozuk olduğunu sanmıyorum.sadece bugün çeşitli sebeblerden dolayı biraz canı sıkılmış olabilir ve böyle bir konu açmış olabilir.mesela şu an burada havalar aşırı sıcak bende kendimi biraz kötü hissediyorum..ama şunu hiç aklımdan çıkarmıyorum ve bu beni biraz olsun mutlu ediyor.bu hayat geçici.gerçekten bunu aklımdan çıkarmadığım zaman mutlu olabiliyorum..Yeter ki Allaha karşı gelmeyelim.acı çekiyoruz evet ama yarınlarda iyiki bu acıyı çekmişim ve gerçekten acı çektiğime değmiş diyeceğiz.

evet baran,dediğin gibi her gün bu ruh halinde değilim..bugün ayrı bir gün,ayrı bi isyan etme günümdeyim. tarifliyemeyeceğim,açıklayamayacağım karışık bir psikoloji içindeyim..benimde tek umudum tedaviden cevap alabilmem olacak..işte o zaman siz defne'yi görün..içi içine sığmayacak....

defne kardeşim. bugünkü pisikolojin elbetteki geçiçidir senin şu anda içinde bulundugun ruh halinde bizlerde arada bir bulunuyoruz tabiki ben sana bi abin olarak şunu diyebilirim hiç bir zaman umudunu yitirme her gecenin elbette vardır bir sabahı sakın umudunu kaybetme belki zor olacak ama biraz olsun mutlu olmayı hayata daha bir geniş açıdan bakmanı tavsiye ediyorum .arkadaşlarında dedigi gibi beterin beteri var bu halimize şükretmemiz gerekiyor .her şey gönlünce olsun kardeşim. her şeye ragmen inadına yaşama tutunmalıyız ..

BARAN90' Alıntı:

burada defne ablaya moral vermeye çalışan arkadaşlarımın birçoğunun morali en az defne abla kadar bozuktur ve moralsizdir.

Genişletmek için tıkla ...

yanılıyorsun...
ben yürüyememden ötürü moralimin bozulduğu,, isyan edip niye böyle dediğim ayda 1 defa anca olur... çoğu zaman aklımda bile olmaz yürüyemediğim...

konuda karıştırılan bir mevzuu var.. sonradan yürüyemeyenler -- doğuştan yürüyemeyenler

sonradan yürüyemeyenler bu duruma adapte olmakla meşguller,, elbette moralleri bozuk olacak,, olmazsa zaten beni düşündürür..

doğuştan olanlar,, artık bu konuyu kabullenmiş,, sindirimiş kimselerdir,, isyan yaşamında küçük zamanlardan ibarettir..

sanırım herkes durumunu kabullenmiş ve bir şekile mutlu...bir ben mutsuz...acaba benim gibi mutsuz olanınız hiç mi yok?

Defneks dertleşmekmi istiyorsun benim gibi mutsuz olan yokmu derken sanki hepimiz iyiyiz de bir sen varsın.Yapma güzel kardeşim bugün senin bulunduğun durumdan çok daha kötü durumda olan insanlar vardır.Bunaltma kendini bukadar.

abla durumu bir ben kabullenememişim demen anlamsız,, senin henüz alışamamış olman normal,, akışına bırak herşeyin güzel olacağı günleri düşün... zaman her şeyde olduğu gibi bundada ilaç... saatlerce durumunu düşünmek, sana bir yarar sağlmaz aksine bu psikolojide kalmana sebeb verir.. kafanı dağıt derim.. sevgilerimle

