[Haftanın Konusu] Dilediği yerde dilediği saçmalığı yapma özgürlüğü/eşitliği

Ya sen yukarda yazılanlara destek çıkacak denli güçlü bir kavrama yetisine sahip isen -ki oldugun görünüyor verdiğin destekten- benim yazdıklarım sana vız gelmesi lazım.

Yalakalık meselesine gelince. Fikrime uyan şeyler söylediğin müddetçe yalakan olmaya devam ederim. Bu sette Andantenin, Babenin ve Oya nın yalakası olayım. Tabi burda yalakalıktan kasıt belli konularda verilen destek oluyor. Ama beni daimi kadroya alacaksan bunun bir bedeli vardır. Aylık 1000$ dolar gibi çok komik bir meblağ bu iş için yeter.

İç siyasetteki kavgalarımızı buraya tasırsak site biter. kiyamet kopar burda. O konuları sadece özel buluşmalarımızda yapalım ve en azından bilmeyenlere boğaz damarlarını en son sınırlarına kadar nasıl gerdiğimi belirtelim. Yani burada nispeten anlaşıyor olmamız düşünsel kavgaların çogunu bir aradayken yapmış olmamızdan kaynaklanıyor .

Olum utanmaz adamın tekisin sen! 5 senedir verdiğim aylık 500 $ neyine yetmiyor! İliğimi kuruttun be!..

Not: Ahan da saçmalıyoruz işte

Abi kim kime 500 dolar veriyor , kim kimden 1000 istiyor? Ayıptır be, burda biz garibanları düşünen yok!

MENEKŞE,
O espriyi 71 nolu mesajda malesef ben senden önce yazmıştım, sanırım okunmamış

Dostlar; saygılarımla sunacağım bir alıntı umarım karışıklıklara iyi gelir.

[size=4] Hintli bir yaşlı üstad, Çırağının sürekli herşeyden şikâyet etmesinden bıkmıştı. Bir gün çırağını tuz almaya gönderdi.
Hayatındaki herşeyden mutsuz olan çırak döndüğünde, yaşlı usta ona, bir avuç tuzu bir bardak suya atıp içmesini söyledi.

Çırak, yaşlı adamın söylediğini yaptı ama içer içmez ağzındakileri tükürmeye başladı.
"Tadı nasıl?" diye soran yaşlı adama öfkeyle "acı" diye cevap verdi.

Usta kıkırdayarak çırağını kolundan tuttu ve dışarı çıkardı.
Sessizce az ilerdeki gölün kıyısına götürdü ve çırağına bu kez de bir avuç tuzu göle atıp, gölden su içmesini söyledi.

Söyleneni yapan çırak, ağzının kenarlarından akan suyu koluyla silerken aynı soruyu sordu : "Tadı nasıl?"
"Ferahlatıcı" diye cevap verdi genç çırak. "Tuzun tadını aldın mı?" diye sordu yaşlı adam, "hayır" diye cevapladı çırağı.
Bunun üzerine yaşlı adam, suyun yanına diz çökmüş olan çırağının yanına oturdu ve şöyle dedi :

" Hayattaki ıstıraplar tuz gibidir, ne azdır, ne de çok.
Istırabın miktarı hep aynıdır. Ancak bu ıstırabın acılığı, neyin içine konulduğuna bağlıdır.
Istırabın olduğunda yapman gereken tek şey, ıstırap veren şeyle ilgili hislerini genişletmektir.
Onun için sen de artık bardak olmayı bırak, göl olmaya çalış.

Sevgiler.[/size]

Genişletmek için tıkla ...

Dayanamadım.. Dönmek durumunda kaldım!


Sevgili Menekşe'nin dediği gibi; laf lafı açar.

Ki bunun olmaması için; ne bir "ayet" inmiştir, ne değiştirilmesi mümkün olmayan anayasa maddesi vardır, ne de "Forum Kurallarında" böyle bir madde vardır. 8)

Daha önceleri de, bir kaç kez, söylediğim gibi, bu tür forumların formatı gereği iletiler alt alta geldiği için, böyle aksaklıklar elde olmadan oluyor. Teknik olarak yapacak (formatı yeniden yapmak gibi) pek fazla bir şey yok!

