Engelli kadın olmak mı zor, erkek olmak mı?
tek bir gözlemimi söyleyeyim, yorumu size bırakayım...
ben İstanbul'un Bakırköy ilçesinde, Ataköy 4. kısımda yaşıyorum... haftanın 3-4 günü buradan Bakırköy'ün merkezine (yaklaşık 2 km) gidip dolaşıyorum, bir yerlerde oturup birşeyler yiyor, cafelerde latteydi, kapucinoydu içiyor, zaman zaman hoşuma giden şeyler olunca alışveriş yapıyor, ilgimi çeken bir film varsa sinemaya giriyor, güzel bir ortam bulunca açıp kitabımı okuyorum... bazen hiç gereği yokken, yolumun üzeri olmasa bile sırf neresidir, nasıl bir yerdir görüp öğrenmek için alakasız sokakları keşfediyorum...
yani, özetle sağlam insanların "sosyalleşme" amaçlı yaptığı şeyleri yapıyorum, bir engelli olarak kendimi dört duvar arasına kapatmamaya çalışıyorum...
elbette, bu sosyalleşme etkinlikleri çerçevesinde çevrede (nüfusun da yoğun olması sebebiyle) başka engellilerle de karşılaşıyorum... neredeyse her dışarı çıkışımda akülü aracıyla dolaşan bir tane engelli görüyorum... ama bunların neredeyse yüzde doksanı erkek... yani, öyle ki, sanki ortopedik engellilik erkeklere özel bir problem gibi... çünkü etrafta akülü ya da manuel aracıyla dolaşan bir kadın yok...
gerçekten ortopedik engelli kadınlar "sosyalleşmek" istemiyor mu? çıkıp gönlünce dolaşmak, bir yerlerde oturup birşeyler yiyip içmek, bir sinemada film seyretmek, kendi hoşuna giden bir renkte kıyafeti, cicili bicili bir takıyı, kokusunu beğendiği bir parfümü almak istemiyor mu?
bence kesinlikle istiyorlar... peki o zaman, nerede bu engelli kadınlar?
yorum ve cevap sizin...