Bazı mesajlara tepki gösteriyorum (Sakat oldugun icin kimse seni sevmeyecek,mutlu olan insanlar dört duvar arasında dısarıdaki acımasız hayatı bilmiyorlar ) gibi burada yazan insanların neler yaptıgını dısarıda nasıl sosyal oldugunu tahmin bile edemezsiniz ne münasebet sakat oldugumuz için bizi sevmesinler insan insansa sevilirsinde seversinde bence sakat yada degil sevimsizse bir insan sevilmez ama kendiyle barışıksa kompleksli degilse ne dısardaki yürüyen koşan insanı gorur nede kendisinden cok zengin olanı elindeki ile yetinir ve hedeflerine ulaşmak için koşabiliyorsa koşar koşamıyorsa tekerlekli sandalyesiyle yol alır yapabildigi kadar ..Sakat insan insandır öcü değil eger karsındaki insana birseyler katabiliyorsan sevgi doluysan insanda seni sever hayvanda eger kendine güvenin yoksa herseyden önemlisi kendini insan olarak degilde degişik bir yaratık olarak görüyorsan sakatım diye sen kendini insandan soyutluyorsan kimse seni sevmez hayvanlar bile yaklaşmaz böyle negatif insana BEYKE ne güzel seyler yazmıs nerede simdi bizde orada olacagız hemde göz açıp kapatana kadar kısa bir zamanda boyle ben sakatım böyleyim öcüyüm diye düşüneceginize bence hayır işleri yapın maddi gücunuz yoksa etrafınızdan giymedikleri kıyafetleri toplayın fakire fukaraya gönderin telefon var elinizin altında yaşlıları ziyaret edin cocuklar yurduna gidin anne sevgisi isteyen sevgi açı cocuklar var onlara ablalık yapın ben kızıyorum boyle şeylere nedir yahu sakat olduysak neyiz biz yaşıyorsak yararlı yaşayalım zararlı degil bencil olmayalım böyle karamsar olursak etrafımızdaki insanlarda mutsuz oluyor anamız babamız hakediyormu bizim mutsuzlugumuzu bir gülüşümüze nelerini vermezler ki? Maske takıp gülmek kendimizi kandırmayalım güleceksek gülelim maskeye gerek yok bu dünyada hiçkimse aynı standartlarda yaşamıyor yaşama hakkı herkesin aynı değil peki ne yapalım açlıktan ölen insanlar dahamı şanslı bizim yanımızda satılan kadınlar dayak yiyen kadınlar istismara ugrayan cocuklar bunlar dahamı güçlü sakatların karşısında kendilerini nasıl koruyorlar koruyabiliyorlarmı ki biz korunalım kendimizi acımayalım kendimize sokaklarda yagmurda çamurda evsiz aç insan dolu Kaderine razı olmus diyorsunuz neden razı olmayalım Allaha inanıyorum allaha şükur olsun ben yagmurda sogukta sıcacık evimdeyim corbamı içiyorum ısınıyorum Sakat insan sevilmez demeyin çünki ben sakatım ve beni coooook seviyorlar üztelikte cok komikim her konuştuguma gülüyorlar ve nereden buluyorsun bunları deyip inanamıyorlar ne deyim artık bilmemki yani cok tuhafıma gitti sakat insan sevilmez dısarıdaki hayat öcü bugun 7 yasındaki kızımla havuza gittim kendimi havuza attırıyorum ben oraya gıdınce cocuklara kilolu oldugum icin bir tanesi beni tutamadı benimle havuza düştü gülmekten yarıldık havuzdan cıktım eve gelirken bana yamuk yapma seni bidaha havuza atarım ona göre dedim yine güldük ne güzel oldu ama birisi kamerayla cekseydi kamera şakası gibi bak bide ŞİŞKOYUM hem sakat hem şişko ba ba baa ama cok sevimliyim Allaha şükür her yerde her işimi hallediyorum ve kendimle gurur duyuyorum kendimi seviyorum aranılan arkadaş cok sıkı dostlugum vardır ve aynı zamanda sakat olmayan arkadaşlarıma amatör olarak psikolojik danısmanlık yapıyorum öle herseye canını sıkanlarada basıyorum fırçayı ne bu ya hayat kısa ne bu dert tasa mutlu olmak istiyorsan dünyada kendine saygı duyacaksın ilk başta bir çocuktan öğrenilmesi gereken 3 şey 1 sebepsiz yere mutlu olmak 2 amacına ulaşmak icin menfaat gözetmemek 3 her zaman yapacak bir iş bulmak her zaman birşeylerle ugrasmak boş durmamak benim hayat felsefem başım agrısa bile zamanımı öyle dolduruyorum ki agrısını unutuyorum sakatlıgım hiç aklıma bile gelmıyor ben cok mutluyum insanı seviyorum onlarda beni..