Elbette hiç bir şey yok değil. Yukarıda IŞIK'ın yaptığı gibi, sağ üstte bulunan alıntı düğmesiyle her hangi iletiden (hatta kendi eski iletinizden) istediğiniz bölümü alarak tartışmanın yönünü değiştirebilirsiniz (ya da kaale alınmaz, değiştiremezsiniz. )

Yine daha önceleri dediğim gibi, konu saptırmak ya da benim deyimimle "başlığı sabote etmek" hele Pagasus'la birlikte olunca, keyifle yaptığım bir şeydir. Hiç de "saygısızlık" olarak görmem bunu. Elbette her "başlık"ta olmaz bu ve genel seviyeyi düşürmemek gerekir.

Bu "yalakalık muhabbeti"nin de sadece gülünmek için olduğunu, ciddiye alınmaması gerektiğini ben de vurgulamak isterim. Kimse kimsenin yalakası olamaz burada! Bildiğim kadarıyla Bülent'in "arabası" bile yok hatta "bir kedisi bile yok" (bunu tam bilemiyorum, belki vardır. ) "bazı bi görünüp-bi kaybolan kişiler"in ciddiye alınabilmesi için daha çooooook uğraşmaları gerekecek.

Galiba, konumuz "Engellilerin Saçmalama Özgürlüğü" idi. Hatırlamak için oldukça gerilere tekrar bakmak zorunda kaldım da.
Her ne özgürlüğü olursa olsun adı, özne'nin adı ÖZGÜRLÜK değil mi?

"Özgürlük yoluna girmezsen,
Bu yolda koşmazsan var gücünle,
Yıkamazsan yüzünü yüreğinin kanında,
Yarın avucunu yalarsın.

Adam dediğin kendini yok bilmedimi,
Cayır cayır yanmadımı yürek dediğin,
Hadi öyleyse uğurlar olsun."

Ömer Hayyam.

Ara sıra da olsa aranıza katıldığımda ki mesajlarımı sıkı takip eden değerli dostlarıma eylem de buluşmak umudumu yinelemek isterim.
Saygılarımla. :wink:

Bir insanın yaşam süresince başkaları tarafindan belli yaşam kalıplarına sokularak veya yönlendirilerek yaşatılmassı çok acı bir olay.Herkes kendi hür ve özgür iradesiyle yaşaması en doğal hakkıdır.

Bugibi olayların olmaması için bizlerin öncelikle kendilerine olan öz güvenlerini her yerde göstermelidirler
.
Sokakta birilerinin yaptiği çirkeflikler, kavga, küfür,rahatsız edici bir şekilde bağırmak ve şarhoş olup birilerini rahatsız edmek eğer bize tuhaf geliyorsa aynı sacmalıkları kendimizinde yapması başkalarına herhalde tuhaf gelecektir.

Ayrıca bizlerde herhalde sokakta gezmek,gülmek,eğlenmek,sevgilisi olan sevgilisiyle gezmek,başkalarını rahatsız etmeden istediği hareketi yapabırlır,bunları sacmalık görmemek lazım

Biz bu dediklerimizi yaparken, önemli olan başkaları ne diyecek diye değil kurallar çerçevesinde istediğimizi yapmalıyız, diğerleri umrumuzda olmadan

OturanBoğa' Alıntı:

Sokakta bağırarak gülmek, eğlenmek, sevgilinizle sarmaş dolaş yürümek ya da kızmak, küfretmek, sarhoş olmak, kavga etmek..
...

Genişletmek için tıkla ...

Bülentin yazdıklarını fazlasıyla yapmış biri olarak bende eklemek istiyorum birşeyler...
Bizler az yada çok biraz çizgi dışına çıksak şaşırır insanlar.
Sanki hayatın tüm maddeleri onlar için yazılmıştır.Robot gibimi olmalıyız acaba ne?
Hangi isim altında olursak olalım,biz ve onlar ayrıyız.Onlar için ''huy'' olan şeyleri biz yaparsak uzaylı gibi bakarlar.
Kalıp hazırdır:Hem sakat,hemde xxx yapmış/yapıyor...
Artık olayın durumuna göre x'ler değişir.
İlk seneler engelim bana hep fren olmuştur ve bi kenarda yavaş yavaş yaşamıştım.Zamanla yaptığım bazı kaçamaklar (engelli olanların yapması tuhaf şeyler) başarılı oldukça bana gaz geldi.Arada hayal kırıklığına uğrasamda azmimi kesemedi kimse.Ne aşk hayatım,neden iş hayatımda çok sorun yaşamadım.Ailemden maddi hiç bir imkan olmadığı halde aklımla ve şansımla çok erken yaşlarda kendi işimi kurdum.
Artık bi kenarda yaşayan cem değildim.Baba baba engelli olmama rağmen yemediğim nane kalmadı.Adam engelli yediği halta bak ta dendi,vay beee,adam engelli ama helal olsunda dendi.
Nedir yani?herkese varda bize yokmu misali,hayatın her deminden tad aldım.Kabahatta yaptım maharette...
Artık 3. şahısları iplememe devresindeyim.
Bu saatten sonra bana [sen engellisin aman] diyecek insana gözümle gülerim...

