Buradaki bir çok yazıyı okudum. Benim görüşüm biraz daha farklı,
Engellilik, bir sebep veya sonuç değil bir durumdur. Kısa boylu olmak, uzun boylu olmak, şişman olmak, zayıf olmak, renkli gözlü olmak gibi. Ne engelli olduğun için gurur duymalısın; ne de üzülmelisin. Her insan, kendinde eksik bir şey görür. Siz engelli olmayanların çok çok mutlu olduğunu mu düşünüyorsunuz? Kilolu bir genç kızın depresyona girmediğini mi düşünüyorsunuz? Engelsiz bir erkeğin aşktan korkmadığını mı? Sizin korkularınızın hepsini engelsiz kişilerde yaşıyor.
Bir çok sorun mu yaşadınız? Mali güçlük mü çekiyorsunuz? Yaşamda size engeller mi var? Bunların aynısını engelsiz insanlarda yaşıyor. Benim kırk üç yılımın ilk 30 senesi engelsiz geçti. Engelli olduğumda korkularım değişmedi. Hayatımın öncesinde de zorluklar, sorunlar vardı; şimdi de var. Sorunların farklı olması ne fark eder? Zorlukları hep aynı. Onlarla yüzleşen beynim hep aynı.
Problemler konusunda argo bir deyim vardır; "herkes kendi probleminin en büyük olduğunu" düşünür. Herkesin sınavı farklıdır ve kendisine özgüdür. Engelli olup olmamak bunu değiştirmez. Bu probleme bakış açısını değiştiren şey sensin. Sen problem görüyorsan problem vardır. Sen onu sadece aşabileceğin ufak zorluk olarak düşünüyorsan, aşarsın.
Her şeye nasip, kısmet, alın yazısı diye bakma. Sen çabalarsan değiştirirsin. Sen çabalarsan zorlukları aşarsın. Veya kader buymuş deyip oturur ağlarsın. Karar senin...
Senin hayatını, hayallerini, engelli olman veya olmaman değiştirmez. Senin hayatını değiştirecek şey sensin.