Ha bu arada ben sonradan engelli oldum trafik kazası sonucunda kazadan öncede uçuş hostesi olarak calışıyordum kaza gecirdim engelliyim Allaha şükür t 6 paraplejiyim ellerimle taşı sıksam suyunu cıkarırım yürüyemesemde cok mutluyum sülalemde hiç sakat yok ilk ben oldum ve ailemde benimle gurur duyuyor eşimde kızımda bende cünki başardım bacaklarımın bana verebilecegi zarar psikolojim olmadı karakterim olmadı sadece bacaklarım yürümüyor eski türk filmlerinde kaldı artık o sakatım ben bir köşeye cekileyim herkes beni terk etsin sevdiğim hayatını kurtarsın ehe ehe öhüüü yok öle yağma biraz onlar bana ayak uyduracak biraz ben onlara onlar benim ayagım ben onların kafası olucam cok kızdım hala yazıyorum biri beni durdursun...

defnex, mutlu olmak mümkün degil arkadaşım ben 11 sene oldu hala alışamadım alışamıcazda dışarıya dahi cıkmıyorum cıkmakta istemiyorum mutluluk bize cok uzak sürekli duyuyuruz yeni tadavi yöntemleri cıktı felclere müjde şimdide kök hücre nakli umut deniliyor inanamıyorum ama ins dedikleri gibi olur tedavi miz yapılabilir işte o zaman yeniden dogmuş oluruz mutluluk bizede yakın olur

Defne bu kadar kendini üzme, umarım güzel günler güzel yarınlar seninle olacaktır. Umutların her zaman var olsun... Onlar hiç bir zaman kaybetme..

iki sene öncesine kadar herşey mükemmel gidiyordu.Arkadaşlar,okul,öğretmenler,denize girmek,gezmek,tiyatro sinema,gülmek,takılmak herşey güzeldi ve mutlu olmak için sebeb çoktu.Lise bitti ve SMA gibi yıkıcı bir hastalık etkilerini daha da arttırdı.Her geçen hafta gücümü kaybettikçe moralim bozuldu,moralim bozuldukça hastalığın ilerlemesi hızlandı...herkes biliyor moralli olmak güzel birşey ama nasıl oluruz.sebeb yok ki eskisi gibi moralli olmak için..Doğuştan yürüme olmasayadı belki şimdi bir şekilde mutluydum..bana çok saçma geliyor bu halimle mutlu olmak,sanki kendimi kandırıyormuşum gibi oluyorum..mutlu olmak için sebeb lazım..tek gerçek sağlık...malesef hayat duvarını aşmak için merdivenimiz yok...yürüyemediği halde mutlu olan arkadaşlar gerçekten mutluysa,helal olsun diyeyim...ben mutlu değilim,olamamda...bana göre bu halimle mutlu olmak kendimi kandırmak gibi birşey...ama hayatın geçici olduğu biraz olsun rahatlatıyor

umarım eshat,bugün yine karamsar günümdeyim...ara sıra oluyor işte...harap ediyorum kendimi..

Kendini ne kadar da üzsen hiç bir şey değişmez. Kendini ve sevdiklerini üzmekten başka hiç bir şeyede yarama. Seni belki tam olarak anlayamam. Ama anlamaya çalışıyorum. Yaşadıkların çok zor sana sonuna kadar hak veriyorum. Ama kendinide üzme... Olabildiğin kadar mutlu olmaya bak...

sevgili dilbenx;
yorumun ne kadar sert ve öfkeyle yazılmış..ben anti-sosyal insan değilim.gerektiği zaman gerekli şeyleri yapmasını bilirim.aylık gelirim iyi olduğu için bahsettiğiniz o sosyal yardımlaşmadan zaten yapıyorum..kendime küsmedim.yürüyemiyorum diye kişisel öz bakımımdan asla taviz vermedim.kuaföre giderim,makyajımıda yapar,güzel güzel giyinirim.çalışmaya ihtiyacım yok.kızımı büyütüyorum.o na annelik yapıyorum.her şeyiyle ilgilenirim.benimde çevrem geniştir.elim kolum her yere uzanır.
yorumunuzu biraz daha ılımlı yapabilrdiniz..öfkeyle yazmışsınız..hızınızı alamayıp 2. mesaja geçmişsiniz.mutluluksa evet benim yaşamımdaki bu şeylerde mutluluk..ama diyorum ki ben YÜRÜMEK İSTİYORUM.bunun başka açıklaması yok...