Bizlere reva görünen eş şekli:Yaşı geçmiş,çocuklu dul,çok çirkin,köylerden para ile verilen töre mağduru yada kendiside engelli bir karşı cins.
Bizlere reva görünen suç şekli:Sadece dilencilik.Biz başka bi halt beceremeyiz...
Bizlere reva görünen yaşama şekli:tuzluya tatlıya dokunmayan,kenarda oturan sessiz ve uslu insan + yazıkkkkkkk

Ben kendi payıma her konuda kazık attım onlara...Bana uygun görünen eşi değil,hiç birisinin arkadaş bile olmayı becemediği en güzellerini aldım yuvama...
Hiç bir zaman kenarda oturmadım.Siyasette yaptım,başımı belayada soktum,parada kazandım,kan verdim,yardım ettim,yardım aldım,emir aldım,emirde verdim.En az onlar kadar hızlı yaşadım ve yaşıyorum.

Sakın olaki karamsarlığınıza yenilmeyin.Sizin sağlam dediğiniz insanın tek şansı sallanmadan yürüyor,iyi duyuyor,iyi görüyor.Ama bacaklar sağlam akşama kadar oturanda çok aralarında,bir baltaya sap olamayan sapta çok.Okadar boşluk varki aralarında,hepimize yer var.Yarışa bizden önce başladılar ama,okadar beceriksişz ve tembel çokki,biraz kurnaz olmak ve şanslı olmak bizi öne geçirebilir.Hepimizi zafer beklemiyor belki.Ama siz koşun yinede.İnanıyorumki kazananda çok olacak aramızda.
Ben kazandım...Bu kavgada başlama zamanı yok.Nereden ne zaman başlarsanız başlayın,ama asla kenarda kalmayın.

Saçmalamak,sarhoş olmak,meydan okumak onların tekelinde olmadığı gibi,sevgilinizle anı yaşamakta onların babasının malı değil.Bizler melek değilizki,uslu iyi çocuk olma gibi bir misyonumuzda yok,hayatı canınız istediği gibi yaşayın ama sakın seyirci olmayın.

slm cemmm

Dayı harika yazmışsın.Çok etkiledi yazdıkların beni.Keşke bende senin gibi olabilseydim.Ama kızlara daha az şans tanınıyor bu konuda(En azından benim yaşadığım yerde). Birde yaşadığın şehir çok önemli bu konuda.....

Evet. Yaşadığın yer ve sana tanınan, gerek ailen tarafından gerek toplumun yaptırımları, hayat standartları da çok önemli bu anlamda.

Şunu da belirtmeden geçemeyeceğim ki, bu konunun dışında tutulduğumu hissettirdiniz bana açıkçası. Konu başlığına baktığımızda çok da felsefi bir tartışma niteliğinde görünmüyordu. Herkesin cevaplayabileceği, kendini rahatça anlatabileceği bir başlıktı. Ama o hale gelmişki sizlerle, eğitim seviyesiyle kültür birikimi fazalca olan insanların arenasına benzemiş. Baştan beri birşeyler yazmak istiyorum fakat seçeceğim kelimelerin, sizlerin kullandığından daha sade ve anlaşılabilir olması beni korkuttu…..benim gibi birçok arkadaşımın da böyle düşünüyor olduğundan, konuya yorum yazanların birkaç kişi ve aynı isimler olmasından dolayı, eminim.

