Bir gerçek
Yalnızlığım yalnızlıkların ötesinde,
Yalnızlık mı yalnız? Yoksa ben mi yalnızım ne?
Ne olur tek söz etme, yalnızlığımdan kime ne?
Hasretin zincirini vurulmuş yüreğimde her şey virane,
Bir yudum çayda ararım yalnızlığı ve seni,
Bir sahrada bulurum ben kendi kendimi,
Yaşarım hep içten içe seni ve sevgini,
Sevginin emanetini taşırım seni gördüm göreli,
Biliyorum benim değilsin, hiç olmayacaksın belki,
Anlamsızdı sevdiğim; senin için belki bu sevgi,
Yüreğime anlatamam ne anlamsızlığı, nede seni,
Zira o anlamlıca sevdi anlamlıca da bekledi.
Bembeyaz kar misali, safça sevdi yüreğim seni,
O hiç bilmedi ve düşünmedi sever belki dedi,
Senin sevmenin ihtimalini bile çok sevdi,
Sevmeyeceğini hiç ama hiç düşünmedi.
Senin sevginden kendi sevgisi kadar emindi,
Sevmeyeceğine asla ihtimal bile vermedi,
O yürek yüreklice sevdi, yüreklice bekledi,
Senin bile tahmin edemeyeceğin kadar çok sevdi.
O yürek ki; seni sevince sevgiyle tanıştı,
Senin sevgine öyle bağlandı ki, çok alıştı,
Bu sevgiden öte sana olan bir yalvarıştı,
O yürek sana delicesine sırılsıklam âşıktı.
Emelim, arzum, isteğim yegâne sebebimdin,
Mutluluğumun gerekçesi öznesi sendin,
Seni hep bekledim bekledim ve bekleyeceğim,
Seni hep sevdim sevdim ve seveceğim.
Bu yürek kendi içinde seni taşıyor,
Senin için her meşakkati tereddütsüzce aşıyor,
Her şey senin sevginin heyecanıyla başlıyor,
Son söz olarak bu yürek seni ama çok seviyor,
Şu yürek; senin için varsa, senin için çarpıyorsa,
Senin için ağlıyor, senin için gülüyorsa,
Senin için yaşıyor, senin için ölüyorsa…
Sen bunu anlamıyor, sen bunu bilmiyorsan…
Bu yüreğin senin için ölmesi mi gerek?
İşte senin için ortada bu yürek,
Ölmesi gerekirse inan hiç çekinmeyecek,
Sevgi bu yürek için böyle bir gerçek…
Eshat
[FONT="]
[/FONT]