hani derler ya pozitif düşün gerçekten katılıyorum bu söze hayata nasıl bakarsan öyle görürsün umudunu yitirme hiç bi zaman ewet engeliyiz adımızın yanında sabıka gbi taşıyoruz ama bu bizi rencide etmesin herkesin binbir türlü derdi var bi düşünsene sen yürüyemiyorsun bu seni üzüyo ya aklın yerinde olmasaydı ne yaptığını bilmeseydin etrafına zarar verseydin bu daha mı iyi olurdu sence ? el kol ayak bi şekilde yerine gelir ya akıl ? birde bu açıdan düşün inadına gülümse hayata

sevgili defnex kardeşim allhtan ümit kesilmez işallh yürürsn yeni tedaviler olumlu olur biraz da olsa yürürsn dualarım seninle bunu istemek senin en doğal hakkın kimse kendini kandırmsın gitmeyn kardeşmn üzerine biz nasıl yürüyor ama koşamıyorsak koşmak istiosak düğünlerde oynamak istiyorsak görmeyn bir kişi görmek istiyorsa tabi isticeksn yürümek şimdide mutlusn herşeyini yapıorsun ne güzel yiğenmizi yetiştiriosun sanki arkadşlar çok mutsuz gibi anlıyolar yazdıklarınzdan herhlde hayır haytta mutlu olmasını biliosunz bence bilmiırum burdan öyle anlıyorum şakacısnz ne güzel sadece ayağa kalkmak istiosunz bu da sizi en doğal hakkınz pes etmek yok devam edin azimle yenilkleri takip edin acı yok acı yok acı yok başarcağz

aliş şerif,beni ne güzel tanımlamışsın öyle.çok sağol..dimi düğünlerde kolbastı oynayamadıktan sonra ne yapacazee birazda espiri katalım değilmi

Sevgili Defnex
Benim kızgınlıgım size yada sizin mutsuzlugunuza degil 1. sayfada ikinci baharın yazdıgı yorumlara idi . Daha oncede birkac mesajını okudum ve yorum yapmadan sinirlenip kapatmıstım ve sizin actıgınız konu başlıgında tekrar olumsuz sinir bozucu şeyleri okuyunca sabrım taştı ne demek sakatlar sevilmez 1. sayfayı okursan benim yazdıklarımı anlarsın yani sadece size olan bir tepki degildi yanlış anlasıldıysan üzgünüm ama mesajımın basındada yazdıgım gibi bazı yorumlar diye başlıyor ve ben ikinci baharın yazdıklarına tepkiliyim Sakat olmayı biz istemedik ama oldu ne yapalım hem birde kızın varmış ne kadar güzel onun icin hayata tutum hepimiz bu dünyadaki görevlerimizi yapıp çekip gidecegiz zenginde fakirde sakatta saglıklıda aynı yere toprağa girecek Hicbirsey yasanmamış gibi hayat bir nefeslik Kızının gelecegini hazırlamak ona hayatı tanıtmak ne güzel birşey benimde bir kızım var ve biz cok şanslıyız yürümeyi kim istemez ki Bende istiyorum ama olmuyorsada hergünümü zehir edemem olacaksa zaten bunu duyacagız ve tedavisini yaptıracagız ama yok ben mutluyum ama yinede araştırıyorum çin israil amerika hindistan vs. heryeri araştırdım ve amerika hariç hepsi gel kök hücre yapalım dedi maliyetini cıkarıp verdiler elime ama gitmedim güvenmedim Denek olmak istemiyorum kaybedecek cok şeyim var cünki Kızım var daha onu okutacagım evlendırecegım kocasıyla sorun yaşarsa göğsüme yaslanıp ağlasın bana ihtiyacı oldugu sürece yanında olmam lazım hicbir zaman yanlış anlaşılmak istemem ben sadece sakatlar diye genelleme yapılmasını protesto ettim yorumumla herkes engelini kendi bakış açısına göre yaşar negatif yada pozitif olmak kişiseldir sakatlara özgü birşey degildir ...