Konuya dönersek;

Biraz da kendimiz yapıyoruz sanırım bunu. Toplumun önyargılarını nasılsa kıramayacağımızı düşünüp “kır bacağının otur evinde” anlayışıyla yaklaşıyoruz. Ben de yaşadım çılgınlık denilen yada saçmalık denilen tüm bu şeyleri. Saçmalık denilen de elbette saçma değil aslında. Yine toplum, kurallarıyla koymuş ve dedirmiş bunu bize. Saçmalık denilen normalde çılgınlık yada benim gibilerininkine delilik denilenle aynı

Evlerimizden çıkmayarak, bedenimizi görmelerine müsaade etmeyerek insanlara unutturmuşuz kendimizi. Şimdi onlar bizi gördüklerinde yaptığımız herşey saçmalık geliyor. Iyimser bir yaklaşım oldu belki ama…..

Walla ben derim ki hiçbirşeyden soyutlamayalım kendimizi. Geri kalmayalım. Ben kalmıyorum, kalmayı da düşünmüyorum. Nasıl ki üzüntümü gözyaşlarıyla yada “canım acıyor” diye dile getirerek paylaşabiliyorsam insanlarla, sevincimi de sevinç çığlıkları atarak paylaşabilmeliyim. Üzüntü bizler için var olan bir uh haliyse eğer, sevincimizde var…

Üzgünüm. Bilimsel kelimeler yok cebimde. Sürç-ü lisan ettiysem affola

Sevgili dilemma,
İhtiyacımız olan şey, iletişimi zorlaştıran bilimsel ya da felsefik kelimeler değil tabii ki.
İhtiyacımız olan şey; içten gelen, kendiliğinden dökülen kelimeler. Tıpkı seninkiler gibi Onların da sürç-ü lisanı zaten olamaz, üzülme
Tam yerinde konuya bir soluklanma fırsatı verdiğin için teşekkürler.
Sevgilerimle

dilemma' Alıntı:

Biraz da kendimiz yapıyoruz sanırım bunu. Toplumun önyargılarını nasılsa kıramayacağımızı düşünüp “kır bacağının otur evinde” anlayışıyla yaklaşıyoruz. Ben de yaşadım çılgınlık denilen yada saçmalık denilen tüm bu şeyleri. Saçmalık denilen de elbette saçma değil aslında. Yine toplum, kurallarıyla koymuş ve dedirmiş bunu bize. Saçmalık denilen normalde çılgınlık yada benim gibilerininkine delilik denilenle aynı

Evlerimizden çıkmayarak, bedenimizi görmelerine müsaade etmeyerek insanlara unutturmuşuz kendimizi. Şimdi onlar bizi gördüklerinde yaptığımız herşey saçmalık geliyor. Iyimser bir yaklaşım oldu belki ama…..

Genişletmek için tıkla ...

Dilemma'nin dediği gibi (bu toplumda ezilenler olarak, hangi yönümüzden dolayı ezilirsek ezilelim) kendimize toplumun gözünden bakıyoruz; bizi nasıl görüyorsa biz de kendimizi öyle görüyoruz. Kendi içimizde kendimizi kabul ettiğimizde; yani diğer insanlardan bir farkımız olmadığını kabul ettiğimizde daha iyi olacak.

Ellerinize sağlık "Dilemma" ve "hikayeci" dostlar.
Dilemma ne güzel söylersin :..... "Walla ben derim ki hiçbirşeyden soyutlamayalım kendimizi. Geri kalmayalım. Ben kalmıyorum, kalmayı da düşünmüyorum. Nasıl ki üzüntümü gözyaşlarıyla yada “canım acıyor” diye dile getirerek paylaşabiliyorsam insanlarla, sevincimi de sevinç çığlıkları atarak paylaşabilmeliyim. Üzüntü bizler için var olan bir uh haliyse eğer, sevincimizde var… ""
Ve sevgili "hikayeci" :.......kendimize toplumun gözünden bakıyoruz; bizi nasıl görüyorsa biz de kendimizi öyle görüyoruz. Kendi içimizde kendimizi kabul ettiğimizde; yani diğer insanlardan bir farkımız olmadığını kabul ettiğimizde daha iyi olacak.""

Bu da benden olsun......

Neremiz olursa olsun engelli,
Önce biz kabul etmeliyiz kendimizi,
Nee derse desin komşu kızı Ayşe,
öbür sokaktaki bakkal Veli'ye,
Hele dön bir bak, aslında onların derdi ne?

