2003 mezunuyum
Ben 9 yıl yatılı okudum Doğan Çağlar Ortapedik Engelliler ilköğretim okulu ve Meslek Lisesinde. Arif abiyi tanırım. Müslüm budak , m. karadeniz, yaşar birinci, hüseyin aksoy, filiz ersoy çok iyi tanıdıklarımdandır. Hepsini özlemle selamlıyorum. Okulumuzun bambaşka bir önemi var benim hayatım da. Her seferinde özlemle anarım orada ki yılları mı. Okulumuzun yaşantımda ki etkisi, ora da yaşadığımız her şeyi yazmaya karar verdim yıllar önce. Bazan bir şiir yazarak, bazan ufak bir anı yazarak başladım işe. Ama şimdi karar verdim bir roman yazacağım. Umarım bunu başarabilirim. Şimdi okulumuzda okuyan tüm arkadaşlarımızı yazdıklarımdan bir alıntıyla tekrar selamlıyorum.
ZİL SESLERİ
Odamın pençeresini her açtığım da,
Kulağım da çınlayan ilk seslerdi,
Araba vızırtıları.
Bu Samsun Yolunun hep aynı tempo da çalan,
Hiç bitmeyen o eşsiz melodisiydi.
Sinir olurduk siyah kargalara.
Üçkağıtçılar bizi gördüklerin de,
Daha gür ve daha iğrenç öterler di inadına.
Ve günlük yaşantımızda,
En çok duyduğumuz seslerdi ziller.
Hiç şaşırmaz ve atlamazdı saatlerini.
Okulun karşı konulmaz, itiraz edilmez
En yetkili sesiydi ziller.
Sabah uyanma zili, Kahvaltı zili,
Tören zili, ders zili, teneffüs zili,
Etüt zili, yatma zili ve daha neler neler. ( gece gündüz çalar dı)
Evet hayatımızı yönlendiren en büyük sesti zil sesleri.
şimdilik bu kadar yeter arkadaşlar gerisini yazdıklarım bitince herkese kitap halin de yollayacağım işallah. Durası beyle olan diyaloğlarımız ve macera dolu yıllarımız hepsi var bu kitapta. Okulumuzda okuyanlar bilir. Mutlu kalın.
muhammedgoktass@gmail.com