Heya içimden geçenleri söledin kardeşim defnex oynasak kol basti harmandali oy oyy ne güzel olur

Merhaba,
Açikçasi bazilarimizin karamsar düsünceleri beni oldukça sasirtti ve üzdü. Ama diger taraftan bu kisileri anliyorum, yasadiklari kolay seyler degil, ve bütün kalbimle bu kisilerin de hayatin her seye ragmen güzel oldugunu görmelerini istiyorum.
Ben 10 yasinda felç olmustum, ama çok sükür bugün tripotlarla yürüyebiliyorum. Bacaklarini hiç kipirdatamayan insanlar gibi olmassam da, onlari anladigimi düsünüyorum. Benim de basta bacaklarimda his yoktu, oynatamiyordum ve bana bir süre yürüyemeyecegimi söylediklerinde deliye dönmüstüm. Etrafimda yürüyen insanlari kiskaniyordum. Bu yüzden defnex 'in duygularini anlayabiliyorum. O dönem bana hiçbir sey eskisi gibi olmayacak gibi geliyordu. Cok sükür terapiler sayesinde bugün çok daha iyiyim. Insallah defnex için de ilerlemeler tez zamanda olur. Su an 24 yasindayim ve durumuma alistim, tripotlarimi bedenimin bir parçasi gibi görüyorum

Bugün biliyorum ki engelli olmak dünyanin sonu degildir. Her insanin bir sorunu var. Biz engelimiz yüzünden istedigimiz her seyi yapamiyoruz, Allah bizim sinavimizi bu sekilde vermis, baskalarina baska türlü (fakirler, yetimler, aile içi siddet görenler, depremzedeler, sehit aileleri.... Bu dünyada sorunsuz insan var mi sizce ?). Allah kimseye kaldiramayacagi yükü vermez diye düsünüyorum. Belki inançli oldugum için durumumu kabullenmem daha kolay oldu. Her halükarda ben bu hayati seviyorum, bütün kusurlarina ragmen vücudumu seviyorum ve her sey için Allah'a sükrediyorum.

Ayrica her iste bir hayir olduguna inaniyorum. Simdi bazilariniz der "yürüyememenin nesi hayirli" ? Kendi açimdan mesela, beni daha çabuk olgunlastirdi, çevremdeki diger güzellikleri fark etmemi sagladi, ve insanlarla empati kurabilmeyi ögretti. Elbette zor anlarim oldu, isyan ettigim oldu, kendimi ise yaramaz ve yük olarak gördügüm oldu ve kosabilmeyi özlüyorum, tamamen bagimsiz olmayi isterim. Bunlar sanirim normal duygular. Belki bilinçaltimiza engelli olmanin kötü bir sey oldugu, engelli insanlarin bir ise yaramadigi yahut acinacak kisiler oldugu bir sekilde yerlesmis. Bunun için sanirim ilk basta bize dünyanin sonu gibi geliyor. Iste engelli olmam basta bunlarin yanlis oldugunu gösterdi. Basta okula bile gitmek istemedim, doktorlar bile benimle hemfikirdi, ama annem beni zorla gönderdi ve çok sükür bu sayede gelistim. Engelli de gayet güzel yasanabilecegini gördüm, her istedigimi yapamasam da kendimi baskalarindan farkli görmemeyi ögrendim. Ve bugün engelimle barisigim. Kimse beni begenmez diye düsünüyordum, su an bir erkek arkadasim da var. Engelim yüzümden kendimi digerlerinden uzak tutmadim, ben de tekerli sandalyemin üstünde top oynadim, tirmanamayacagim yerlere esek sirtinda çiktim Tabii çevremdekiler bana çok destek oldu.

Ayrica farkettim ki ben kendime acimaktan vazgeçip, aksine benim de diger insanlar kadar degerli oldugumu kabul ettigimden beri, insanlarin da bana saygisi artti. Her seyden önce kendinizi sevmelisiniz. Her insanin iyi taraflari ve kötü taraflari vardir. Kendimiz bütün eksiklerimiz ve artilarimizla kabul etmeliyiz. Eger biz kendimizi sevip saygi duymazsak, baskalarindan bunu yapmalarini nasil bekleyebiliriz ki ?

Hatirliyorum fizyoterapistim bana benim tamamen iyilesmemden çok bana engelimle nasil yasayabilecegini ögretmek istedigini söylemisti. O zamanlar sinirlenmistim, ama bugün ne demek istedigini çok iyi anliyorum. O zamanlar hiçbir seyi kendi basima yapamazdim, yikanirken, yatarken hep yardim gerekiyordu. Bugün özel islerimi kendim görebiliyorum. Defnex'e de tavsiyem, tabii ki mümkün olan bütün tedavi yöntemlerini denemen ve mümkün oldugunca durumunu düzeltmen, ama ayni zamanda kendini her olasiliga hazirlaman ve hayatini engeline göre ayarlaman. Su an belki farkinda degilsin ama unutma ki birçok insana göre sanslisin, en azindan bize mesaj atabilecek güce ve imkana sahipsin. Ayrica normal terapinin yaninda psikoterapinin de gerektigini düsünüyorum yeni sakatlananlar için. Eger kendimizden kötü durumdakilere dönüp bakmassak hep bizden iyi durumdakilere bakarsak hiç mutlu olamayiz ve bizden kötü durumda olan insanlara saygisizlik etmis oluruz.