Esas, senin aklın ne diyor, kendi yüreğine?...
Kulak ver bedenine, dinle ve barış kendinle.
O anda duyacaksın Ayşe'nin ne dediğini bakkal Veli'ye.
"-İki kilo un, bi ekmek versene,"

A.Emre 28/04/2006 00:02

Saygılarımla

MERHABA

ÖZGÜRLÜK BENİM İSTEDİĞİM YERDE BAŞLAR. benim istesiğim yerde biter. neden mi? kolay. üniversiteleşme oranı %2 olan ve hala töre cinayetlerinin işlendiği mantıkta olan insan topluluğu benim kültürümü yada uyacağım kuralları beliryemez. yok öle üç kuruşa beş köfte. sen ilerlemiyeceksin, olduğu yerde duracaksın, başının kuma gömeceksin, sanat üretmeyeceksin,bilgi üretmeyeceksin,kendini hiçbir şekilde yenilemek yada geliştirmek için çaba harcamıyacaksın,kız çocuklarını insandan saymayacaksın,senin istediğin bir kişi ile evlendi diye kızını traktörle ezeceksin,yirmi dört saat yazar çizer aydın kimselere küfredeceksin, bir tane yolda beraber yürüyen çift gördün mü şeytanı bile şaşırtacak cinlikler gececek aklından sonra da kalkıp benim kültürü mü be3liryeme kalkacaksın. yok ya . sonra bunlara uymamak asilik olacak, edepsizlik olacak terbiyesizlik olacak. cemin dediği gibi bende bunlara gözümle gülerim. ben topluma uymayacağım arkadaş toplum bana uyacak üreten benim çoğaltan benim bilgi adına çalışan benim. toplumu hurafeler mi bir yere taşıyacak yoksa bilgi mi. cumhuriyyet öncesi hurefelerin nereye taşıdığını gördük, isterseniz dönenim oralara. ben yön vereceğim bu topluma benim kültürümle yaşıyacaklar. gerekirse kafasına vura vura. bundan elli yıl önce insanların örf dediklerine şimdi gülmüyor muyuz. aynı mantık bundan elli yıl sonrası içinde gecerli deil mi onlarda bizim tabularımıza gülüp gececekler ilerlemenin esprisi bu deil mi. hepimiz aslında toplumların gecirdiği devrimleri kısacık hayatımızda gecirmiyor muyuz. hatırlıyorum bundan 10 yıl önce kısa pantolon giymak istemezdim yürüyüşüm belli oluyor diye. şimdi ise yazın uzun bişeyler giymek boğuyor beni. eskiden insanların bakışları deli ederdi beni şimdi ise bakışları tarik ediyor beni bakın bakın daha fazla bakın burada bir birey var bakın ve görün. sarhoş olmaya gelirsek,acıkcası bunun için özelli birşeyler içmeme gerek yok ki çünkü gecen gün kemeradakendimi izledim gerceekten sorhoş vari bi halim varmış. bu hal içinde toplum içinde olmaktan inanılmaz keyif alıyorum. sevgilimle yürürken insanlar bakıyorlar evet ama tanrım nasıl bi keyif bu daha fazla sarılıyoruz birbirimize. ne demişler dinsizin hakkından imansız gelir. neden böle yapıyorum çünkü aynaya baktığımda kendisine yabancılaşmış bi oğuz görmek istemiyorum..............
saygılarımla

Re: MERHABA

spastik' Alıntı:

çünkü aynaya baktığımda kendisine yabancılaşmış bi oğuz görmek istemiyorum...

Genişletmek için tıkla ...

Bu gerçekten önemli!
Gelinmesi gereken noktalardan biri bence.
Sevgilerimle Oğuz arkadaşım

"Spastik" rumuzlu Oğuz kardeşimiz, yazını okurken ne hissettiğimi paylaşmak istedim.
Boğazını yırtarcasına bağırdığını, isyan ettiğini, aklındaki o güzel düşüncelerin toplumda yer bulamamasının verdiği yanıklığı taa yüreğimde duydum.
Ama "VAR" oldukça hiçbirimiz kendimize ve inandıklarımıza yabancılaşmayacağız.
Engelli olalım veya olmayalım, özgürlük bizim karekterimizdir....
Umut dolu güzel yarınlar dilerim sana.
Saygılarımla

slm

NEDENDİR BİLMİYORUM AMA MESAJIMA YANIT YAZAN SON İKİ ARKADAŞIMIZI MERAK EDİYORDUM. BUNUN ÖZELLİKLE Bİ NEDENİ YOK SADECE HİS. BUNDAN DOLAYIDA YAZDIKLARI BENİ SEVİNDİRDİ. SANIRIM SÖLEMEYENLERİ,YAZILAMAYANLARIDA DUYDULAR SATIRLARDA . SEVGİLİ ALİ EREN ÇOK HAKLISIN ÖZGÜRLÜK BİZİM VE ÖZELLİKLE BENİM KARAKTERİM BIRAKIN TOPLUMU ÇOK ÇOK DEĞER VERDİĞİM AİLEM BİLE BUNA ENGEL OLAMAZ, OLMAZLAR. ÇÜNKÜ ONLARDA BAŞŞKASININ HAYATINI YASAYAN , KENDİ BEDENİNDE BAŞKASININ RUHUNU TAŞIYAN Bİ OĞUZU İSTEMEZLLER. VAR OLMAK , BAĞIRIP ÇAĞIRMAK,SARHOŞ OLMAK,SEVGİLİYLE SARMAŞ DOLAŞ OLMAK BURADA GÜZEL.İNNSANLARIN ŞARKIN BAKIŞLARRINA MARUZ KALMAK,TEPKİLERİ GÖZLEMEK VE İNADINA VARIM DEMEK BU ÜLKEDE İNANILMAZ KEYİF VERİYOR İİNSANA ASLINDA BU BİR VAROLUŞ BİÇİMİ BAŞKA TÜRLÜ OLABİLECEĞİMİ SANMIYORUM.İNSAN BİR DEFA FIRSATLARI DEĞERLENDİRİP VAROLUŞ ŞEKLİNİ ORTAYA KOYUNCA YANİ PERDEYİ YIRTINCA BASKA TÜRLÜÜ OLAMIYOR. TEPKİLERİNİZDEN DOLAYI TEŞEKKÜRLER
SAYGILAR
OĞUZ

Son 4 mesajı okuduğumda aklıma, başka bir başlık altında yazdığım yazımın bir bölümü geldi, manuel olarak alıntı yapıyorum.

"Sonuç olarak; ben "Sokakta bağırarak gülmek, eğlenmek, sevgilinizle sarmaş dolaş yürümek ya da kızmak, küfretmek, sarhoş olmak, kavga etmek" bunların hepsini ve daha da fazlasını yaptım. "ama" kelimesini kullanmadım, ama ben özürlüyüm yapamam ki demedim. Asla banchi jamping yapamam , bu özürlü olduğum için değil yüksekten korktuğum için. Özürlü olduğum için yapamayacaklarım da vardır. Bunlar umrumda da değil.
Belkide kendi kendimizi özürlü kılıyoruz. Neden kendimizi diğerlerinden ayırıp dernekler kuruyoruz, neden ben suan engelliler sitesinde bunları yazıyorum? Neden sorusuna verilecek en iyi cevap çünkü ile başlar.
Çünkü biz kendimizi dierlerinden ayırıyoruz, kendimizi özürlü hissediyoruz, Onlar varsınlar bize farklılığımızdan dolayı baksınlar, bizde onlara bakarız (bunu yaptım da) Eğer ben özürlüysem bununla gurur duyuyorum ve hep gurur duyacağım. "Keşke" yerine "İyi ki" yi kullanalım. Hayatı bir film olarak görün tek başlangıç ve tek son vardır. Bitti diye nitelendirdiğimiz olaylar aslında devamlardır.

İyi ki özürlüyüm, iyi ki yaşıyorum."