Cok uzun yazdim kusura bakmayin. Karamsar olan arkadaslarimiza bir sekilde bardagin dolu tarafini göstermek istedim.

Sevgiler.

kesinlikle umudunu kesme ve engele inat yaşamay devam etmelisin artık akülü tekerlekli sandalyeler bile varken kımseye muhtac olmadan gezebılıyosun bıle
kesınlıkle mutsuzum deme kendını mıtıve et ve hep savaşmaya devam ederek şükret
mutlu olman dileğiyle canım sevgiler

"iddaa ediyorum" gözleri bozuk olan insanların gözlük takmasını nasıl algılıyorsak nası yadırgamayıp gayet doğal olduğunu varsayıyorsak; tekerlekli sandalye kullanmanın da aynı algı ve bilinç içerisinde değerlendirildiğinde aslında gayet doğal yaşanabilir olduğunu farkedeceğiz...

Arkadaşlar merhaba.Herkesin engelini veya benim gibi hastalığını kabullenmesi farklı oluyor.Benim gülerek girdiğim bir operasyona başkası gözyaşları içinde girebiliyor.Herkesin yapısı farklı,ortamı farklı hele de yeni yeni tanışıyorsa zorluklarla anlayışlı olmak lazımmmmmm.Hepimizin morali arada bozuk oluyordur ama insanın yüzünde tebessüm içinde huzur,mutluluk herşeye değer.Mutlu da olsak mutsuz da olsak hayat geçiyor....ÖYLEYSEEEE...........

Yürümek yürümek yürümek keşke yürüyebilsek herşeyimiz ayaklarımızda merdiven kaldırım hepimiz dışarıya çıkacağımız fakit düşünüyoruz her yerde engel var ben kendi adıma konuşuyorum mutlaka biri beni kucaklayacakta merdivenlerden indirecekte guya Şerife hava alıcak yapmıyorlar demiyorum kesinlikle yaparlar ve yapıyorlarda Allah ailemden razı olsun bana herşey artık zor geliyor ki sanki hayattan sıkıldım gibi öyle bir haldeyim şu aralar yürüyebilsem bu aralarda da ev 1 tek ablam ilgileniyor keşke yürüyebilsem bir işin ucundan tutabilsem offfffff yaa offfffff......

Deli dolum işin ucundan falan tutmasanda ki ben tuttuğuna inanıyorum öyle tembel birine hiç benzemiyorsun şurda yazdıkların bile bana göre büyük iş onu geç sesin gülüşün varlığın yeter be gülüm offfffffff offfffff deyip yüreğini daraltma ohhhhhhhhhh
ohhhhhhhhhh sefam olsun de kalbin yağ bağlasın gönlün ferahlasın sabah pencereyi aç mis gibi havayı içine çek yaşıyorum ve yaşayacağım de sürünerek bile olsa yaşamak güzel yaşadığın her anın keyfini çıkarmaya bak iyi geceler güzelliğim.

Mehmet YALCIN' Alıntı:

kimse mutlu degil ama asıl endişem kendi şahsıma konusuyorum bugun degil yürüyememe degil benim en buyuk endişem ilerde ailemde olmadıgında nasıl nerde yaşayacagımdır.
beni gören herkes mutlu mesud sanıyor ama kimse içimde yanan yangınları bilmiyor ve yüzümde maskeyle güldügümü anlayanda yok..

Genişletmek için tıkla ...

Aynen katılıyorum. Yalnızlık korkusu yaşamadığın zaman ya da şöyle diyeyim, kendi işini kendi başına görebiliyorsan yani özgürsen yürüyememek seni mutsuz etmemeli derim ben. Çünkü ben tek başıma bir işe yaramıyorum ve kendi ihtiyaçlarımı karşılıyamıyorum. Bu durum çok daha kötü.