Saygılarımla

Sanırım son dört mesaj ve A geyik aynı nokta üzerinde duruyoruz. Elbette sakat olmak umurumuzda değil ve asla kendimizi ayırmıyoruz hiç kimseden. Ben buraya katılmakla kalmıyorum, ülkemin tüm güncel sorunları ile ilgili erebildiğim her yerde var olmaya çalışıyorum ve sadece internettede değil, faal yaşamımda da.
Bu sayfalara bakıp karar vermenin doğru olmadığına inanıyorum.
"VAR" olmaktan kastım "İNSAN" olmanın varlığından kaynaklanıyordu. Sevgili ageyik kardeşimiz, yanlış anlaşılmasın. Yazdığın cümlenin birinci bölümüne yani "iyi ki sakatım" a katılamam ama "iyi ki yaşıyorum"da bütün kalbimle yanın da olduğunu bilmeni isterim. Çünkü bütün yaşanan sakatlıklar çok büyük bir yüzde ile cehalet ile bağlantılı. Cehaletin de sevinilecek "iyi ki" denecek bir yönünün olduğuna inanmıyorum. Ülkemizde yaşayan insanlarımızın % 12'si sakat. Bu, sakatların suçu mu? ki "iyi ki sakatım" diyeyim. Ama başıma geleni cesaretle göğüslerim ve mücadele ederim. O başka.
Engellerimiz bizim seçimlerimiz mi? Hayır. Kimimiz yanlış yapılan bir iğne sonucu, kimimiz maganda kurşunu, kimimiz trafik canavarı, kimimiz doktor hatası, kimimiz ailelerimizin akrabalığından kaynaklanan, kimimiz radyasyonları çayları bizlere "yok birşey" diyip içirten zihniyetten, kimimiz çevreyi, toprağımızı ve hatta yağmurumuzu, soluduğumuz havayı kirleterek genetik yapılarımızı bozan "YAŞAM KATİLLERİ" cahiller orduları tarafından sakat bırakılmadık mı?
Haaa ama başımıza gelmiş ve gelecek her türlü olumsuzluğu göğüslemesini bilecek kadar güçlü olduğumu bilmek bana yetiyor ve hayatımı aksatmıyor engelli olmam. Zaten aksatmasına da izin vermem.
Ve İYİ Kİ YAŞIYORUM diyorum büyük bir mutlulukla, huzurla.
Çünkü yaşamımız daki bu cahiller ile mücadele etmek, onları "YOK" etmek için önce ne şeklide olursa olsun "VAR" olmak gerekiyor.
Yaşam, "EYLEM" dir......
Saygılarımla.

A_GEYiK' Alıntı:

İyi ki özürlüyüm, iyi ki yaşıyorum."

Genişletmek için tıkla ...

Ben doğuştan özürlüyüm, bir olay neticesinde sakat kalmadım.Yani ben iyi ki sakatım demedim. Şu an içinde diyemem. İleri de ne yaşayacağımı da bilmiyorum. Her insan gibi benimde sakat kalma olasılığım %50 dir. Çünkü gerçekleşmemiş her olayın olma ihtimali %50 dir. Sonuçta ya olacaktır ya da olmayacaktır.

Ben özürlü olmasaydım "ben" olabilir miydim? Özürlü olduğum için "ben" olabiliyorum.

2003 yılında tamamen tesadüfler sonucunda bir ortopedi doktoru ile tanışıyorum. Tıbbın ilerlediğini, fiziki durumumun iki ameliyat ile düzelebileceğini söylüyor. İlk başta önem bile vermiyorum. Aile,arkadaş ve çevre baskısı sebebiyle şansımı denemeye karar veriyorum. Karar aşamasında defalarca doktorumla konuşuyorum.

Ben kendimi özürlü hissetmiyorum, yürürken sizden farklı yürüdüğümün farkında değilim. İki kol kullanmak bana çok saçma geliyor. Amaliyatlar sonrasında fiziken düzelirsem kendimi işte o zaman özürlü hissedebilirim. Farklı bir "ben" olma endişesi vardı. Sonuçta üç ameliyat geçiriyorum. Toplam 5 ay yatmak durumunda kalıyorum ve ameliyatlar başarılı olmuyor. Eski halimden hiç bir fark yok.

Başarılı olsaydı normal bir insan gibi yürüseydim, iki kolumu kullanabilseydim işte o zaman inanın bana ben özürlü bir kişi olduğumu hissedecektim.

Belki de ben bir oyun oynuyorum ve bu oyunun adı da polyannacılık değil A_GEYİKciliktir.

İşte bu yüzden iyi ki özürlüyüm...

Alıntı yapmış olduğum yazımın bütününü okursanız beni daha iyi anlarsınız.

http://www.engelliler.biz/forum/viewtopic.php?t=15547

Saygılarımla,

"saçmalama özgürlüğü" çok büyüleyici..

Kompleksleri olamayan, sinirlerini aldırmış ve baskı altında kalmayan bir iradeye sahipseniz (bence bu normal bir kişilik değildir. ) bu anlamda zaten özgürsünüzdür.